Η χώρα που μας φιλοξενεί ζει σε έντονους ρυθμούς εθνικών εκλογών. Θα είναι το Βέλγιο, μετά τις εκλογές της ερχόμενης Κυριακής, 13 Ιουνίου, ένα ομοσπονδιακό κράτος ή θα συντελεστεί η μετάλλαξή του σε συνομοσπονδιακό; Θα μείνουν ενωμένες η Φλάνδρα και η Βαλλονία; Οι πολιτικοί παίζουν με τις λέξεις και κάποιοι έφτασαν να λένε, ότι το ζητούμενο είναι η ουσία, όχι οι έννοιες. Εν τούτοις, οι δάσκαλοι μου της Νομικής, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ήταν άλλης γνώμης, δηλαδή αυτά τα δύο, ομοσπονδία-συνομοσπονδία, ποτέ δεν ήταν ένα και το αυτό πράγμα! Σε μεγάλες περιπέτειες έβαλε, λοιπόν, την χώρα του, με την παραίτησή του, για όποιους λόγους και αν το έκανε, πριν ένα μήνα περίπου, ο βέλγος πρωθυπουργός, Yves Leterme.

Και στην γειτονική Γερμανία άλλη παραίτηση κι εκεί: ο Πρόεδρος της χώρας, Horst Köhler, παραιτήθηκε, χθες ξαφνικά από το αξίωμά του, λέγοντας, όπως μετέδιδαν όλα τα μέσα ενημέρωσης, ότι θεωρεί τιμή του, που υπηρέτησε την πατρίδα του από το πόστο αυτό, αλλά η κριτική που του ασκήθηκε τις τελευταίες μέρες για κάποιες παρεξηγημένες (το σωστό θα ήταν ατυχέστατες!) εκφράσεις του σε μια δημόσια ομιλία του, δεν του επιτρέπει να συνεχίσει αλώβητος να είναι ο αρχηγός του Κράτους. Πρώτη φορά συμβαίνει αυτό στην μεταπολεμική Γερμανία να παραιτείται ο Πρώτος Πολίτης της χώρας, σε μια κρίση προσωπικής του προσβολής. Πολλοί μιλούσαν για «παιδαριώδες» φέρσιμο και άλλοι για υπερβολική ευαισθησία. Γεγονός είναι ότι η χώρα μπήκε σε μια άνευ προηγουμένου και χωρίς σοβαρό πολιτικό λόγο περιπέτεια, εν μέσω μάλιστα οικονομικής κρίσης.

Προσπάθησα να φέρω στην μνήμη μου έστω και μια περίπτωση, τελευταίως, που στην Ελλάδα ένα δημόσιο πρόσωπο παραιτήθηκε από το πόστο του οικειοθελώς, αυθόρμητα και για λόγους ευθιξίας και δεν τα κατάφερα! Μοιάζει να είναι από τα σπάνια χαρίσματα, που ευδοκιμούν ίσως περισσότερο στα βόρεια διαμερίσματα της Ευρώπης. Γιατί πώς να εξηγήσω αλλιώς, αυτόν τον εσωτερικό διασυρμό της χώρας και την κυνικότητα με την οποία αντιμετωπίζονται τα θέματα διαφθοράς και αδιαφάνειας, που έρχονται καθημερινά στη δημοσιότητα; Άκρα του τάφου σιωπή …

Κάποιοι βέβαια, και δεν είναι μόνο ο ένας βουλευτής που το τόλμησε δημόσια και χωρίς αιδώ, προσπαθούν με κηρύγματα περί «ηθικού» και «νομίμου» να δώσουν την δική τους λογική στην κριτική που τους ασκείται. Μένοντας όμως σφικτά γαντζωμένοι στον όποιο θώκο τους. Αληθινή κατάντια!

Βέλγιο · παραιτήσεις ηγετών