Greek
English
French
German
Italian
Spanish
Μέλι στις πληγές μας ήταν η βραδιά της Τετάρτης, 29 Ιουνίου, για Έλληνες και Κύπριους των Βρυξελλών. Στο υπόγειο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στην πελώρια αίθουσα „Yehudi Menuhin“, αφουγκραστήκαμε τους κτύπους της καρδιάς μας με τραγούδια „of our soul“, καθισμένοι οι περισσότεροι σταυροπόδι στο πάτωμα. Μαζί, η χορωδία «Διάσταση», ο Κώστας Χατζηχριστοδούλου, η Μαργαρίτα Ζορμπαλά και ο Γιώργος Νταλάρας. Δάκρυσαν μάτια στο «Φεγγάρι, μάγια μούκανες και περπατώ στα ξένα» και κάναμε «το δάκρυ μας χαρά», όρθιοι τραγουδώντας όλοι μαζί το «Κριτής κι Aφέντης είν΄ο Θεός». Μας ταξίδεψαν και νάναι καλά! Έλληνες και Κύπριοι, ενωμένοι στα συντρίμια του πόνου μας και στην κρίση μας, πολιτική η δική τους, οικονομική, και όλα τα υπόλοιπα η δική μας.
Τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία μιλούσαν από το πρωί για την οριακή ημέρα «D», όπως είχαν ονομάσει τότε την ημέρα της απόβαση των συμμαχικών δυνάμεων στην Νορμανδία. Όλη η Ευρώπη περίμενε με κομμένη την ανάσα για την έκβαση της ονομαστικής ψηφοφορίας στο Ελληνικό Κοινοβούλιο για το λεγόμενο μεσοπρόθεσμο. Όχι τόσο από ανησυχία για το μέλλον της Ελλάδας, ούτε από αισθήματα φιλανθρωπίας. Ένα «δούναι-λαβείν» ήταν πάντα η πολιτική, με την διαφορά σήμερα ότι γίνεται περισσότερος θόρυβος και δη παγκοσμίως.
Όλη η φόρτωση εκείνης της ημέρας, λοιπόν, γλύστρισε μαλακά, σαν εκείνη τη γλυκειά βροχούλα, που ξεπλένει τη σκόνη από τα φύλλα και δίνει χρώμα στα λουλούδια. Μπορεί η Μυρτούλα να απογοητεύτηκε που δεν άκουσε το «21», από τον Γιώργο Νταλάρα, αλλά έμεινε ξύπνια μέχρι αργά σ΄αυτή την οικογενειακή, πραγματικά, γιορτή, με τους γονείς τον αδελφό και όλες τις άλλες φιλικές οικογένειες με τα παιδιά τους! Η κυπριακή φιλοξενία με τα υπέροχα γλυκά του κουταλιού, που μου άρεσαν και όλα τα άλλα νόστιμα πράγματα, που δεν τα πρόλαβα, προτιμώντας την συζήτηση με καλούς φίλους, θερμή και ασυναγώνιστη. Η κύπρια ευρωβουλευτής και διοργανώτρια της βραδιάς, κ. Αντιγόνη Παπαδοπούλου είπε, ότι ήταν το όνειρό της δύο χρόνια τώρα, μια τέτοια βραδιά συναδέλφωσης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με πολύ φωτογραφικό υλικό της μαρτυρικής Μεγαλονήσου, που προετοιμάζεται για την ευρωπαϊκή προεδρία. Και έτυχε να πέσει αυτή σ΄αυτή την σημαδιακή για την Ελλάδα μέρα! Μας έκανε καλό κι αν κρίνω από τα πολυάριθμα γνωστά και άγνωστα χαρούμενα πρόσωπα γύρω μου, ο καθένας πήρε αυτό που ζητούσε.
Ήταν μια πέρα για πέρα πετυχημένη βραδιά που μας ένωσε Έλληνες και Κύπριους κάτω από την σκέπη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αυτόν τον κατ΄εξοχήν χώρο της συναίνεσης, της αλληλεγγύης αλλά και των μαχών. Άνοιξε τις πόρτες του διάπλατα, κάτω από δρακόντια μέσα ασφαλείας βέβαια, για όλους εμάς, αλλά και τους πολλούς ξένους φίλους μας, που ευτυχώς μας έμειναν πιστοί. Μια αγκαλιά για προστασία και θαλπωρή, που την είχαμε όλοι μας εδώ ανάγκη εκείνη τη μέρα ιδιαίτερα, που από το πρωί σφυροκοπιόταν η Ελλάδα και μαζί της κι εμείς. Μια πνοή πατρίδας, με την κοινή γλώσσα και την μουσική να μας αδελφώνουν στον ξένο τόπο. Πώς να το εξηγήσω αυτό σε φίλη αγαπητή, που μου έλεγε τις προάλλες, ότι δεν με καταλαβαίνει με αυτή μου την νοσταλγία για την Ελλάδα, αυτή την όμορφη αλλά παράξενη Πατρίδα. Θάπρεπε να ήταν την βραδιά εκείνη εκεί, ίσως τότε καταλάβαινε …
Γιώργος Νταλάρας MP3:
[haiku url=”http://www.filos-europe.com/from-brussels-with-love/wp-content/uploads/2011/07/ntalaras.mp3″ title=”Νταλάρας”]
Μαργαρίτα Ζορμπαλά MP3:
[haiku url=”http://www.filos-europe.com/from-brussels-with-love/wp-content/uploads/2011/07/zormpala.mp3″ title=”Ζορμπαλά”]
No tags
Αλτάνα · 02/07/2011 at 13:50
Από τον καλό φίλο της βραδιάς Α.S. που μου το έστειλε:http://www.youtube.com/watch?v=CfJlo5_8bXc&feature=related
ΚΑΛΦΟΓΛΟΥ ΒΙΚΥ · 03/07/2011 at 18:56
Ιστορικά η Διασπορά ήταν πάντα το υγιέστερο και αποδοτικώτερο κομμάτι του Ελληνισμού -απελευθερωμένη από την αρχέγονη, ενδημική ‘στάσιν'(την εμφύλια διαίρεση και διαμάχη) δημιουργεί, Άλτα μου, σ’ένα σε γενικές γραμμές ευνομούμενο περιβάλλον. Παροικία Βιέννης (ο Νικόλαος Δούμπας χρηματοδότησε το μέγαρο των Wiener Philarmoniker), παροικία Τεργέστης (το μέγαρο Καρτσιώτη, σαν βενετσιάνικο ανάκτορο στην παραλιακή λεωφόρο) κλπ κλπ. Ναι, οι Αρχαίοι χρησιμοποίησαν αυτή την εκπληκτική λέξη νόστος που έδωσε την επίσης αμετάφραστη και μοναδική ‘νοσταλγία’ -όμως κι εκείνοι στα κείμενά τους έβλεπαν με ρεαλισμό την αλήθεια, το ‘δημόσιον κακόν’ που πλήττει όλους, όταν οι νόμοι και το δίκαιο δεν τηρούνται.
Άλτα μου, η έλλειψη στοιχειώδους πολιτικής συναίνεσης και πολιτικού πολιτισμού, για μένα η απαξίωση των ομάδων και των μονάδων που υπηρετούν ποιοτικές μορφές τέχνης όλα αυτά με πληγώνουν βαθιά. Αν κι εσύ άκουγες την προηγούμενη εβδομάδα τις κραυγές, τον φανατισμό, την έλλειψη ψύχραιμου λόγου στα τηλεοπτικά παράθυρα, την προσδοκία, σχεδόν, ”να καταρρεύσουμε, για να δικαιωθεί η πολιτική μας τοποθέτηση”, το ίδιο θα πληγωνόσουν.
Να αποτολμήσω μια παρατήρηση:μήπως αυτή η νοσταλγία η δική σας της Διασποράς και η δική μας για κάτι καλύτερο δεν είναι στην πραγματικότητα η νοσταλγία για την Αληθινή μας Πατρίδα; Μήπως, όπως εξαίσια διατυπώνει ο C.S.Lewis, όλο αυτό το συναίσθημα της νοσταλγίας δεν είναι παρά ”ήχοι από μια μελωδία που ποτέ δεν ακούσαμε, ειδήσεις από μια μακρινή χώρα που ποτέ δεν επισκεφτήκαμε, αλλά ποθούμε”; Μήπως για σας έξω η ‘πατρίδα’ είναι μια ιδεατή εικόνα καθαρμένη από κάθε τι αρνητικό, ένα σύνολο από ήχους, χρώματα, μυρουδιές και γλυκές αναμνήσεις των παιδικών χρόνων, μια εικόνα που θα σκοτεινιάσει (σαν το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέϋ), αν έρθεις και βιώσεις την πραγματικότητα; Κουβαλούμε όλοι μια ‘νοσταλγία’μέσα μας, Άλτα μου. Προσωπικά πιστεύω πως θα ικανοποιηθεί, όταν βρεθούμε Εκεί, στην Πατρίδα, για την οποία έχουμε φτιαχτεί.
Φυσικά, αυτό δε σημαίνει, ότι όσο βρισκόμαστε εδώ, δεν θα κάνουμε τα πάντα για να βελτιώσουμε, από την πλευρά του ο καθένας, την εικόνα αυτής της ατελούς πατρίδας. Ἀλλωστε, όπως πάλι ο Lewis παρατηρεί, εκείνοι που πρόσφεραν περισσότερο στις επίγειες κοινωνίες και πατρίδες τους, ήταν αυτοί που ήταν βεβαιωμένοι για την ύπαρξη της Ουράνιας Πατρίδας.
Ioanna Sahinidou · 03/07/2011 at 19:45
Τα είπε όλα η Βίκυ. “Δούναι” και “λαβείν” Άλτάνα μας, μόνο που Καραγκιόζης έλεγε “δικά μου, δικά σου, δικά μου. Δικά μου, δικά σου, δικά μου….