Έπρεπε να φτάσω μέχρι την Νότιο Αφρική για να αγαπήσω τον Νοέμβρη γυρίζοντας. Εκεί μας υποδέχτηκαν τα χελιδόνια, που εμείς εδώ τα είχαμε για φέτος αποχαιρετήσει, τα καταπράσινα αμπέλια στην περιοχή που μένουν οι Ουγενότοι (όταν τους έδιωξαν από την Γαλλία μετά την νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου, όσοι γλύτωσαν τους δέχτηκε η Νότιος Αφρική και φύτεψαν εκεί τα αμπέλια τους, με αποτέλεσμα σήμερα να είναι ο βασικότερος ανταγωνιστής στα γαλλικά κρασιά – η Ιστορία εκδικείται! –), οι μπλε τσακαράντες, που ήταν  στο φόρτε τους στην Πραιτόρια, και η αφόρητη αλλά καλοδεχούμενη στα μέσα του ευρωπαϊκού χειμώνα αφρικανική ζέστη …

Αναπολούσα, στο δρόμο της επιστροφής, τον επίγειο παράδεισο, που άφηνα πίσω μου και τουρτούριζα στη σκέψη του γκρι που με περίμενε στις Βρυξέλλες, μαζί με τη βροχή και το κρύο, τους  ανθρώπους που πάντα τρέχουν βιαστικοί στους δρόμους, σκυθρωποί και με κατεβασμένο το κεφάλι. Γνωστό το σκηνικό κάθε Νοέμβρη και κάθε χρόνο το ίδιο.

Αλλά κι αυτός ο εμβόλιμος αφρικανικός Νοέμβρης κάπου δεν μου έβγαινε στη σειρά … Βιώματα δεκαετιών δεν σβήνονται έτσι με μιας, όσο ελκυστικό κι αν είναι το περιεχόμενο.

Με υποδέχτηκε η λεύκα στην είσοδο του κήπου, με όλα τα χρυσά της φύλλα ακόμα και ο πυράκανθος κατακόκκινος από την άλλη πλευρά. Και ένας ήλιος λαμπερός στο βασίλεμά του. Η βροχή ήταν αλλού απασχολημένη και δεν φάνηκε εκείνη τη μέρα της επιστροφής, αλλά δεν μου κακοφάνηκε.

Οι πρώτες εκδηλώσεις και υποχρεώσεις στην πόλη ζητούσαν απάντηση συμμετοχής και στρώθηκα στη δουλειά, με μια κούπα ζεστό τσάι του βουνού με μέλι και κανέλλα.

Στο μικρό κουκλίστικο θεατράκι, «Le Vaudeville» στην καρδιά της πόλης, με περίμενε η μεσοσοπράνο, Hasti Molavian, για το προ-χριστουγεννιάτικο κονσέρτο της και στη Notre Dame du Sablon, την εκκλησία με τα υπέροχα βιτρώ στα παράθυρα, η γερμανική χορωδία με το χριστουγεννιάτικο πρόγραμμά της, όπως πάντα.

Καθώς η χρονιά που διανύουμε είναι και επετειακή, η Ευαγγελική Εκκλησία της Γερμανίας καλούσε στην Αντιπροσωπία της στις Βρυξέλλες, για τον 70χρονο εορτασμό από την Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, το 1948. Ήταν αμέσως μετά από πόλεμο που η διεθνής κοινότητα δήλωνε έτσι κατηγορηματικά το «όχι» στην βία και στον ανθρώπινο αλληλοσπαραγμό. Σε συνεργασία με την Καθολική Εκκλησία είχαν μάλιστα τυπώσει σε ένα κομψό βιβλιαράκι, ολόκληρη πραγματεία για το άρθρο 18 όπου κατοχυρώνεται παγκοσμίως η Θρησκευτική Ελευθερία. Ο υπότιτλος τα έλεγε όλα: Απειλές – Περιορισμοί – Παραβιάσεις. Κυρίως χριστιανοί σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης είναι αυτοί που διώκονται σήμερα και καίγονται οι εκκλησίες τους. Ήταν ένα βράδυ συλλογισμού και σοβαρής συζήτησης.

Η τελευταία Κυριακή του Νοέμβρη συμπίπτει να είναι και η τελευταία του εκκλησιαστικού έτους. Είναι μια Κυριακή Μνήμης για όσους «έφυγαν» από ανάμεσά μας – μετρούσα τους δικούς μου αγαπημένους, με πιο πρόσφατη την Μανούλα μου, με μια γλυκιά νοσταλγία για όσα έζησα μαζί τους – και συγχρόνως μια Κυριακή Ενθύμησης, ότι «ξένοι και πάροικοι» είμαστε όλοι μας σ΄αυτή τη γη. Η Αιωνιότητα μας περιμένει!

Ο Νοέμβρης σε λίγο μας αποχαιρετάει και η βροχή, που κανένας μας δεν την θέλει, θα το γυρίσει σε χιόνι, που όλοι το αγαπούμε. Είναι η περίοδος της Προσμονής, Advent, όπως το αποκαλούν στην Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη και όλα γίνονται γιορτινά και όμορφα. Χιλιάδες φωτάκια στην πόλη σκορπίζουν το σκοτάδι και οι άνθρωποι αρχίζουν και πάλι να χαμογελούν προσμένοντας τα Χριστούγεννα. Τα σπίτια ανοίγουν – προσμένουμε με χαρά τους δικούς μας φίλους, όπως κάθε χρόνο – και το πρώτο κεράκι θα ανάψει στο στεφάνι του τραπεζιού. Βαθύ κόκκινο διάλεξα για φέτος. Οι ξενιτεμένοι μας – μια απέραντη ξενιτειά πλέον η γη μας – θ΄αρχίσουν να έρχονται και το σπίτι θα γεμίσει και πάλι. Τα Χριστούγεννα ante portas!

Μ΄αυτά και μ΄αυτά τον αγάπησα τον γκρίζο και βροχερό Νοέμβρη μας και δεν θα τον άλλαζα με τον συνονόματό του τον Αφρικανικό, όσο και να μου κλείνει αυτός το μάτι! Είναι κάποια πράγματα που καταλαβαίνεις την αξία τους με τον χρόνο και όταν τα κάνεις κτήμα σου δεν τ΄αφήνεις με τίποτα πια από τα χέρια σου …

No tags

13 comments

<< Στην αρχή του χρόνου

Ο Καλύτερος Ευρωπαίος Πολίτης >>