Τι εβδομάδα και τούτη στις Βρυξέλλες! Γέμισε ο τόπος Ελλάδα ακόμα και ο καιρός έβαλε τα καλά του! Γιορτή και παρελάσεις για την Εθνική μας Eπέτειο στην πατρίδα σήμερα, Σύνοδος Κορυφής  στις Βρυξέλλες και μάλιστα από τις πιό σημαντικές για τον τόπο μας.

Αλλά ας πάρω τα πράγματα με τη σειρά. Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έγινε εκδήλωση, προχτές, για τα 2500+1 χρόνια από την θρυλική μάχη του Μαραθώνα. Ήσαν όλοι εκεί ακόμη και οι “γνωστοί“ με τα πανώ διαμαρτυρίας!

«Ευχαριστώ, Θεέ μου, που έχουμε τους Έλληνες», άκουσα τον γάλλο ομιλητή, Guy Féaux de la Croix, να λέει. Γύρισα και κοίταξα την φίλη μου την Σόφη και ένα χαμόγελο γλυκειάς ικανοποίησης σχηματίστηκε στα χείλη μας. «Το πρώτο πράγμα που έμαθα στα βιβλία της ιστορίας ήταν για την δημοκρατία στην Αθήνα», συνέχισε ο γερμανός Hans-Gert Pöttering, πρώην πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ακούγοντάς τους ένοιωσα όλον τον θαυμασμό τους, τον σεβασμό και την εκτίμησή τους για την Ελλάδα.Το «νικώμεν» του αθηναίου δρομέα λίγο πριν ξεψυχίσει στα πόδια των αρχόντων με εκείνο της επιγραφής στον Τύμβο, αργότερα, «… των χρυσοφόρων Μήδων εστέρησαν την δύναμη …» και όσα ακουγόντουσαν στην αίθουσα για την Ελλάδα έκαναν τα μάτια μας να λάμψουν! Τι στιγμές ηρωικές, τότε! Τι παλικαριά από μια χούφτα ανθρώπους …

Και η παρέλαση συνεχίζεται με τους ήρωες του ΄21, την μνήμη των οποίων τιμά σήμερα όλη η Ελλάδα. Αγαπώ την αλήθεια στην Ιστορία, αλλά αγαπώ και τους μύθους μου, του ΄21. Θέλω τον Καραϊσκάκη και τον τουρκοφάγο Νικηταρά στη μάχη της Αράχωβας, να μείνουν οι ήρωές μου!

Είναι γνωστή βέβαια και η δράση των φιλελλήνων κατά την διάρκεια του Αγώνα για την Ελευθερία. Όσο οι επίσημες κυβερνήσεις τότε δεν φαίνονταν διατεθειμένες και πολύ να βοηθήσουν, τόσο κάποια άτομα, άρχισαν να συμπαθούν τους ταλαίπωρους έλληνες και να καταφθάνουν στην Ελλάδα, ως εθελοντές, ή να γράφουν πύρηνα άρθρα ξεσηκώνοντας τους Ευρωπαίους για τον δίκαιο αγώνα των Ελλήνων. Άλλοι πάλι έγραψαν ποιήματα. Ένας από αυτούς ήταν ο γερμανός ποιητής Wilhelm Müller (1794-1827), που έγραψε ολόκληρο τόμο για τους έλληνες: Τραγούδια των Ελλήνων (Griechenlieder). Δεν τον έχετε προφανώς ακουστά. Ούτε κι εγώ τον είχα. Η αδελφή μου όμως, που «ψοφάει» για κάτι τέτοια μούστειλε το βιβλίο του, σε μετάφραση στα ελληνικά, Χρίστου Οικονόμου, έκδοση Βιβλιοφιλίας, 2008. Σ΄ένα από τα πρώτα του ποιήματα έγραφε:

«Χωρίς τη λευτεριά, τι θα ΄σουνα Ελλάδα;
Χωρίς Ελλάδα, τι θα ΄τανε ο κόσμος;»

Μέρα που είναι σήμερα, είπα, να τα μοιραστώ μαζί σας, μαζί με την «ζεστή» απόφαση της Συνόδου Κορυφής, που ανακοινώθηκε πριν λίγο, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αποφασισμένη να στηρίξει την Ευρωζώνη και μαζί μ΄αυτή και την Ελλάδα!

Σαν τελευταίο: ο λόγος που έκανε την αδελφή μου να μου στείλει το βιβλιαράκι ήταν, ότι ο Wilhelm Müller είναι και ο ποιητής της «Φλαμουριάς», που μας το έπαιζε ο πατέρας μας στη φλογέρα, όταν είμασταν μικρά, για να μας καληνυχτίσει.

Από τις πιό όμορφες αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων! Απολαύστε το και ίσως σας θυμίσει κάτι …

No tags

2 comments

<< Άρωμα γιασεμιού

Μνημόνιο ή χάος; >>