Την έβλεπα να αγωνίζεται και να μη χάνει τη μαχητικότητά της ακόμη και σε στιγμές που όλα φαίνονταν χαμένα. Την έβλεπα πεσμένη και τραυματισμένη να παλεύει με πάθος για ό,τι της απέμεινε. Φαινόταν ξεκάθαρα ότι είχε στόχο! Ο κλοιός γύρω της γινόταν όλο και πιο ασφυκτικός και βοήθεια δεν φαινόταν από πουθενά στον ορίζοντα. Χωρίς αρχηγό και με έναν αντίπαλο δυνατό και αποφασισμένο να διατηρήσει τα ευρωπαϊκά «πρωτοτόκια». Η υπεροχή οφθαλμοφανής και το αντιλαμβανόταν και η ίδια! Δεν κιότεψε παρ’ όλα αυτά. Μάζεψε τις τελευταίες δυνάμεις της και έκανε προσπάθεια να μην αφήσει να φαίνονται τα μειονεκτήματα που της έφερε η απρόβλεπτη κατάσταση. Κάποια στιγμή άλλαξε τακτική και ενώ το τέλος πλησίαζε με μία θεαματική κίνηση, έγραψε ιστορία!

Μιλάω για την Τσέλσι! Ποιά είναι η Τσέλσι; Η λονδρέζικη ομάδα ποδοσφαίρου που προκρίθηκε την περασμένη Τετάρτη στον τελικό Τσάμπιονς Λιγκ, καταφέρνοντας να αποσπάσει ισοπαλία 2-2 από την πρωταθλήτρια Ευρώπης και παίζοντας με 10 μόνο παίκτες. Ο αρχηγός της στην αρχή ήδη του αγώνα χτύπησε με το γόνατό του έναν παίκτη της αντίπαλης ομάδας, εκτός φάσης βέβαια, αλλά που δεν ξέφυγε από το άγρυπνο μάτι των διαιτητών. Έτσι αποβλήθηκε από το γήπεδο και δικαίως. Κάθε παιχνίδι έχει και τους κανόνες του! Ο προκαθορισμένος χρόνος του αγώνα τελείωνε με ήττα της Τσέλσι και όταν φάνηκαν στην οθόνη οι καθυστερήσεις, τρία λεπτά δηλαδή όλα κι όλα, ο Τόρες σε αντεπίθεση κατάφερε να διαμορφώσει τον τελικό 2-2, που σήμαινε και νίκη της ομάδας του.

Παρακολούθησα τον αγώνα στις Βρυξέλλες και για χάρη κάποιου «φαν» της Τσέλσι, αλλά μπροστά στα μάτια μου, δεν ξέρω πώς συνέβαινε αυτό, έτρεχε η Ελλάδα στον άνισο αγώνα που διεξάγει αυτή τη στιγμή. Οι παραλληλισμοί ερχόντουσαν κι αυτοί αβίαστα και αναπόφευκτα! Τραυματισμένη εσωτερικά και αδύναμη αυτή τη στιγμή η χώρα μας παλεύει κυριολεκτικά να μη χαθεί. Λοιδορούμενη από εχθρούς και φίλους και έχοντας χάσει προ πολλού την αξιοπιστία της προς τα έξω. Οι καταστάσεις γύρω ίσως και να μη την ευνόησαν, όπως θα περίμενε. Αλλά και η ίδια δεν στάθηκε άμοιρη ευθυνών. Να κάπως σαν την Τσέλσι και τον αρχηγό της, που από σφάλμα δικό του αποβλήθηκε από τον αγώνα, αφήνοντας την ομάδα του ακέφαλη. Οι «κουτόφραγκοι» της Ευρώπης δεν θα ήταν σε θέση να αντιληφθούν τα «ανδραγαθήματα» των δικών της εκάστοτε αρχηγών, πίστευε! Αλλά, είπαμε, κάθε παιχνίδι έχει και τους κανόνες του.

Και φτάσαμε έτσι στις «καθυστερήσεις»! Μένουν αυτά τα «τρία λεπτά», που μπορεί και να κρίνουν τον αγώνα. Η Ελλάδα πολεμά αυτή τη στιγμή με «νύχια και με δόντια» όχι για την πρόκρισή της σε μια ευρωπαϊκή «λίγκα», αλλά για την ίδια την υπόστασή της και την αποκατάστασή της στα μάτια των ίδιων των «παικτών» της πρώτα και των «οπαδών» της, εντός και εκτός συνόρων. Οι απαιτήσεις του κάθε αγώνα είναι διαφορετικές, το ίδιο οφείλουν να είναι και οι τακτικές. Αν δεν γίνεται, συνεχώς, προσαρμογή στα νέα δεδομένα, ας μη περιμένει κανείς και θεαματικά αποτελέσματα! Δεν είναι εποχές για «περασμένα μεγαλεία και διηγόντας τα να κλαις»!

Η Ελλάδα έχει προοπτική και μέλλον, αν επενδύσει στο νέο υγιές δυναμικό, που της χαρίζουν οι συγκυρίες στο «τρίλεπτο των καθυστερήσεων», αφήνοντας στην άκρη το παλιό, κουρασμένο και σάπιο παρελθόν της. Στόχους έχει, καρδιά έχει, της μένει μόνο να αλλάξει τακτική και νοοτροπία.

Θα το τολμήσει;

No tags

2 comments

<< Εις τον αφρόν της θάλασσας

Μουσεία και Πινακοθήκες >>