Άρτι αφιχθείσα, ετοιμάζω και πάλι την βαλίτσα μου για την γενέτειρα. Νοιώθω βαρειά την ευθύνη της ψήφου μου, της μιας και μόνης δικής μου, ποσοτικά ασήμαντης πλήν σπουδαίας, επιλογής! Όσο κι αν μας διεύρυνε ο Καλλικράτης, μικροί και μικρόψυχοι μείναμε, εμείς εκεί πάνω στα βουνά, χωρίς ορίζοντες, δέσμιοι της χρεοκοπημένης πολιτικής και ιδεολογικής επιλογής μας, άνωθεν καταβαίνουσας.

«Αν δεν ψηφίσω το κόμμα, θα μου πάρουν την άδεια για τα τυροκομικά», μου έλεγε κλαίγοντας ο ηλικιωμένος συγχωριανός. «Δεν θα μου ξαναγράψει συνταγή, ο γιατρός, αν δεν ρίξω το ψηφοδέλτιο, που μου έδωσε», συμπλήρωνε φοβισμένη η ηλικιωμένη θεία. Φοβάμαι, πως ήταν άκαρπη η προσπάθειά μου να πειστούν, ότι για δημοτικές εκλογές πρόκειται και ότι τον ικανότερο δήμαρχο για το χωριό ψάχναμε, τίποτα παραπάνω!

Σε μήνυμά του σήμερα , σε διεθνές συνέδριο των ΜΜΕ, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας, ερωτηθείς για την αποχή στις προχθεσινές εκλογές, που άγγιξε τα 40%, απάντησε, ότι: « …απαιτούνται συμμετοχικοί θεσμοί, καθώς παρά τις τεράστιες δυνατότητες που υπάρχουν παγκοσμίως, οι πολίτες νιώθουν όλο και πιό αποξενωμένοι από τα τεκταινόμενα…». Για να είμαι ειλικρινής, την απάντηση σε σχέση με την ερώτηση δεν την πολυκαταλαβαίνω, αλλά ίσως είναι δικό μου το πρόβλημα. Η αμέσως προηγούμενη διαπίστωση ήταν, ότι «…οι εκλογές της 7^ης Νοεμβρίου 2010 έδειξαν, πως η ελληνική κοινωνία κατανοεί την αναγκαιότητα των αλλαγών αυτών για να επιβιώσει η χώρα». Τώρα, πώς το έδειξαν και τι σχέση τέλος πάντων έχουν οι δημοτικές εκλογές με την επιβίωση της χώρας, αυτό μου μένει επίσης απορία.

Σήμερα στις Βρυξέλλες, όλα τα μέσα ενημέρωσης άναψαν κόκκινο το λαμπάκι για την Ιρλανδία και για την δεινή οικονομική κατάσταση στη χώρα αυτή. Ακολουθεί, λένε, η Πορτογαλία, που δεν θ΄αργήσει  να βγει  στην Ευρώπη για δανεικά και από Δευτέρα πάλι στο προσκήνιο η Ελλάδα, η πρώτη χώρα που κάνει ήδη χρήση του ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης.  Τι πρωτιά κι αυτή!

Για όλα αυτά, θαρρώ, στην γενέτειρά μου δεν έχουν καιρό! Άλλα τους απασχολούν, για άλλα αναλώνονται. Αρκεί το σύστημα να προχωράει …

Τρέμω στη σκέψη, με τα όσα συμβαίνουν γύρω μου, του να αντιδράσουν αρνητικά οι αντισυμβαλλόμενοι του μνημονίου – σύμβαση με όρους και προυποθέσεις είναι, στο κάτω-κάτω – και να κόψουν την επόμενη δόση για την Ελλάδα! Θα είχαν πολλούς λόγους να το κάνουν αυτό, εμείς οι ίδιοι τους προσφέρουμε αφειδώς το κατά δύναμιν …

Θα ήταν και αυτό μέρος του κόστους της επιλογής μας, όσο μικρής και ασήμαντης κι αν είναι.

No tags

4 comments

<< Ο Χαρίτος του Πέτρου Μάρκαρη

Γειτονιές της Ευρώπης >>