Έγινε πρωτοσέλιδο στις τοπικές εφημερίδες αλλά δεν πέρασε απαρατήρητη η είδηση και από τον διεθνή τύπο. «Πρόσφατα δραπέτευσαν δύο βαρυποινίτες από τις φυλακές …», κάτι τέτοιο ήρθε στο νου μου διαβάζοντας το «βαφτιστικό όνομα» της περί ου η είδηση: Drapetis bruscellensis!

Για έλλειψη φαντασίας δεν μπορούν πάντως να κατηγορηθούν οι εντομολόγοι του Βασιλικού Ινστιτούτου Φυσικών Επιστημών του Βελγίου (IRSNB), είκοσι χρόνια τους το είχε σκάσει, έβγαλαν κι εκείνοι το άχτι τους στο όνομα. Δεν πάει ο νους, αλλά η «Δραπέτισσα των Βρυξελλών» είναι ένα μυγάκι μεγέθους μόλις δύο χιλιοστών, με μαύρο, γυαλιστερό θώρακα. Μελετώντας εξονυχιστικά το DNA της και τα μορφολογικά χαρακτηριστικά της (τις κεραίες, τα πόδια, ακόμη και τα γεννητικά όργανα!) αντιλήφθηκαν το μέγεθος της ανακάλυψής τους, οι ερευνητές. «Είναι πάρα πολύ σπάνιο να ανακαλύπτεται ένα άγνωστο είδος στο Βέλγιο. Η τελευταία ανακάλυψη νέου είδους μύγας στον ευρωπαϊκό χώρο χρονολογείται πριν από 20 χρόνια», δήλωσε ο υπεύθυνος της ομάδας.

Σαφώς και δεν αμφιβάλω για το μέγεθος της ανακάλυψης. Βέβαια η μόνη μύγα που ήξερα εγώ η αδαής μέχρι σήμερα, ήταν η μύγα Τσε-Τσε, αυτή που όταν σε τσιμπήσει σε στέλνει κατ’ ευθείαν στην αγκαλιά του Μορφέα, με απρόβλεπτες συνέπειες για τη ζωή σου. Αλλά αυτή προτιμούσε πάντα άλλους πιο ζεστούς παραλλήλους και δεν είχα λόγους να ανησυχώ. Αυτό, όμως, που με εντυπωσίασε στην είδηση είναι, ότι γίνονται τέτοιες ανακαλύψεις στο Βέλγιο δεδομένων των κλιματολογικών συνθηκών (βροχή και πάλι βροχή και καταχνιά, χειμώνα-καλοκαίρι!) και επί πλέον, ότι ζούσα τόσα χρόνια σε αγαστή γειτνίαση με μια … δραπέτισσα και δεν το είχα πάρει είδηση. Το Δάσος του Σουάν (Forêt du Soigne) δεν είναι μακριά από το σπίτι μου.

Συνήθως οι μύγες ζουν – έτσι νόμιζα – κυρίως σε κατοικημένες περιοχές, αλλά κάποιες φαίνεται το είχαν σκάσει τα τελευταία χρόνια, κουρασμένες από το άγχος της πόλης και δραπέτευσαν σε πιο ρομαντικούς κόσμους. Εκεί βέβαια συχνάζουν και κάποιοι περίεργοι εντομολόγοι και να, που δεν άργησε η σύλληψη. Είχαν τοποθετήσει, διάβασα, μια εντομοπαγίδα και περίμεναν.

Γνωστή η μέθοδος της παγίδας, ξέρουν οι εντομολόγοι από τέτοια. Αφού ένα τόσο δα μυγάκι στο δάσος δεν τους ξέφυγε –και μπράβο στην υπομονή τους είκοσι χρόνια! -, καλό θα ήταν να πέρναγαν την τέχνη τους και σε κάποια άλλα επαγγέλματα, που κυνηγούν αληθινούς δραπέτες αυτή τη φορά και κάθε είδους.

Έτσι, εκτός από τα γνωστά «λαχανάκια Βρυξελλών» η πόλη περνάει στην ιστορία και για την «Δραπέτισσά» της, που ευτυχώς έπεσε στην παγίδα των διωκτών της και μπορούμε οι λοιποί να κοιμόμαστε πλέον ήσυχοι!

No tags

1 comment

<< Χωρίς δίχτυ ασφαλείας

Η τρίτη όψη του νομίσματος >>