Ήταν η πέμπτη φορά που ο Όλουφ μας καλούσε στο σπίτι του να γιορτάσουμε μαζί το πρώτο Σαββατοκύριακο του Δεκέμβρη. Η πρόσκληση ήταν για το απόγευμα του Σαββάτου στις 4 ακριβώς, «sharp» έγραφε! Καλούσε κάθε χρόνο, εκτός από τους πέντε-έξι σταθερούς φίλους, άλλους τόσους νέους στην παρέα. Έτσι βρεθήκαμε γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι, τρεις συμπατριώτες του από την Δανία, μια Ισπανίδα, μια Γαλλίδα, ένα ζευγάρι Ιταλών, μια Ιρλανδέζα και μια παρέα Φλαμανδών («όχι Βέλγοι», μου συστήθηκαν!). Η Σάνυ, η γυναίκα του Όλουφ ήταν σε αποστολή στη χώρα της και η θέση της στο τραπέζι έμεινε άδεια όλο το βράδυ, αλλά δεν έλειψε η πρόποση στο όνομά της! Η παράδοσή τους το θέλει να ξεκινάνε στις δώδεκα το μεσημέρι, που στη Δανία είναι σουρουπώματα αυτή την εποχή και να σηκώνονται από το τραπέζι στις δώδεκα τα μεσάνυχτα. Σ΄ εμάς έκανε υπέρβαση στην ώρα ξεκινώντας στις τέσσερις, κατά που νυχτώνει εδώ, αλλά όλα τα υπόλοιπα κύλησαν απαράλλαχτα, όπως κάθε φορά και κατά την παράδοση. Το σπίτι στολισμένο χριστουγεννιάτικα μ΄ αυτόν το ιδιαίτερο τρόπο, που στολίζουν τα σπίτια τους στην Βόρεια Ευρώπη. Ο οικοδεσπότης στην κορυφή του τραπεζιού με ένα μικρό καμπανάκι για να αναγγέλλει το καινούργιο πιάτο αλλά και για την επιβολή της τάξης αν κάποιος ξέφευγε από τον ρυθμό. Τα εδέσματα ήταν …ρέγκα! Ρέγκα ψητή, ρέγκα σε μουστάρδα, ρέγκα με κρεμμύδια, ρέγκα μέσα σε γλυκιά ζύμη στο φούρνο, ρέγκα σε άσπρη σάλτσα, ρέγκα γλυκόξυνη και ουκ έστιν αριθμός των παραλλαγών της ρέγκας! Είναι το εθνικό τους έδεσμα και το τιμούν δεόντως, όπως φαίνεται. Ακολούθησαν και άλλα πολλά τυπικά και παράξενα, αλλά από όλους μας καλοδεχούμενα, για να κλείσουμε λίγο πριν τις δώδεκα με το επιδόρπιο από τα χέρια του οικοδεσπότη, ζεστή κομπόστα μήλου από τα φρούτα του κήπου του με μπόλικη σαντιγί! Αν και έπεσα στην παρέα των Φλαμανδών στο τραπέζι, με τους οποίους συζήτησα πολλά και ενδιαφέροντα για την Φλάνδρα, πήρα σε κάποια στιγμή τον Όλουφ παράμερα να τον ρωτήσω, τι ακριβώς γιορτάζουν στην πατρίδα του την πρώτη του Δεκέμβρη. Ο Όλουφ όμως άρχισε να μου μιλάει για την αγάπη του για την Ελλάδα και για την τύχη μας την αγαθή να ζούμε κάτω από τον ήλιο και στο φως. Ήθελε μάλιστα κάποια στιγμή, όταν τα παιδιά του ήταν μικρά, να αγοράσει και εξοχικό στον τόπο μας, μου έλεγε. Αυτά δεν τα έχουν στη βόρεια πατρίδα του και σε πολλούς λείπουν και υποφέρουν και μαζί τους όλη η κοινωνία.

Από την πρώτη του Δεκέμβρη λοιπόν και μέχρι τις 24 οι μέρες στη Δανία μικραίνουν δραματικά, κατά 58 λεπτά. Νυχτώνει πριν καλά-καλά ξημερώσει. Κλεισμένοι ο καθένας στο σπίτι του δεν είναι και ό,τι το καλύτερο, όπως θα συμβούλευαν και οι ψυχολόγοι. Έτσι μαζεύονται παρέες-παρέες, πότε στο σπίτι του ενός και πότε στου άλλου, τρώνε ρέγκες και άλλα τυπικά, λένε ιστορίες, παίζουν μουσική και περιμένουν τα Χριστούγεννα που θα φέρουν το φως! Γιατί από τις 25 Δεκεμβρίου οι μέρες μεγαλώνουν κατά 4 λεπτά και το σκοτάδι αρχίζει να γίνεται πλέον παρελθόν! Το φως θα νικήσει και πάλι, μου δήλωσε θριαμβευτικά, «Skål» (Σκολ)!

Λένε, ότι το πιο βαθύ σκοτάδι είναι κοντά στην αυγή, λίγο πριν χαράξει η μέρα. Το Φως, όμως, θα φανεί και ο Ήλιος θα ζεστάνει! Πρώτα στις καρδιές, όσες το θέλουν και το ζητούν, γιατί από κει ξεκινάνε όλα…

No tags

6 comments

<< Και στις καρδιές Ειρήνη

Ω, έλατο! >>