Το PSI ολοκληρώθηκε με επιτυχία την περασμένη εβδομάδα. Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κ. Σουλτς (και ναι, συνεχίζει να μας συμπαθεί!), υπογράμμισε, ότι αυτό που χρειάζεται τώρα η Ελλάδα είναι αναπτυξιακές πρωτοβουλίες, που θα δώσουν ελπίδα στους πολίτες, που έχουν χάσει τη δουλειά τους και έχουν βυθισθεί στη φτώχια. Κι εγώ, ως ελληνίδα πολίτις δεν ξέρω αν πρέπει να κλάψω ή να χαρώ διαβάζοντας στον ξένο τύπο, πρώτη είδηση, ότι η Ελλάδα έτυχε του μεγαλύτερου «κουρέματος» όλων των εποχών!

Αλλά και η ανάγνωση του εγχώριου τύπου δεν μου ανεβάζει το ηθικό… Λες και βάλθηκαν όλοι τους να καταστρέψουν την χώρα μου. Διαβάζω για υπάλληλο του ΙΚΑ που έχτιζε εκκλησάκι στην αυλή της πολυτελούς κατοικίας της, ενώ στο σπίτι της μετά από έρευνα των αστυνομικών βρέθηκαν πάνω από 900.000 ευρώ, ψηλά για τα τρέχοντα έξοδα στον μπακάλη… Είμαστε και θεοσεβούμενος λαός, πώς να το κάνουμε, με προτίμηση, όμως, σ΄ έναν Θεό της αυλής μας για να Τον ορίζουμε! Αδικαιολόγητα υψηλές καταθέσεις σε λογαριασμούς τελωνειακών υπαλλήλων, διαβάζω, ότι ανακάλυψαν τα αρμόδια ελεγκτικά όργανα και ζήτησαν την παραπομπή των επίορκων υπαλλήλων πρώτα στο αρμόδιο πειθαρχικό συμβούλιο, όπως ορίζει ο νόμος. Σταχυολογώ μια ενδεικτική ποινή, που επέβαλε ένα τέτοιο πειθαρχικό σε «εκατομμυριούχο» υπάλληλο : «Πρόστιμο δέκα ημερών για το παράπτωμα της αναξιοπρεπούς για υπάλληλο διαγωγής»! Σύμφωνα με πρόσφατες διεθνείς έρευνες, το δημόσιο έλλειμμα στην Ελλάδα αυξάνεται κατά 4% ετησίως, λόγω της διαφθοράς στη Δημόσια Διοίκηση. Κι αυτό συμβαίνει διότι αυξάνεται η φοροδιαφυγή, ενισχύεται η παραοικονομία και αποτρέπονται οι επενδύσεις στη χώρα! Κύριε Σουλτς, ποιές αναπτυξιακές πρωτοβουλίες προτείνετε, στην προκειμένη περίπτωση;

Και μετά ήρθαν τα γιαουρτώματα και ευτυχώς που τα θύματα δεν ήταν κατά Πιερία μεριά, γιατί εκεί θα «έτρωγαν», πατάτα στο κεφάλι, όπως επεσήμανε η φίλη Σούζυ Χ. από την Κατερίνη. Κι αυτή πονάει, αν πετύχει τον στόχο της…

Και η Δικαιοσύνη; Ε, αυτή πια πάει, τυφλώθηκε εντελώς από τον πολύ ήλιο στην πατρίδα μας… Όχι μόνο δεν κάνει διακρίσεις στη δουλειά της αλλά στέκει στην άκρη, μεγαλόπρεπη και καλοθρεμμένη, «… δειλή, μοιραία και άβουλη αντάμα προσμένοντας, ίσως, κάποιο θάμα», και ας μου συγχωρέσει ο Βάρναλης την κακοποίηση των στίχων του!

Αυτό με την Δικαιοσύνη με φοβίζει περισσότερο γιατί από κει ξεκινάνε όλα. Όταν βλέπουμε να μπαινοβγαίνουν στις φυλακές καταχραστές του Δημοσίου με την ευκολία «περιπάτου στο Ζάππειο» και με νομικά τερτίπια να αφήνονται ευθύς αμέσως ελεύθεροι χωρίς να επέλθει έστω τυπική αναγγελία κατάσχεσης των «κλοπιμαίων» τους, πώς να ικανοποιηθεί «το κοινό περί δικαίου αίσθημα»; Ούτε και με το γιαούρτωμα ικανοποιείται βέβαια πλήρως, αλλά προς στιγμή έχει ο δράστης το αίσθημα, ότι «πήρε το δίκιο με το χέρι του», εκεί που οι «αρμόδιοι» πάτωσαν! Ύψωσε, τουλάχιστον, φωνή διαμαρτυρίας στη θέση όλων εκείνων, πρώην και νυν κρατικοδίαιτων  αρμοδίων, που ενώ μπορούσαν να κάνουν κάτι για να αποτρέψουν το κακό και την αδικία αμέλησαν ή το χείριστο, δεν θέλησαν!

Αλλά, σας λέω, είναι κατάντια για μια χώρα, που θέλει να ονομάζεται «λίκνο της Δημοκρατίας» όταν η Αυτοδικία σούρνεται στη θέση της Δικαιοσύνης και κανείς δεν το αντιλαμβάνεται ή το προσπερνάει, μονολογώντας, «μόδα είναι θα περάσει…»!

No tags

2 comments

<< Η Τάξη του Χιονιού

Μπαλάκι του πινγκ-πονγκ >>