Δεν περνάει μέρα που να μην ακούσει ή διαβάσει κανείς στις ειδήσεις για «το τέλος της Δημοκρατίας στην Ευρώπη» ή ότι «η Ευρώπη πεθαίνει» και άλλα παρόμοια. Η αλήθεια είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) ταλανίζεται σήμερα από κάθε πλευρά και οι πολίτες της έχουν αρχίσει να ανησυχούν. Έχει, όμως, γερό DNA, αποτυπωμένο στο άρθρο 2 της Συνθήκης της Λισαβόνας, του Καταστατικού της Χάρτη, που δεν αφήνει περιθώρια για αμφισβητήσεις και φόβους.

«Η Ένωση βασίζεται στις αξίες του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ισότητας, του κράτους δικαίου … Οι αξίες αυτές είναι κοινές στα κράτη μέλη εντός κοινωνίας που χαρακτηρίζεται από τον πλουραλισμό, την απαγόρευση των διακρίσεων, την ανοχή, την δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη και την ισότητα μεταξύ γυναικών και ανδρών».

Γύρω από την ανάπτυξη και ερμηνεία αυτών των εννοιών πραγματοποιήθηκε λοιπόν διεθνές συνέδριο με συνεργασία του Καθολικού Πανεπιστημίου του Λουβαίν και του Ευρωπαϊκού Προγράμματος, «Ορίζοντας 2020» της Γενικής Διεύθυνσης Έρευνας και Καινοτομίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, στις Βρυξέλλες. Ακαδημαϊκοί, ειδικοί επιστήμονες και άνθρωποι της πράξης αφιέρωσαν μια γεμάτη μέρα στο θέμα, «Επανασύνδεση της Ευρώπης με τους πολίτες της μέσω της Δημοκρατίας και του Κράτους Δικαίου», που ήταν και ο τίτλος του συνεδρίου.

Στην πρωτεύουσα της Ευρώπης βέβαια, έρχονται τα νέα «ζεστά» και από πρώτο χέρι. «Γιατί χρειάζεται να αγωνιζόμαστε για τις αξίες μας;» ήταν το θέμα που ανέπτυξε ο Υπουργός Εξωτερικών του Βελγίου, άρτι αφιχθείς, όπως μας ανέφερε από την Βαρσοβία και στο δρόμο για το Βελγικό Κοινοβούλιο, μόλις λίγα μέτρα από το συνεδριακό κέντρο. Η συνταγματική κρίση, που έχει προκύψει στην Πολωνία τις τελευταίες μέρες έχει φέρει τους πολίτες στο δρόμο και το Κράτος Δικαίου στη χώρα αυτή αρχίζει να τρίζει επικίνδυνα, επειδή οι νέες νομοθετικές ρυθμίσεις επιτρέπουν επί της ουσίας στον πολωνό πρόεδρο να επιλέγει μόνος του τους δικαστές του Ανώτατου Δικαστηρίου. Πλήττεται έτσι η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, γιατί δεν θα υπάρχουν ανεξάρτητα δικαστήρια και εκτός αυτού δημιουργείται κρίση στις σχέσεις της Πολωνίας με την ΕΕ, ανέφερε στην ομιλία του ο Υπουργός ξετυλίγοντας μπροστά μας εν ολίγοις το σχέδιο δράσης, που θα ανέπτυσσε λίγη ώρα αργότερα επίσημα στο Κοινοβούλιο της χώρας του.

Να γίνουν με κάθε τρόπο ευρύτερα γνωστές αυτές οι ευρωπαϊκές αξίες στα κράτη μέλη και να τονιστεί η ανάγκη να τις ενστερνιστούν οι πολίτες του κάθε κράτους και να τις εφαρμόζουν, ώστε να ξεκινήσει η «επανασύνδεση» εκ των έσω, δηλαδή από τους ίδιους τους πολίτες, τους εθνικούς δικαστές και τους  δημόσιους υπαλλήλους του κάθε κράτους τονίστηκε από τους περισσότερους ομιλητές. Έτσι μόνο θα υπάρξει ουσιαστική αλλαγή και πρόοδος. Οι πολίτες όμως έχουν αποκάμει από τα τραγελαφικά που συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στην πολιτική σκηνή πολλών κρατών μελών και  στην απόγνωσή τους «κοιτάζουν» προς την Ευρώπη και περιμένουν από κει βοήθεια. Ως εκ τούτου η Ευρώπη πρέπει να μείνει σταθερή στις αξίες της και στην εφαρμογή των κανόνων δικαίου, χωρίς εξαίρεση, ήταν ο επίλογος.

Με το Βrexit ante portas, ήταν περίεργο για μένα τουλάχιστον, αλλά και ενθαρρυντικό συνάμα, το πόσοι πολλοί  πανεπιστημιακοί από το Ηνωμένο Βασίλειο πήραν ενεργό μέρος σ’ αυτό το συνέδριο με άκρως θετική προσέγγιση επί των ευρωπαϊκών ζητημάτων.

Μια καθηγήτρια-ομιλήτρια από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ την ανέφερε ο εισηγητής και ως μέλος της Βουλής των Λόρδων στο Λονδίνο. Δεν άντεξα, στο διάλλειμα του καφέ, να μην την πλησιάσω για να της εκφράσω την απορία μου, πώς αυτή ως γυναίκα ήταν μέλος της ανδροκρατούμενης, όπως μέχρι εκείνη τη στιγμή πίστευα, Βουλής των Λόρδων, στην Μ. Βρετανία. Τουλάχιστον το 20% των μελών της είναι γυναίκες, μου απάντησε χαμογελώντας με νόημα.

Ήταν από τις εκπλήξεις της ημέρας για μένα αλλά και της σταθερής μου πεποίθησης, ότι οι αξίες του άρθρου 2, που προανέφερα, συμπεριλαμβανομένης και αυτής της ισότητας μεταξύ γυναικών και ανδρών θα συνεχίσουν να φωτίζουν το μέλλον της Ευρώπης, στα όποια εθνικά σκοτεινά μονοπάτια κι αν θελήσουν να την σύρουν κάποιοι  «ευρωπαίοι» δημαγωγοί.

No tags

2 comments

<< Μετά τις φλόγες η οργή

Η Ιστορία σ΄ ένα βραβείο >>