Αυτός ήταν και ο τίτλος συνεδρίου, που έλαβε χώρα σήμερα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στις Βρυξέλλες (βλέπε και το προηγούμενο blog). Ο υπότιτλος, «τα όρια της αλληλεγγύης – ο εσωτερικός και εξωτερικός αντίκτυπος της κρίσης στην Ευρωζώνη», όρισε και το φάσμα της συζήτησης, που ακολούθησε.

Δεν θα προβώ σε ανάλυση των συμπερασμάτων, ίσως αυτά δημοσιευτούν προσεχώς από το Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ) που από κοινού με το Γραφείο στις Βρυξέλλες του  Ιδρύματος Επιστήμης και Πολιτικής, Γερμανικού Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων και Ασφάλειας, διοργάνωσε την εκδήλωση. Ίσως βέβαια και οι φίλοι οικονομολόγοι, που παραβρέθηκαν στην εκδήλωση να θελήσουν να κάνουν τις παρατηρήσεις τους …

Θα σταθώ σε κάποιες σκέψεις των ομιλητών, αρχίζοντας από τον οικοδεσπότη, γερμανό Ευρωβουλευτή Γιώργο Χατζημαρκάκη, «έλληνα πατριώτη», όπως ο ίδιος συστήθηκε, με γερμανική και ελληνική υπηκοότητα. Η γυναίκα του, είπε, τον συμβούλευε να μη πολυφαίνεται έλληνας στους γερμανούς και στους έλληνες να αποφεύγει τις επαφές, στους δύσκολους αυτούς καιρούς. Όντως δίκοπο μαχαίρι η διπλή υπηκοότητα σε καιρούς κρίσης!

Δεν είναι εύκολο, τόνισε, ν΄αλλάξεις  στον γερμανό την εικόνα, ότι οι έλληνες ζουν μια όμορφη ζωή εις βάρος του και κανένας πολιτικός δεν μπορεί να αγνοήσει τον τύπο στη χώρα του, ούτε τον κίτρινο! Έθεσε όμως το θέμα στη σωστή διάσταση: Δεν ήταν η Ελλάδα το πρόβλημα, αλλά, όπως  φάνηκε και στη  συνέχεια, ολόκληρη η Ευρώπη!

Εύλογο το ερώτημα, λοιπόν, γιατί  η Γερμανία συμπεριφέρθηκε τελευταίως, όπως συμπεριφέρθηκε;  Η απάντηση δόθηκε στη συζήτηση και ήταν κατά την γνώμη μου ικανοποιητική στο στενό πλαίσιο του συνεδρίου. Δεν έγιναν ξαφνικά οι έλληνες στόχος εξόντωσης των γερμανών ούτε οι γερμανοί ορκισμένοι εχθροί των ελλήνων. Απλά τόσο οι έλληνες όσο και οι γερμανοί βλέπουν την ίδια κατάσταση, μόνο από διαφορετική γωνία ο καθένας τους!

Ο Γιώργος Γλυνός (ΕΛΙΑΜΕΠ) ανέδειξε μια άλλη πτυχή του προβλήματος, τονίζοντας ότι η κρίση έχει και την ιστορική της διάσταση και σαν τέτοια πρέπει να την αντιμετωπίσουμε. Αν σήμερα κατηγορείται ο Ευρωπαϊκός Νότος για την αποσταθεροποίηση του ευρώ, ποιά θα είναι η εικόνα της Ευρώπης, αν φύγουν η Ελλάδα, η Ισπανία και η Πορτογαλία; Ασφαλώς θα έχουμε μια άλλη Ευρώπη!

Μπαίνω στον πειρασμό να μεταδώσω και την εικόνα που χρησιμοποίησε κάποιος από τους ομιλητές, παρομοιάζοντας την Ευρώπη, ως μια μικρή πισίνα, χωρίς μεγάλους κροκόδειλους!

Ναι, υπάρχει ασφάλεια στην Ευρώπη και ελευθερία, όσο σε κανένα άλλο σημείο του πλανήτη, τολμώ να πώ. Αυτό που λείπει είναι το αίσθημα, ότι είμαστε μια ευρωπαϊκή οικογένεια, ότι κάποια θέματα δεν είναι μόνο εθνικά, αλλά μας αφορούν όλους. Ίσως η οικονομική κρίση, που όπως αποδείχτηκε στην πορεία της δεν είναι μόνο οικονομική, ούτε αμιγώς ελληνική, μας ανοίξει τα μάτια.

No tags

2 comments

<< Η ζωή εν burqa

Solidarity >>