Πιασμένες αγκαζέ και με γοργό βήμα μπήκαμε στην Grande Place των Βρυξελλών με την φίλη μου την Σόφη, προχτές την Παρασκευή. Επιμένω να την λέω την πιο όμορφη πλατεία του κόσμου! Mε το πελώριο χριστουγεννιάτικο δένδρο στη μέση, είναι σίγουρα και η πιο όμορφη χριστουγεννιάτικη. «Χαρές του Χειμώνα», ονομάζεται το γιορτινό πρόγραμμα της πόλης για τις βδομάδες μέχρι την Πρωτοχρονιά. Και μαντέψτε, ποια είναι η τιμώμενη χώρα φέτος: Ναι σωστά, η Ελλάδα! Και αυτό σημαίνει, ένα μήνα διαρκή και έντονη διαφήμιση της χώρας μας και προβολή της στην καρδιά της Ευρώπης. Ένα μήνα με την ελληνική σημαία να δίνει το στίγμα των γιορτών εδώ! Μέρες και νύχτες με ελληνικές εκδηλώσεις σε δρόμους, πλατείες και σχολεία. Μη το χάσετε Έλληνες του Βελγίου και των περι-χώρων! Βάλσαμο στην ελληνική ψυχή! Την περασμένη Κυριακή το βράδυ, την πρώτη από τις τέσσερις γιορτινές Κυριακές πριν από τα Χριστούγεννα ήταν «δάκτυλος ελληνικός» που πίεσε τον διακόπτη για να ανάψουν τα λαμπιόνια του χριστουγεννιάτικου δένδρου στις Βρυξέλλες. Είναι και αυτό μέρος της τιμητικής!

Συνεχίσαμε τον δρόμο δεξιά που οδηγεί στο Χρηματιστήριο και στα διάφορα χριστουγεννιάτικα περίπτερα, γύρω απ΄ αυτό. Mυρουδιές από καβουρντισμένο αμύγδαλο και μυρωδάτο ζεστό κρασί, μας έσπασαν τη μύτη, αλλά προσπεράσαμε. Κάπου στη γωνία αριστερά πήρε το μάτι μας μια ελληνική σημαία και είδαμε κρεμασμένα στο περίπτερο σφουγγάρια και άλλα της θάλασσας. Ο καιρός βοηθούσε και τραβήξαμε με τα πόδια, προς τα κάτω, για την εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης, στην πλατεία της οποίας, σύμφωνα με το επίσημο πρόγραμμα, χτυπούσε η καρδιά των εκδηλώσεων. Είδαμε από μακριά τις ελληνικές σημαίες και η καρδιά μου γέμισε περηφάνια για την χώρα μου, που την τιμούσε φέτος η πόλη που διαμένω. Δεν το ξανάχα ζήσει αυτό!

Οκτώ ελληνικά περίπτερα, όσες και οι ελληνικές «Καλλικράτειες Περιοχές», όπως έλεγε το χαρτί που κρατούσα στο χέρι μου, αντιπροσώπευαν με ελληνικά προϊόντα την Ελλάδα και έδιναν, κυριολεκτικά, γεύση ελληνική στις Βρυξέλλες. Όσο κι αν έψαξα, όμως, δεν βρήκα την Ρούμελη! Αλλά, ας είναι, δεν θέλω να αρχίσω τα παράπονα … Αγοράσαμε μέλι, «Σίθων» από την Χαλκιδική, όχι μόνο γιατί το συγκεκριμένο μέλι απέσπασε το πρώτο βραβείο διεθνώς, αλλά και γιατί ο ευγενέστατος αντιπρόσωπος του «Greek-deli», προτρέποντάς μας να το δοκιμάσουμε μας έπεισε γι΄ αυτό. Αρχίζω και πάλι, τα παράπονα, αλλά εις μάτην αναζήτησα μια ταμπελίτσα στο πλάι για αυτή τη σπουδαία διάκριση! Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, που λέει ο λόγος, θα το είχαν κάνει σημαία τους και με μεγάλα γράμματα μάλιστα για να το διαφημίσουν δεόντως … Εμείς το μάθαμε στη συζήτηση, που ανοίξαμε, ρωτώντας για το προϊόν. Δεν μπορώ να μην αναφέρω το πανέμορφο και πλούσιο περίπτερο της αγαπημένης μου Κρήτης και τα νέα και χαμογελαστά παιδιά που την αντιπροσώπευαν εκείνο το απόγευμα, ούτε και την περήφανη νησιωτική Ελλάδα. Πολλά θα μπορούσαν, βέβαια, να παρουσιαστούν καλύτερα, αλλά τι να σου κάνουν και οι δύο δημόσιοι υπάλληλοι, που κλεισμένοι στο γραφειάκι τους σ΄ έναν όροφο του κτηρίου της ΠΑΣΕΓΕΣ, στην Αθήνα, όπως με πληροφόρησαν, προσπαθούν να προβάλλουν μέσα και από τέτοιες εκδηλώσεις, το ελληνικό λάδι και τα άλλα προϊόντα στο εξωτερικό! Δεν παράγουμε ποσότητες, ως χώρα, αλλά είναι μέρος του κεφαλαίου μας, ο θησαυρός μας σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς. Λίγα τα φιστίκια Αιγίνης, αλλά μοναδικά στον κόσμο, λίγο το λάδι μας, αλλά «Έξτρα Παρθένο»! Και μιας και η συζήτηση περί λαδιού, είναι αυτό, που τονίζεται στην επίσημη ιστοσελίδα της πόλης των Βρυξελλών, τιμώντας την Ελλάδα και τα προϊόντα της. Αντιγράφω, μεταφράζοντας την πρόταση: «Το λάδι (το ελληνικό), που λαμπυρίζει σαν ήλιος για να ζεστάνει την καρδιά του χειμώνα μας…»!

Είχε αρχίσει να νυχτώνει, όταν γυρίσαμε και πάλι στην Grande Place. Πιάσαμε ένα τραπεζάκι στο πατάρι του Roy Cafe και παραγγείλαμε από μια Kriek, τη γνωστή βελγική μπύρα με γεύση κερασιού. Τα φωτάκια στο δένδρο άναψαν και αρχίσαμε να λέμε τα δικά μας. Θέλω να το πιστέψετε αυτό, νοιώθαμε και οι ίδιες τιμώμενα πρόσωπα, στο σαλόνι της πόλης που μας φιλοξενεί!

No tags

3 comments

<< Παπιγιόν από μετάξι

Advent >>