Greek
English
French
German
Italian
SpanishΓιόρταζε τα γενέθλιά της η φίλη Ε. και μας είχε καλέσει όλους στο σπίτι της. Οι περισσότεροι γνωριζόμασταν μεταξύ μας από τα μαθητικά χρόνια των παιδιών μας, τότε που το ένα πικ-νικ διαδεχόταν το άλλο και οι πεζοπορείες δεν είχαν τελειωμό! Τώρα πιά αρκούμαστε σε γιορτές γενεθλίων άντε και κάνα βράδυ, στον «έλληνα της γειτονιάς», γιατί πρέπει να σημειώσω, ότι έτυχε οι περισσότεροι να είναι και λάτρεις της Ελλάδας, κάτι που βεβαίως κι εμείς το κρατούσαμε «ζεστό» όλα αυτά τα χρόνια.
Μετά τη σχετική ενημέρωση, λοιπόν, για τον «βίο και την πολιτεία» των παιδιών μας και αφού είχαμε περάσει στο επιδόρπιο, εντελώς ξαφνικά ένας από τους πατεράδες γυρίζει και μας λέει, ότι ένας συνάδελφός του έλληνας, που δουλεύει στις Βρυξέλλες, αγόρασε σπίτι στην Ελλάδα αξίας 500.000 Ευρώ. Είμασταν όλοι μας απασχολημένοι με τις φράουλες μπροστά μας και δεν δώσαμε σημασία στο σχόλιο. Εκείνος δεν το έβαλε κάτω και ρώτησε ευθέως αυτή τη φορά, αν είναι αλήθεια, ότι όλοι οι έλληνες, εκτός από μια κύρια κατοικία, έχουν και δυο-τρία εξοχικά στην κατοχή τους. Του το είπε και αυτό ο συνάδελφός του μας πληροφόρησε, αρχίζοντας μια άνευ προηγουμένου επίθεση στους έλληνες με τα επίθετα και τους χαρακτηρισμούς, που επιλέγουν εδώ και έναν χρόνο ορισμένες γερμανόφωνες εφημερίδες και περιοδικά. Θέλοντας να αποφορτίσω την κατάσταση σχολίασα γελώντας, ότι υπάρχουν και φθηνότερα σπίτια, αν ενδιαφέρεται για εξοχικό στην Ελλάδα, κάτι στην τιμή, που του στοίχισε η καινούργια, τελευταίο μοντέλο, Μερσεντές, που μόλις αγόρασε. Αυτός, ένας δηλωμένος σοσιαλιστής, όπως τον είχε κεραυνοβολήσει πριν λίγο κάποιος από την παρέα!
Οι οικοδεσπότες, παλιοί και δοκιμασμένοι φίλοι της Ελλάδας, μπήκαν ενεργά στη συζήτηση και άρχισαν να λένε νέα από την τελευταία επίσκεψή τους στην Αθήνα και να δηλώνουν την συμπαράστασή τους στον λαό μας. Ο άλλος τον χαβά του! Σε πείσμα κάθε ίχνους καλής συμπεριφοράς συνέχιζε να μειώνει με τις συγκρίσεις που έκανε την Ελλάδα και τους έλληνες, αγνοώντας τους παρισταμένους. Εκεί πιά δεν άντεξε η μαμά του Χ., σηκώθηκε επάνω και γυρνώντας σε μένα με ένα ύφος που δεν σήκωνε αντίρρηση, μου είπε μόνο: «Μην απαντήσεις!». Κατόπιν, γυρνώντας στον κύριο «κατήγορο», τον έκανε κυριολεκτικά «με τα κρεμμυδάκια». Εκεί πιά χωρίστηκε η ήρα από το στάρι! Ξεχώρησαν οι «φίλοι» και οι φίλοι, με ολοφάνερη, ευτυχώς, την επικράτηση των δεύτερων.
Είχε φτάσει κοντά δύο η ώρα τη νύχτα, αλλά οι φίλοι οικοδεσπότες επέμεναν να μείνουμε για ένα τελευταίο ποτό, όταν όλοι οι άλλοι είχαν φύγει. Ήθελαν, φεύγοντας, να είμαστε σίγουροι για την αγάπη τους και την απέραντη συμπαραστασή τους για την δοκιμαζόμενη Ελλάδα. Και την άλλη μέρα πήραν πρωί-πρωί τηλέφωνο για να βεβαιωθούν, ότι ξημερωθήκαμε καλά.
Δεν είναι, ότι δεν είναι αλήθεια αυτό με τα εξοχικά, έστω και αν το ένα είναι το πατρικό του καθενός μας. Δεν είναι, ότι δεν είναι αλήθεια το φακελάκι, η φοροδιαφυγή, η αδιαφάνεια.
Ας μη κομπάζουμε, όμως, στους ξένους, για την ικανότητά μας να εξαπατάμε ένα κράτος, με την δικαιολογία, ότι εκείνο πρώτο εξαπατά του ίδιους τους πολίτες του. Βγάζουμε, με τα ίδια μας τα χέρια, τα μάτια μας!
Ξέχωρα που η Τρόικα έχει στις Βρυξέλλες παντού αυτιά!
No tags
Ioanna Sahinidou · 06/06/2011 at 13:02
Αχ φιλενάδα τι ωραία που τα γράφεις, μήπως ο συνάδερφος του κυρίου θέλει να του πουλήσουμε με 100 000 euro κανένα νησάκι και με 120 000 άντε να του δώσουμε και την Ακρόπολη;;; Ο ίδιος μπορεί να πάρει τα μεσιτικά…Γράφε, Αλτάνα, γράφε, άρχισες να συγκεντρώνεις τα γραπτά σου σε βιβλίο;;; Μας κάνεις μαζί να γελάμε και να κλαίμε όπως η Τσοκόντα. Η μαμά μου είχε μια reproduction της Τσοκόντα, και μου έλεγε κοίτα: από τη μια κλαίει και από την άλλη γελάει, γύριζα και εγώ μικρό κορίτσι το κάδρο από πίσω να δω τι γίνεται…
Αλτάνα · 07/06/2011 at 19:35
Γωγώ Κ. σχολίασε: „Η αλήθεια είναι οτι κάποιοι έβαλαν τα χεράκια τους αλλά έβγαλαν οχι μόνο τα δικά τους ματάκια αλλά δυστυχώς και τα δικά μας δηλαδή και όσων δεν φταίμε!Εδω και χρόνια κομπάζουν μερικοί για τα αγαθά που απέκτησαν,ετσι ξαφνικά,χωρίς να γίνεται λόγος βέβαια για τους τρόπους.Κι αυτός ο κομπασμός είναι κάτι που δημιούργησε προβλήματα εντος και εκτός χώρας!Και κάποιοι δεν περιοπίστηκαν στη σιωπή.Χρόνια τώρα βάλθηκαν να μας πείσουν πόσο ο Θεός τους ευλόγησε!Το ευαγγέλιο της ευημερίας σε όλο του το μεγαλείο!Τωρα δόθηκε η ευκαιρία στους” ξένους” να λένε διάφορα και στους” ημεδαπους”να προσπαθουν να μας πείσουν οτι όλοι φταίμε.Ε,λοιπόν δεν φταίμε όλοι!Γιατί μερικοί σ’αυτη τη χώρα ζούμε την κρίση εδώ και χρόνια.Γιατί υπάρχουν κάποιοι που δεν μπήκαν στο χορό της διαφθοράς σ’αυτή τη χώρα πληρώνοντας και το αντίστοιχο κόστος.“
ΚΑΛΦΟΓΛΟΥ ΒΙΚΥ · 08/06/2011 at 20:58
Ώραίο το κείμενό σου, Αλτάνα μου. Νομίζω πως μπορώ να καταλάβω πως ένιωσες. Από την άλλη, αυτός ο κομπασμός, που επισημαίνει η προηγούμενη φίλη είναι αληθινό και θλιβερό δεδομένο. Με θλίβει δε να βλέπω ακόμη και τώρα, μεσούσης της κρίσης, εκδηλώσεις, σχόλια στο fb ”δικών” μας (ιδιαίτερα ”ευλογημένων”, όπως σημειώνει η Γωγώ Κ.) που μοιάζουν να ζουν σ’ένα ατέλειωτο πάρτυ μ’ένα life style που σε κάνει ν’αναρωτιέσαι:που χάθηκε η σοβαρότητα, το μέτρο. Σε θυμόμουν αυτές τις μέρες που σχολιάζαμε με τα παιδιά που φροντιστηρίου ένα επιγραφικό κείμενο. Πριν μήνες είχες αναφερθεί στα μέτρα που παίρνονταν στις αρχαίες ελληνικές πόλεις αναφορικά με την οικονομική διαχείριση. Στο πλαίσιο λοιπόν του φροντιστηριακού μαθήματος (θέμα ήταν η δυναστεία των Ατταλιδών, εξωτερική πολιτική, ιδεολογικό προφίλ κλπ -σίγουρα έχεις δει το Βωμό του Διός Σωτήρος στο Βερολίνο -αποτελεί την κατεξοχήν έκφραση της επίσημης ιδεολογία τους, ως υπερασπιστών του πολιτισμού απέναντι στους βάρβαρους Γαλάτες, αυτό συμβολίζει η μάχη θεών-γιγάντων) μία εργασία είχε ως αντικείμενο ένα τιμητικό ψήφισμα της πόλης των Δελφών προς τιμήν ενός από τους βασιλείς του Περγαμηνού κράτους. Αυτός έκανε μια μεγάλη χρηματική δωρεά στην πόλη, ένα κεφάλαιο που κατάλληλα αξιοποιούμενο θα κάλυπτε τους μισθούς των δασκάλων. Οι Ατταλίδες γενικά έκαναν πολλές δωρεές σε Πανελλήνια κέντρα, όπως οι Δελφοί, η Δήλος, προκειμένου να εδραιώσουν το κύρος τους μεταξύ των άλλων ελληνιστικών δυνάμεων (ο ιδρυτής της δυναστείας ήταν ταπεινής καταγωγής). Σ’αυτό το κείμενο λοιπόν βλέπει κανείς όλες τις ρυθμίσεις και τα μέτρα, προκειμένου να αξιοποιηθεί αυτό το χρηματικό ποσό. Αποφασίζεται καταρχήν να δανείζουν το κεφάλαιο και από τους τόκους να πληρώνονται οι μισθοί.Εξασφαλίζεται με λεπτομερείς ρυθμίσεις η αποκλειστική χρήση του για το συγκεκριμένο στόχο. Οι δε οικονομικοί υπάλληλοι-ελεγκτές, οι οποίοι κάθε χρόνο θα χειρίζονται τη δανειοδότηση και την είσπραξη των τόκων θεωρούνται με ιδιαίτερη αυστηρότητα προσωπικά υπεύθυνοι. Αν δεν εισπράξουν και αποδώσουν στην τακτή ημερομηνία το ποσό που τους αναλογεί, είναι υποχρεωμένοι να το καταβάλουν εξ ιδίων και μάλιστα επηυξημένο κατά το ήμισυ. Αυτά διαβάζαμε με τους φοιτητές και σε θυμήθηκα.