Ο πόλεμος δεν έχει τελειωμό στη Μέση Ανατολή και τα νέα που μας προφταίνουν καθημερινά από εκεί καθόλου ενθαρρυντικά για μια αίσια και γρήγορη λύση. Οι δημοσιογραφικές ανταποκρίσεις αποκαρδιωτικές, όσο για τις εικόνες που βλέπουμε να δημοσιεύονται σκληρές και απάνθρωπες. Ο άμαχος πληθυσμός την πληρώνει και πάλι. Μέσα σε όλη αυτή την ανείπωτη τραγωδία έρχεται και η πληροφορία ότι ιδιαίτερα οι χριστιανοί εκεί διώκονται για την πίστη τους, εκκλησίες καίγονται και για πρώτη φορά στην ιστορία του, των δύο χιλιάδων ετών, ο χριστιανισμός κινδυνεύει να εξαφανιστεί στην περιοχή, δηλαδή εκεί που πρωτοξεκίνησε.

Ποιό θα είναι το μέλλον των χριστιανικών κοινοτήτων εκεί και τί μπορεί να κάνει η Ευρώπη και συγκεκριμένα οι Εκκλησίες της Ευρώπης, που έχουν τις αντιπροσωπείες τους στις Βρυξέλλες, προκειμένου να διασφαλιστεί η συνέχεια της χριστιανικής πολιτιστικής κληρονομιάς στην περιοχή, που είναι και κοινή κληρονομιά; Αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα τέθηκαν τις τελευταίες δύο εβδομάδες σε αντίστοιχες ημερίδες, σε αίθουσα του Ευρωκοινοβουλίου, με καλεσμένους ειδήμονες και αυτόπτες μάρτυρες.

Είχε έρθει ο Έλληνας Καθολικός Αρχιεπίσκοπος από το Χαλέπι της Συρίας και μίλησε με τα πιο μελανά χρώματα για την δυστυχία των ανθρώπων εκεί. Τα έχουν χάσει όλα, είπε, αλλά είναι διατιθέμενοι να ξεκινήσουν από την αρχή, αν έρθει η ελευθερία και η δημοκρατία στον τόπο τους. Ένα ποσοστό 10% αποτελούσαν οι χριστιανοί στη Συρία πριν τον πόλεμο, τώρα δεν μετρούν πάνω από το 6%. Δεν λογίζονταν ποτέ ως μειονότητα γιατί όλοι ζούσαν σαν ίσοι μεταξύ τους και ειρηνικά παρά τις θρησκευτικές τους διαφορές. Τώρα όλα έχουν αλλάξει, αλλά ο ίδιος, είπε, παραμένει αισιόδοξος ότι δεν θα αφανιστούν οι χριστιανικές κοινότητες στην περιοχή. Έκανε έκκληση στην Ευρώπη για βοήθεια, εφόσον η ίδια ισχυρίζεται ότι ο Χριστιανισμός είναι μέρος της Πολιτιστικής της Κληρονομιάς.

Κάπου στην ανατολική Συρία υπάρχει μια κατ΄οίκον εκκλησία (domus ecclesiae), χτισμένη το 232 μ. Χ. και είναι η πιο παλιά καταγεγραμμένη εκκλησία στην περιοχή, με παραστάσεις στους τοίχους από την ζωή του Χριστού, όπως η ίαση του παραλυτικού στην Καπερναούμ. Είναι απλοϊκές παραστάσεις και σκοπό είχαν την μετάδοση του Λόγου με εικόνες, αλλά μαρτυρούν για τις ρίζες του Χριστιανισμού μέχρι σήμερα. Έγινε αναφορά στην Κύπρο, στο βόρειο κατεχόμενο από τα τουρκικά στρατεύματα τμήμα του κράτους και στις βεβηλώσεις και καταστροφές των εκκλησιών εκεί.

Και βέβαια ενδιαφέρεται η Ευρώπη για την χριστιανική Πολιτιστική της Κληρονομιά, ανέφεραν οι ομιλητές μεταξύ των οποίων και  μέλη του Ευρωκοινοβουλίου, που πήραν μέρος ενεργά στις διεργασίες. Κάνει ό,τι μπορεί στο πλαίσιο των δυνατοτήτων της.

Σε ιδιαίτερη ημερίδα αναφέρθηκαν στη συνέχεια  διεξοδικά τα προβλήματα που είχαν αντιμετωπίσει και οι ανατολικοευρωπαϊκές χώρες πριν την ένταξή τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση στα θέματα θρησκείας. Η θρησκευτική ελευθερία σε όλες της τις εκφάνσεις που απολαμβάνουν τώρα οι πολίτες στις χώρες αυτές είναι το αποτέλεσμα. Πολλά χριστιανικά μνημεία και εκκλησίες είχαν καταστραφεί σ΄αυτές τις χώρες. Τα περισσότερα, κυρίως με ευρωπαϊκή χρηματική υποστήριξη, έχουν πλέον αναστηλωθεί, όπως ανέφεραν αντιπρόσωποι από τις χώρες αυτές. Αλλά δεν είναι μόνο τα κτίρια που χρειάζονται προστασία και αναστήλωση, και η χριστιανική δοξασία ολόκληρη, σε χώρες της ανατολικής Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής χρειάζεται προστασία και ιδιαίτερη μέριμνα. Να «αναστηλωθεί» μαζί και η πίστη των ανθρώπων εκεί, προτάθηκε από πολλούς, πέρα από τις όποιες δογματικές διαφορές.

Είναι γνωστό ότι τα χριστιανικά δόγματα έχουν διαφορετικές απόψεις σε πολλά θέματα, αλλά αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο της ευρωπαϊκής ιστορίας και του ευρωπαϊκού πολιτισμού, που σφραγίστηκε δυστυχώς με πολέμους και αίμα, αλλά που ευτυχώς ανήκει ανεπιστρεπτί στο παρελθόν.

Δεν είναι τυχαίο, ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας, και προκειμένου να αποφευχθούν διενέξεις, αφήνει στα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης την αρμοδιότητα σε θέματα εκπαίδευσης για παράδειγμα, επίσης τμήμα της πολιτιστικής της κληρονομιάς. Έτσι ώστε το κάθε κράτος μέλος να είναι αυτό μόνο υπεύθυνο και για τις συνέπειες από τις όποιες αλλαγές αιτούνται οι πολιτικοί του σε θέματα, όπως της κατάργησης του μαθήματος των θρησκευτικών στα δημόσια σχολεία για παράδειγμα. Το θέμα το ανέδειξαν εκπαιδευτικοί, οι οποίοι και ανέφεραν σχετικές κινήσεις στις γαλλόφωνες περιοχές του Βελγίου και αλλού. Αντίθετα η αντιπρόσωπος από την Κροατία ανέφερε με μεγάλη ικανοποίηση στη φωνή της, ότι στη χώρα της με νόμο πλέον είναι ελεύθερο το μάθημα των θρησκευτικών στα δημόσια σχολεία, για όλα τα χριστιανικά δόγματα και επί ίσης βάσης. Λογίζεται ως μέρος της ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς. Κάποια χρόνια πριν αυτό θα ήταν αδιανόητο, συμπλήρωσε!

Πολύτιμη η άλλη γνώμη, η άλλη δοξασία αλλά και η αντιμετώπισή της από το εκάστοτε κράτος στο πλαίσιο της ίσης μεταχείρισης, της ανοχής και της προστασίας του διαφορετικού στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Σε τελική ανάλυση, ένα διαχρονικό, πολυποίκιλο χαλί είναι η Ευρώπη, με όχι πάντα ευδιάκριτο σχέδιο, αλλά με τόσα πολλά χρώματα καμωμένο και με ανατολίτικα πετράδια στολισμένο που σε κάνει να χάνεσαι στην ομορφιά τους, κοιτώντας το. Αυτή η πολυχρωμία, θαρρώ, αξίζει να διατηρηθεί και στο μέλλον, αν θέλουμε η Ευρώπη να ξεχωρίζει.

No tags

No comments yet.

<< Ρίγα

Οι τελευταίοι των Φιλελλήνων >>