Βλέπω τη φλόγα των κεριών, στο περβάζι του παραθύρου μου, να καθρεφτίζεται στο τζάμι. Ένα, δύο, τρία κεράκια, όσα και στο ποίημα, που κρατούσα στα χέρια μου:

«Ένα κερί για την Ειρήνη, οι πόλεμοι δεν έχουν τελειωμό! Στο σταυροδρόμι με τη θλίψη, ένα κερί για δύναμη, φωτεινό. Ένα κερί για την Ελπίδα, στον φόβο και στη μοναξιά, στην πίκρα που μ΄ απελπισία, την Πίστη μας ταρακουνά! Ένα κερί μένει ακόμα, μα είναι κι από τα πιο  τρανά. Ένα κερί για την Αγάπη, γιατί μονάχα αυτή μένει και αυτή μόνο  μετρά!»

Rainer Maria Rilke (Σε ελεύθερη απόδοση στα ελληνικά)

Δίκιο που είχε ο Rilke, με συγκίνησαν οι στίχοι του, απόψε! Ίσως είναι και το κλίμα των ημερών, Χριστούγεννα και πάλι! Η Γιορτή της Αγάπης! Νύχτωσε και άρχισε να βρέχει. Οι ειδήσεις στο ραδιόφωνο πλακώνουν την καρδιά. Πόλεμοι και άδικοι σκοτωμοί, πείνα και δυστυχία. Πώς τα επιτρέπει ο Θεός της Αγάπης όλα αυτά, με ρώτησε κάποιος προχθές. Δεν ξέρω να σου απαντήσω, του είπα. Σημείωσα μόνο λίγες λέξεις σε ένα χαρτάκι και του το έδωσα: «Τώρα δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα. Μεγαλητέρα δε τούτων είναι η αγάπη»! Προς Κορινθίους Α΄ 13,13 Ο Θεός αγάπησε τον κόσμο, ναι, τον κόσμο μας αυτόν τον κρύο, σκληρό και άδικο και έστειλε τον Γιό Του να γεννηθεί στη γη μας και να ζήσει ανάμεσά μας για να μας διδάξει την Αγάπη. Αυτή που μένει, υπομένει, επιμένει και νικά! Καλά Χριστούγεννα, φίλοι μου και με Αγάπη στην καρδιά!

No tags

3 comments

<< Εκτός από συρτάκι

Στα απόνερα της κρίσης >>