Από καιρό την περίμενα μια τέτοια πρωτοβουλία που έλαβε χώρα την Παρασκευή το μεσημέρι στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στις Βρυξέλλες. Γύρω στα 50 άτομα, έλληνες, ανώτατοι υπάλληλοι στα Ευρωπαϊκά Όργανα οι περισσότεροι, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Γ. Δ. Καραβέλη, μόνιμου υπαλλήλου της Γενικής Γραμματείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στην Επιτροπή CRIS του ίδιου Οργάνου, για την χρηματο-οικονομική κρίση. Η εισήγηση και η συζήτηση που ακολούθησε, για μια εναλλακτική πρόταση για το Μνημόνιο, είθε να είναι η αρχή ενός γόνιμου διαλόγου από ανθρώπους που είναι «μέσα στα πράγματα», κατέχουν «το αντικείμενο» και αγαπούν την Ελλάδα! Όχι, μη σας παραξενεύει, δεν αγαπούν όλοι οι Έλληνες την Ελλάδα!
Ευθύς εξ αρχής λοιπόν, βιάζομαι να δώσω απάντηση στο «γιατί;» της συνάντησης, με τα λόγια του ίδιου του εισηγητή: «Το όραμα για μια διαφορετική Ελλάδα το οφείλουμε στα παιδιά μας και δεν έχουμε δικαίωμα να τους αφαιρέσουμε την ελπίδα στο μέλλον».
Κοινός τόπος είναι, ότι η χώρα μας βρίσκεται στο χείλος της αβύσσου. Καθημερινά λαμβάνονται νέα μέτρα για συγκεκριμένες κοινωνικές τάξεις, λόγω Μνημονίου, αλλά ο κατήφορος δεν λέει να σταματήσει. Το 2014 το χρέος θα φτάσει στο 150% του εθνικού μας εισοδήματος! Θα ζούμε δηλαδή για χρόνια ακόμη με δανεικά! Το ζοφερόν της σημερινής κατάστασης δεν χρειάζεται να το επαναλάβω …
Η εναλλακτική πρόταση που συζητήθηκε αφορούσε σε άμεσες αλλαγές, στους θεσμούς της Πολιτείας, στο φορολογικό σύστημα και στο αναπτυξιακό, γιατί το οικονομικό πρόβλημα της χώρας είναι βαθύτατα πολιτικό! Μια απλή ερώτηση: Χρειάζονται οι πολίτες και τους 300 βουλευτές για να τους αντιπροσωπεύουν στην Βουλή, όταν το Σύνταγμα ορίζει τον ελάχιστο αριθμό βουλευτών σε 200 και τον μεγαλύτερο σε 300; Συνταγματικώς η αλλαγή είναι εφικτή αλλά θα την θελήσουν τα κόμματα; Πέρα απ΄αυτό, θα θελήσουν οι πολιτικοί μας να γίνουν «ίσοι μεταξύ ίσων» χωρίς την περίφημη ασυλία τους, χωρίς τα ιδιαίτερα προνόμια τους; Θα θελήσουν την κάθαρση ειλικρινώς; Για το φορολογικό προτάθηκε ένας νέος και μοναδικός νόμος που θα καταργεί όλη αυτή την αρμάδα νόμων που ισχύουν σήμερα, που θα μείνει σε ισχύ τουλάχιστον για 5 χρόνια και που θα βασίζεται στη φορολογία, κυρίως, κινητών και ακινήτων περιουσιακών στοιχείων. Το γνωρίζατε ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που το 82% των κατοίκων της έχει ιδιόκτητη κατοικία και τουλάχιστον ένα εξοχικό; Μπορεί η περίπτωση «Βουλγαράκη» με τα 45 διαμερίσματα, που απέκτησε, όπως έγραψε ο ελληνικός τύπος, κατά την διάρκεια της πολιτικής του καριέρας για να τα «αφήσει» στα 4 παιδιά του να είναι κραυγαλέα αλλά όχι μοναδική! Όσο για το αναπτυξιακό πρόβλημα της Ελλάδας θα πάρει μέρες για να συζητηθεί. Εδώ χρειάζεται κυριολεκτικά αλλαγή πλεύσης, για την εξυγίανση του τραπεζικού τομέα για παράδειγμα. Θα θυμάστε ασφαλώς εκείνη την διαφήμιση των τραπεζών για την παροχή δανείου για τις διακοπές! Απ΄την άλλη μένουν στα αζήτητα, λόγω κακής ή ανύπαρκτης εκ μέρους του κράτους προώθησης, μοναδικά ελληνικά γεωργικά προϊόντα για εξαγωγή, στα οποία πλεονεκτούμε συγκριτικά έναντι άλλων χωρών.
Έτσι συζητήθηκαν προτάσεις και πάρθηκαν αποφάσεις και ένα είναι σίγουρο, ότι αυτές δεν θα μείνουν στις Βρυξέλλες! Προς το παρόν, εσύ κι εγώ, οι απλοί πολίτες, είναι καιρός ν΄αρχίσουμε να σκεφτόμαστε, να ερευνούμε και να ενεργοποιούμαστε.
Το Μνημόνιο είναι το παρόν! Το μέλλον, όμως είναι στα χέρια μας: Χρεοκοπία; Επαναφορά στο σύστημα «δραχμή»; Επ΄αυτού στο επόμενο!
No tags
Papadantonaki Rouli · 20/03/2011 at 17:24
Στ’ αλήθεια πιστεύεις ότι μπορούμε να διαχειριστούμε το… μέλλον μας;
Ioanna Sahinidou · 20/03/2011 at 18:28
Αφού έχουμε Διαχειριστή γιατί να μην μπορούμε; Τώρα πάω στο blog της Αλτάνας να δούμε τι καλά νέα μας φέρνει….
Ioanna Sahinidou · 20/03/2011 at 18:40
Γλυκύτατη Αλτάνα αυτά τα απλά πράγματα για να γίνουν χρειάζεται ριζική “μεταστροφή” του εγώ μας προς το κοινό συμφέρον, “μεταστροφή” της οικονομίας, της πολιτικής, των αξιών και του πολιτισμού μας γενικώς.
“την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Το λοιπόν δουλέψαμε όλοι μαζί, να την φυλάμεν κι όλοι μαζί και να μην λέγη ούτε ο δυνατός “εγώ”, ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς “εγώ”; Όταν αγωνιστεί μόνος του να φκειάση ή να χαλάση, να λέγη εγώ, όταν όμως αγωνίζονται πολλοί να φκειάσουν, τότε να λένε “εμείς”. Είμαστε εις το “εμείς” κι όχι εις το “εγώ”. Μακρυγιάννης
Το να πάμε ΄όμως από το ‘εγώ’ στο ‘εμείς’ δεν είναι επιστημονική, τεχνοκρατική, οικονομική ή πολιτική διαδικασία….
Giorgos P. Alexandris · 20/03/2011 at 22:25
Φοβάμαι οτι το μνημόνιο είναι η μόνη μας ελπίδα να διαχειριστούμε το χάος σε δημοσιονομικό επίπεδο.Που προήλθε απο την πρωτόγονα μεταμοντέρνα μας προσέγγιση στην πραγματικότητα που θεώρησε οτι αξίες όπως η εργασία, η σεμνότητα, η αποταμίευση, γενικά το μέτρο στη ζωή , δεν ήταν παρά υποκειμενικές προυποθέσεις για την ευημερία.Προτιμήσαμε το δρόμο της κρατικοδιαιτης κραιπάλης, της τσάμπα μαγκιάς, του παρασιτισμού ,της διαπόμπευσης καθε έννοιας παραγωγικότητας,πιστεύοντας οτι θα δραπετεύσουμε απο τις συνέπειες του νόμου της σποράς και του θερισμού…Το ερώτημα λοιπόν είναι πέρα απο το δημοσιονομικό ελειμμα, τι θα γίνει με το ηθικό και κυρίως με το πνευματικό…