Greek
English
French
German
Italian
SpanishΠριν πάνω από εξήντα χρόνια, όταν στην Ευρώπη ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος άφηνε μόνο μίσος, στάχτη και ερείπια πίσω του και όπου το κάθε σπίτι προσμετρούσε τους νεκρούς του, κάποιοι φωτισμένοι πολιτικοί της εποχής όπως ο γάλλος Σούμαν, ο βρετανός Τσώρτσιλ, ο γερμανός Άντεναουερ, ο ιταλός Γκασπέρι, τα έβαλαν κάτω και πήραν τις αποφάσεις τους. Νικητές και νικημένοι παραμέρισαν, ό, τι τους χώριζε και κοίταξαν μπροστά. Δεν είχαν και άλλη επιλογή!
Έκαναν το ιστορικό βήμα και αποφάσισαν, ότι στο εξής, ό, τι και όσα τους χώριζαν θα τα έλυναν ειρηνικά και με διάλογο μεταξύ τους. Όχι ότι έπαψαν να έχουν, ως κράτη, διαφορές ούτε ότι έγιναν ξάφνου φίλοι καρδιακοί. Φίλοι γίνονται μόνο οι άνθρωποι όχι τα κράτη. Επένδυσαν όμως όλες τις ελπίδες τους και τις προσδοκίες τους στην ειρήνη. Άφησαν πίσω τη λογική του παρελθόντος που ήταν μια λογική πολέμου και οδηγούσε στην αυτοκαταστροφή και ένωσαν τις δυνάμεις τους για να συνυπάρξουν ειρηνικά προσδοκώντας καλύτερες μέρες από αυτές που έζησαν μέχρι τότε. Και το πέτυχαν!
Έτσι η απόφαση της Ακαδημίας να δοθεί το Νομπέλ Ειρήνης για φέτος, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν ξένισε, όσους ζουν και απολαμβάνουν αυτά για τα οποία κάποιοι παλιά αγωνίστηκαν σκληρά. Αποδέκτες είμαστε όλοι εμείς, δηλαδή. Η Ευρώπη λογίζεται σήμερα, ως η πλουσιότερη ήπειρος του πλανήτη και ο ρόλος της είναι αδιαμφισβήτητος στην παγκόσμια αρένα. Ανέπτυξε θεσμούς και θέσπισε κανόνες, έτσι που κανένα ευρωπαϊκό κράτος δεν θα σκεφτόταν σήμερα να διεκδικήσει με τα όπλα το δίκιο του εναντίον του γείτονα. Ενωμένη κατάφερε να σταθεί. Και αυτό, νομίζω, είναι το μήνυμα της βράβευσης: Υπενθύμιση, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση ξεκίνησε με στόχο την ειρήνη ανάμεσα στα κράτη που την συγκροτούσαν και πέτυχε! Αλλά και μια πρόκληση για το μέλλον: Να μείνει ενωμένη και να σταθεί στο πλευρό των πολιτών της. Γιατί τα κράτη μεν έμαθαν σ’ αυτά τα εξήντα χρόνια να λύνουν ειρηνικά τις διαφορές τους, όχι όμως οι άνθρωποι!
Καλείται, λοιπόν, σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση να σκύψει πάνω από τον πολίτη και να του εμπνεύσει και πάλι κάποιες αδιαμφισβήτητες αξίες ύπαρξης και συνύπαρξης. Αλλά και οι πολίτες οφείλουν να σταθούν πίσω της και να προχωρήσουν με ενότητα και αλληλεγγύη για την έξοδο από αυτή την κρίση, που την έχει πνίξει και την οδηγεί σε αδιέξοδα.
Όσο για την βράβευσή της από την Ακαδημία Νομπέλ, η Ευρωπαϊκή Ένωση την κέρδισε ειρηνικά, αλλά με το σπαθί της!
No tags
Markos Boussios · 21/10/2012 at 15:02
Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και ευχαρίστηση διαβάζω πάντα τα εύστοχα σχόλιά σας. Άλλη μια φορά τα ταπεινά μου συγχαρητήρια και τις θερμές μου ευχές ο Θεός να σας χρησιμοποιεί για τη δική Του δόξα και το καλό της αγαπημένης μας πατρίδας Ελλάδας.
Admin comment by altana · 21/10/2012 at 19:03
From Ioanna: „Ευχαριστούμε Αλτάνα πάντα στην κορυφή της επικαιρότητας!“
Admin comment by altana · 21/10/2012 at 19:07
From Ioanna S.: „Είθε η ειρήνη που απολαύσαμε τις τελευταίες δεκαετίες να είναι για όλες τις χώρες της Ευρώπης ένα πολύτιμο πετράδι που θα το κρατάμε σφιχτά όλοι μαζί ώστε να βρούμε ισορροπίες και σε άλλες διαστάσεις της ζωής μας. Δεν είναι καιρός για πανηγυρισμούς αλλά καιρός για να βάλουμε όλοι: κράτη και πολίτες τα κεφάλια κάτω και να αναζητήσουμε τις αξίες που ξεπουλήσαμε, τις χριστιανικές και ηθικές αρχές της Ευρώπης.“
Erastos Filos · 21/10/2012 at 19:56
Ενδιαφέρουσα και η συνέντευξη του Ζακ Ντελόρ (κάντε εξάσκηση στα γαλλικά σας): http://www.la-croix.com/Actualite/S-informer/Europe/Jacques-Delors-En-Europe-il-faut-le-pompier-mais-aussi-l-architecte-_EG_-2012-10-14-864491
Admin comment by altana · 21/10/2012 at 21:02
Από Νίκο Χ.: “La crise de l’euro est l’arbre qui cache la forêt de ce qui a été réalisé. Mais il est vrai que si l’économie ne va pas en Europe, c’est le projet lui-même qui est remis en cause” [Η κρίση του ευρώ είναι το δέντρο που κρύβει το δάσος όσων έχουν επιτευχθεί. Αλλά είναι αλήθεια πως όταν η οικονομία δεν πάει καλά, το ίδιο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα αμφισβητείται].
Η φράση αυτή του κ. Ντελόρ συντελεί νομίζω αγαπητή μου Αλτάνα ώστε κάποιος να συμφωνήσει με το πνεύμα του εξαιρετικού κειμένου σου στο blog, αλλά να εκφράσει και τις ακόλουθες σκέψεις :
1) Για να πούμε ότι ΕΕ άξιζε απόλυτα τη συγκεκριμένη διάκριση πρέπει να δούμε κυρίως στο παρελθόν. Σήμερα σε πολλές περιπτώσεις διαπιστώνει κανείς πως αποφάσεις των ηγεσιών στην ΕΕ βρίσκονται σε πλήρη ανακολουθία με την Ιστορία και τις διακηρύξεις της. Το βραβείο λειτουργεί στην περίπττωση αυτή ως ετερόφωτο από το παρελθόν και φέρνει παλιό αέρα λαμπρής δόξας για τις δυσκολότερες μέρες που έρχονται.
2) Ανησυχεί τον καθένα νομίζω η ρήση του T.S. Eliot που «στοιχειώνει» τις συγκεκριμένες βραβεύσεις : «Το βραβείο Νόμπελ είναι για κάποιον το εισιτήριο για την κηδεία του. Επειδή κανένας δεν έκανε τίποτα μετά από αυτό», γι’ αυτό μάλλον και ο πρόεδρος της Επιτροπής βράβευσης Thorbjoern Jagland τόνισε πως το βραβείο δίνεται ως «ένα μήνυμα προς την Ευρώπη να κάνει ό,τι μπορεί για να διασφαλίσει όσα έχει επιτύχει και να προχωρήσει προς τα εμπρός»
3) Υπάρχει μια αντίφαση το βραβείο να δίνεται από μια επιτροπή την οποία ορίζει το κοινοβούλιο μιας χώρας (Νορβηγία) που ούτε είναι, ούτε θέλει να είναι μέλος της ΕΕ. Μάλλον τη σνομπάρει ..
4) Όλοι οι εξωτερικοί παρατηρητές θα συμφωνήσουν ότι το ευρώ και η πολιτική διάσωσης του ευρώ διχάζουν αυτήν τη στιγμή τους Ευρωπαίους. Υπάρχουν διαφωνίες ανάμεσα σε κράτη, αλλά επίσης και στο εσωτερικό κρατών όπου εξτρεμιστικά και εθνικιστικά ρεύματα καθίστανται ισχυρότερα (βλέπε Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα). Αυτό δεν είναι καλό για την ειρήνη. Συνολικά, το ευρώ ήταν αντιπαραγωγικό” ( τόνισε πρόσφατα ο Στίγκλιτς ) : “Η σημερινή κατάσταση είναι ασταθής και θα οδηγήσει ή σε μεγαλύτερη ολοκλήρωση ή σε μικρότερη”, Είναι πιθανό οι πατέρες του ευρώ να είχαν δίκιο (όταν θέσπιζαν το ενιαίο αυτό νόμισμα), αλλά βεβαίως φαντάζονταν μια φυσική εξέλιξη προς μια πολιτική ένωση, όχι μια αναγκαστική ένωση για να αποτραπεί η καταστροφή -“Η ΕΕ δημιουργήθηκε ως ένα σχέδιο για την ειρήνη και εγγυήθηκε την ειρήνη στην Ευρώπη. Συνεπώς, για το λόγο αυτό άξιζε να πάρει το βραβείο – ‘Ομως, η ΕΕ δεν είναι το ίδιο με την ευρωζώνη”, υπογράμμισε ο Στίγκλιτς.
5) Η ΕΕ ούτε ηγήθηκε ούτε κάλυψε ως σήμερα κάποια «ειρηνική αποστολή». Σε όσες πολεμικές περιπέτειες πήραν μέρος τα κράτη-μέλη της ΕΕ ήταν κάτω από τη σημαία είτε του ΝΑΤΟ είτε του ΟΗΕ.
6) Το κακό με αυτές τις βραβεύσεις είναι ότι πολλές φορές έχουν μηδαμινά ή και αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που επιδιώκουν ( βλ: απονομή του Νομπέλ Ειρήνης στον Μπαράκ Ομπάμα)
Admin comment by altana · 28/12/2012 at 18:18
From K.R.: Tha ithela na paratiriso oti o Churchill eihe men ston perifimo logo tou sti Zurich to 1946 provalei to orama tis enomenis Evropis, alla me tin Bretania apo exo, na einai sponsor and friend of the new Europe; http://assembly.coe.int/Main.asp?link=/AboutUs/zurich_e.htm
pragmati i Bretania emeine exo apo tin EOK eos to 1973; epomenos, den tha ton evaza mazi me tous Schuman, de Gasperi, Adenauer.