Το αρκτικόλεξο “PIGS” (γουρούνια), που χρησιμοποιούν Δυτικοευρωπαίοι και Αγγλοσάξωνες επενδυτές τελευταίως, για τις μεσογειακές χώρες, Πορτογαλία, Ιταλία, Ελλάδα και Ισπανία, σχετικά με τις οικονομίες τους, στιγματίζει λαούς και έθνη απαξιώνοντας ή ακόμη και αμφισβητώντας την ανθρώπινη υπόσταση των πολιτών των χωρών αυτών. Είναι από τα αδιαπραγμάτευτα, που ούτε για αστείο δεν μπορεί και δεν πρέπει κανείς να τα δεχτεί!

Ευτυχώς, που στην Ευρώπη υπάρχουν λογικές φωνές που υψώνονται και προσπαθούν, σε τέτοιες εποχές κρίσης,να οδηγήσουν σε μια άλλη, πιό “ανθρώπινη”, θεώρηση των πραγμάτων.

Διάβαζα, για παράδειγμα, στο τελευταίο τεύχος του γερμανικού περιοδικού, “Der Spiegel” (22.11.2010, www.spiegel.de), σ’ ένα καυστικό άρθρο σχετικά με την γερμανική πολιτική, ότι η πεμπτουσία της λέξης, “ambiente”, προέρχεται από τον μεσογειακό χώρο και έχει να κάνει μ΄αυτό που λέμε “ανέμελη ζωή”, μ΄όλα όσα γεύεται, αισθάνεται και αντικρύζει κανείς γύρω του. Τα ηλιοβασιλέματα που χάζεψε, το άρωμα πορτοκαλιών και λεμονιών που μύρισε, τη θάλασσα των γκριζοπράσινων ελαιώνων που γέμισαν τα μάτια του!

Είναι φυσικό, συνεχίζει ο αρθρογράφος, για κάποιον που μεγάλωσε στην Ανατολική Γερμανία (όπως η καγκελάριος κ. Μέρκελ), όπου δεν υπήρχε ίχνος από αυτό που λέμε ambiente, να μην έχει αναπτύξει αίσθηση γι΄αυτό. Πώς να το κάνουμε, κάθε τόπος έχει και τις “χάρες” του! Και κλείνει υπογραμμίζοντας: ” Ambiente δεν μπορεί κανείς να σπουδάσει, μόνο να βιώσει”!

Ο πρόεδρος του Eurogroup, κ. Γιούνκερ, αναφερόμενος στην αντιευρωπαϊκή στάση της κ. Μέρκελ, δήλωσε την περασμένη εβδομάδα: “Ανησυχώ ότι στην Γερμανία, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση και οι τοπικές αρχές χάνουν σταδιακά την αντίληψη του κοινού ευρωπαϊκού καλού. Κάποια μέρα κάποιοι δεν θα νοιώθουν πια στην Ευρώπη σαν στο σπίτι τους”.

Ο πρώτος Γερμανός πρόεδρος Θεόδωρος Χόις

Έτυχε να βρεθώ πρόσφατα στη Βόννη και επισκέφτηκα εκεί το “Σπίτι Ιστορίας” της Γερμανίας. Θα πρέπει να ομολογήσω, ότι σ΄ολα τα μουσεία του κόσμου, που θα βρεθώ, πάντα ψάχνω να βρω κάτι το ελληνικό, μια ιδέα Ελλάδα τέλος πάντων. Ξέροντας το “χούγι” μου χαμογέλασα ειρωνικά στον εαυτό μου, τι “ελληνικό”, τάχα, θα μπορούσα να βρω σ΄αυτό το καθαρά γερμανικό ιστορικό μουσείο, ανάμεσα στα χαλάσματα του Βερολίνου και στη βομβαρδισμένη Δρέστη! Και να που, αφήνοντας πίσω την αίθουσα με τον πόλεμο και τα ερείπια, βρέθηκα ξαφνικά μπροστά στη φωτογραφία του πρώτου γερμανού Προέδρου (1949-1959), Theodor Heuss, και στο κασελάκι του με τα πινέλα ζωγραφικής, που δεν το αποχωριζόταν ποτέ. Ακριβώς δίπλα ήταν κρεμασμένο ένα από τα έργα του, το μοναδικό στην έκθεση. Μου φάνηκε σαν εκκλησάκι ελληνικό και έσκυψα να διαβάσω τον τίτλο: “Chalkis 14.5.1956”! Την ικανοποίηση για το “εύρημα” διαδέχτηκε η έκπληξη και η χαρά, όταν διάβασα στο ταμπελάκι δίπλα, ότι το ζωγράφισε σε μια εκδρομή στη Χαλκίδα, κατά την πρώτη του επίσημη επίσκεψη, ως πρόεδρος, στο εξωτερικό. Η Ελλάδα δηλαδή ήταν η πρώτη χώρα, που επισκέφτηκε! Τυχαίο; Δεν νομίζω, για την εποχή του …

Μαζί με όλη την σημασία και την σπουδαιότητα που αποδίδεται πάντα στην συμβολική πρώτη επίσκεψη αρχηγού κράτους στο εξωτερικό, μου έγινε ακόμη πιό συμπαθής, ο φιλελεύθερος Theodor Heuss.

Αλλά τότε στην Γερμανία καγκελάριος ήταν ο Konrad Adenauer, αυτός που μαζί με τον γάλλο Charles de Gaulle, παραμέρισαν όσα τους χώριζαν και έριξαν τα θεμέλια για τη σημερινή Ενωμένη Ευρώπη, αποβλέποντας στο “κοινό ευρωπαϊκό καλό” και μόνο!

No tags

3 comments

<< P.I.I.G.S. (2)

Ο Χαρίτος του Πέτρου Μάρκαρη >>