Το θεώρησα, στην αρχή, κακόγουστο αστείο από την πλευρά της γαλλόφωνης Βαλονίας αυτή τη φορά. Στη στάση του λεωφορείου, σήμερα το πρωί, μια μεγάλη κόκκινη ταμπέλα προειδοποιούσε, ότι δεν θα κυκλοφορούσε τίποτα στο δρόμο, για λίγες ώρες, λόγω του «Γύρου της Γαλλίας». Απίστευτο! Ακριβώς έξω από το σπίτι μου, δηλαδή στην φλαμανδόφωνη περιφέρεια των Βρυξελλών, ο «Γύρος της Γαλλίας»! Κάτι γνήσιο «γαλλικό» εισχωρούσε ύπουλα σε φλαμανδόφωνη περιοχή, κλείνοντας μάλιστα και τους δρόμους! Οι ολλανδόφωνοι Φλαμανδοί το επιχειρούν βέβαια κάθε χρόνο, για μια μέρα. Καβαλούν κι αυτοί τα ποδήλατά τους και κάνουν τον «Γύρο των (τυπικά ουδέτερων, αλλά ουσιαστικά γαλλόφωνων) Βρυξελλών», Επίδειξη ισχύος και παρουσίας, λέγεται … Τους κάνω χάζι κάθε χρόνο από το παράθυρο του σπιτιού μου και τους ζηλεύω συγχρόνως έτσι όπως τους βλέπω να περνούν σε οικογενειακή παράταξη. Μπρός τα παιδιά, πίσω οι γονείς και παραπίσω οι παππούδες και οι γιαγιάδες και πάλι από την αρχή!

Είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς το μέγα γλωσσικό χάσμα που χωρίζει τις δύο κοινότητες και φτάνει στο σημείο να μη επιτρέπει, βδομάδες τώρα, να σχηματιστεί κυβέρνηση, μετά τις εκλογές του Ιουνίου. Νικητής στην Βαλονία αναδείχτηκε ο Elio Di Rupo, το πάλαι ποτέ σύμβολο της γαλλόφωνης αλαζονείας. Στη Φλάνδρα ο  Bart De Wever, ο «επικίνδυνος σχισματικός», όπως τον αποκαλούσε ο γαλλόφωνος τύπος.

Ας γυρίσω, όμως, στην πρώτη είδηση, στον «Γύρο της Γαλλίας», που ξεκίνησε από το Ρότερνταμ της Ολλανδίας αυτή τη φορά! Είναι, ως γνωστόν, αθλητικός αγώνας ταχύτητας, που διεξάγεται με αγωνιστικά ποδήλατα και, συχνά, «πατεί επί πτωμάτων», όπως με ενημερώνουν οι σημερινές εφημερίδες! Πάνω από είκοσι νέοι άνθρωποι, ποδηλατοδρόμοι, έχασαν την ζωή τους τα τελευταία εφτά χρόνια, οι περισσότεροι από αιφνίδιο θάνατο, καθώς κοιμόντουσαν. Δεν ξαναξύπνησαν, δηλαδή!

Το ερώτημα είναι γιατί; Αποτέλεσμα της χρήσης αναβολικών; Μη διεγνωσμένα προβλήματα μυοκαρδίου; Κάποιο άλλο νόσημα; Οι ειδικοί δεν έχουν καταλήξει ακόμα σε ένα συμπέρασμα. Όπως και να έχει το πράγμα γίνεται ολοένα και πιο σαφές, ότι κάτι δεν πάει καλά. Κάτι έχει στραβώσει στο δρόμο, γιατί πώς να εξηγήσει κανείς όλα αυτά τα περιστατικά του αιφνίδιου θανάτου, νέων αθλητών! Στον αγώνα για την διάκριση έχει πάψει προ πολλού, φαίνεται, να γίνεται  διαχωρισμός των θεμιτών από τα αθέμιτα μέσα.

Αξίζει, άραγε, μια τέτοια πρωτιά, όταν θα την πληρώσεις, ίσως, με την ζωή σου;

No tags

3 comments

<< Οι Έλληνες της Διασποράς και η κρίση στην Ελλάδα

Ξυλάκι παγωτό >>