… και με τη μέγιστη ταχύτητα, θα συμπλήρωνα αν ήμουν ο κυβερνήτης αυτού του καραβιού που το λένε «Ενωμένη Ευρώπη». Ξεκίνησε από το λιμάνι της ανάγκης, τότε πριν από 60 χρόνια με βαρύτιμο φορτίο την ελπίδα για ειρήνη ζωγραφισμένη στην πλώρη του. Άφησε θαρραλέα πίσω του την λογική του πολέμου που μόνο στάχτες, νεκρούς και ερείπια είχε να δώσει και άνοιξε πανιά για αλλού. Ταξίδεψε σε δύσκολες θάλασσες, σε άγνωστα χωρικά ύδατα, κύματα κόντεψαν να το καταπιούν. Και νάτο σήμερα το πολύπαθο σκαρί γύρισε και πάλι στο παλιό του λιμάνι. Δεν ήταν όμως πια εκεί οι παλιοί του καπεταναίοι να το υποδεχτούν, η σκυτάλη πέρασε σε άλλα χέρια και μια νέα γενιά κλήθηκε να υπογράψει, ότι έπιασε λιμάνι. Μόνο για αποτίμηση της έως τώρα πορείας του και για τη λήψη αποφάσεων για το μέλλον.

Λίγα είναι στην ουσία αυτά που έχουν αλλάξει από την Συνθήκη της Ρώμης τότε, στις 25 Μαρτίου 1957, μέχρι την τωρινή Διακήρυξη της Ρώμης, στις 25 Μαρτίου 2017. Το πλήρωμα αυξήθηκε στο μεταξύ και αγκάλιασε όλον τον ευρωπαϊκό χώρο, όλους αυτούς δηλαδή που με την θέλησή τους μπήκαν στο καράβι. Όσοι έμειναν εκτός, πάλι με τη θέλησή τους έμειναν …

Οι κίνδυνοι γύρω μεγάλοι και ο νέος στόχος υψηλός, όπως αναφέρεται στη Διακήρυξη. Για να επιτευχθεί πρέπει όλοι να τηρούν αυστηρά τις προδιαγραφές. Δεν έχουν θέση πολιτικά τερτίπια και εθνικές προτιμήσεις, χωρίς και να αγνοούνται βέβαια εντελώς. Η πολιτιστική πολυμορφία ήταν και είναι δεδομένη και αναγνωρισμένη. Το ίδιο και οι κοινές αξίες όπως για παράδειγμα καταγράφονται στον «Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ένωσης», ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματά της, που αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Συνθήκης της Λισαβόνας, του Συντάγματος της Ευρώπης. Εκεί διαβάζουμε για το απαραβίαστο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, για το δικαίωμα στη ζωή και στη ακεραιότητα του προσώπου, για το δικαίωμα στην ελευθερία και την ασφάλεια, για τον σεβασμό της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής, για την ελευθερία της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας. Για την ελευθερία έκφρασης και πληροφόρησης από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, με σεβασμό στην πολυφωνία. Όλα αυτά και πολλά άλλα αποτελούν τη βάση του Κοινοτικού Κεκτημένου, που ισχύει απαράλαχτα σε όλες τις χώρες της Ένωσης. Κάποια κράτη βέβαια έχουν άλλη αντίληψη σε κάποια θέματα και επιδιώκουν με δικούς τους νόμους να μειώσουν, για παράδειγμα, την πολυφωνία στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Κάποια άλλα αγνοούν την απαγόρευση για διακρίσεις και «χτίζουν» τείχη ανάμεσα στους ίδιους τους πολίτες τους και στο ευρωπαϊκό σύνολο. Αλλά κανένας δεν υποχρεώνει αυτά τα όποια κράτη να βαδίσουν στον ίδιο βηματισμό με τους άλλους. Δεν απαγορεύεται σε κάποια χώρα να συνεργαστεί με άλλες για να προχωρήσουν μαζί πιο γρήγορα, όπως και δεν αποκλείεται καμιά χώρα από αυτή την «ενισχυμένη συνεργασία». Η ίδια η Συνθήκη της Ρώμης το επιτρέπει! Αρκεί η κατεύθυνση να είναι η ίδια και ο στόχος κοινός, για ενίσχυση της ενότητας, για την ειρήνη, την ασφάλεια και την ευημερία όλων των πολιτών της Ένωσης.

Για τα 60χρονα κλήθηκαν να δώσουν το φωτογραφικό παρόν στις Βρυξέλλες, όσοι ήθελαν και μπορούσαν. Όταν πάρθηκε αυτή η φωτογραφία ήμουν εκεί, στο περιθώριο βέβαια και περίμενα. Ήμουν περίεργη να δω, πόσοι θα ερχόντουσαν για να «γεμίσουν» το πλαίσιο των 60 χρόνων. Είδα εκατοντάδες, κυρίως της δεύτερης γενιάς, της τυχερής γενιάς του Erasmus και άλλων ευρωπαϊκών προγραμμάτων, να τρέχουν βιαστικά στην πλατεία Cinquantenaire, μ΄ένα σάντουιτς στο χέρι, γιατί ήταν το μεσημεριανό τους διάλειμμα, για να προφτάσουν τον φωτογράφο, που περίμενε ανεβασμένος επάνω στην πύλη για την φωτογράφιση. Ήθελαν να είναι εκεί!

Δεν ξεχωρίζουν πρόσωπα στη φωτογραφία, αλλά εμένα μου αρκεί να ξέρω ότι ανάμεσα σ΄αυτές όλες τις πολύχρωμες κουκίδες είναι και κάτι δικό μου και αγαπημένο, της δεύτερης γενιάς, από τους νέους ανθρώπους που αγάπησαν στο σύνολό του τον γεωγραφικό αυτό χώρο και δηλώνουν περήφανα ότι είναι ευρωπαίοι πολίτες, χωρίς να αποποιούνται βέβαια την εθνική τους ταυτότητα. Κάτι σα μια συνέχεια και στο δικό μου ταξίδι, έτσι το είδα.

Ήταν μια θαυμάσια μέρα με ήλιο, καλός οιωνός σκέφτηκα για το νέο – επιβεβλημένο! – σαλπάρισμα!

No tags

2 comments

<< Μέρα Λαμπρής

Trappist 1 >>