Το καλοκαίρι μου φέτος ξεκίνησε με Σαββόπουλο στο ραδιόφωνο, «…με μισόκλειστες τις γρίλιες μεσημέρι… με την φέτα το καρπούζι στο ένα χέρι… καλοκαίρι…».
Συγχωρέστε μου την απόκλιση, αλλά μου είναι αδύνατο να αφοσιωθώ στα μεγάλα και δυσβάσταχτα του τόπου μας, σήμερα. Τουλάχιστον όχι, έχοντας στο ένα χέρι, φρεσκοκομμένο και ώριμο τον καρπό «απ΄του κήπου την κορομηλιά» και στο άλλο το ροζ τριαντάφυλλο της αυλόπορτας στο πατρικό. Μα έχουμε συνειδητοποιήσει οι έλληνες, τι θησαυρό έχουμε; Σε τι χώρα ζούμε; Καλοκαίρι, μαθαίνω, και στις Βρυξέλλες, αλλά γκρίζο και βροχερό, όπως πάντα… Έτσι, μένουμε Ελλάδα!
Και μιας και ξεκίνησα με Σαββόπουλο να σας διηγηθώ μια ιστορία που άκουσα σε μια συναυλία του, πάνε χρόνια τώρα, στον Άγιο Αχίλλειο στις Πρέσπες: « Όταν ο ‘Θεούλης’ μοίραζε τα χωράφια στους λαούς για να κατοικήσουν, ήταν προς το τέλος της μέρας, όταν εμφανίστηκαν αργοπορημένοι, όπως πάντα, κάτι λαχανιασμένοι ξωτάρηδες και ζητούσαν μερίδιο στη μοιρασιά. Χάϊδεψε συλλογισμένος την γενειάδα του ο Γέροντας, τους κοίταξε και τους ξανακοίταξε, ώσπου στο τέλος, σκύβοντας προς το μέρος τους και με τρέμουλο στη φωνή του, τους είπε τα εξής: Ήρθατε αργά, την ώρα που τέλειωσε η διαδικασία της μοιρασιάς, αλλά να σας διώξω με άδεια τα χέρια δεν το αντέχει η καρδιά μου. Είχα κρατήσει για τα γηρατειά μου έναν τόπο, εδώ κοντά. Όχι μεγάλο σε έκταση, ίσα να περιδιαβαίνω, ούτε με θάλασσες μεγάλες και ποτάμια. Ήθελα σε κάθε βήμα μου να αγναντεύω το μικρό γαλάζιο, να γεύομαι τους γλυκούς καρπούς της γης και να ζεσταίνω τα γηρατειά μου στα καλοκαίρια του τα δίχως τελειωμό. Αλλά χαλάλι σας, να σας τον δώσω εσάς τώρα μιας και δεν μου απόμεινε τίποτα άλλο. Να τον προσέχετε, όμως και να τον αγαπάτε, γιατί τον είχα αυτόν τον ευλογημένο τόπο για τα γηρατειά μου, ήταν κομμάτι της ψυχής μου και τον έλεγα, Ελλάδα!».
Καλοκαίρι στην Ελλάδα, λοιπόν, μεσημέρι, που όλοι κοιμούνται, με τα τζιτζίκια να μην το βάζουν κάτω και αναμένοντας το καφεδάκι με το γλυκό του κουταλιού στο μπαλκονάκι, όταν πέσει ο ήλιος. Αγαλλιάζει η ψυχή! Θεέ μου, Μεγαλοδύναμε, θαυμαστά τα έργα Σου, «τα πάντα εν σοφία εποίησας».
Πώς να γράψεις, σε κάτι τέτοιες στιγμές, για τα μικρά κι ανθρώπινα, όσο βαριά κι ασήκωτα, εν μέρει δε και ακαταλαβίστικα κι αν έχουν γίνει για τον τόπο μας …

No tags

Η έκτακτη Σύνοδος Κορυφής την Πέμπτη στις Βρυξέλλες είχε, ευτυχώς για την Ελλάδα, αίσιο τέλος. Η μπάλα είναι τώρα στο δικό μας γήπεδο, όπως και η υπευθυνότητα μαζί με την αξιοπιστία μας προς τα έξω. Λένε, για μας τους έλληνες του εξωτερικού, ότι προσεγγίζουμε αλλιώς τα πράγματα που διαδραματίζονται στην πατρίδα, αυτόν τον καιρό. Νάναι η απόσταση ή μήπως αυτή η ιδιόμορφη αγάπη για κάτι το πολύτιμο, που δεν το έχεις κάθε μέρα κοντά σου;
Και μετά έρχεται ο θυμός και τα ατέλειωτα «γιατί» και τα, «μη το ψάχνεις», σαν απάντηση προστασίας από φίλους. Μα είναι δυνατόν ολόκληρος υπουργός Ανάπτυξης σε πρώτη επίσημη συνεδρίαση της Διυπουργικής Επιτροπής Συντονισμού Οικονομικής και Διαρθρωτικής Πολιτικής – στράφι ο βαρύγδουπος τίτλος! – να λέει με στόμφο: «Με βλάκες και προτεστάντες δεν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα», αναφερόμενος στην λεγόμενη Τρόικα, δηλαδή στους εμπειρογνώμονες από τις Βρυξέλλες και αλλού, που στέλνονται στην Αθήνα, στο πλαίσιο των συμφωνιών για την βοήθεια προς την Ελλάδα;
Και όμως ελέχθη ανενδοίαστα και σε μια ανάσα, ωσάν και οι δύο χαρακτηρισμοί, «βλάκες» και «προτεστάντες» να είναι, για τον κ. Υπουργό, περίπου συνώνυμοι! Και όχι μόνο ειπώθηκε επισήμως, αλλά γράφτηκε κιόλας, ως επικεφαλίδα σε ολοσέλιδο ρεπορτάζ στον κυριακάτικο τύπο! (Το Βήμα της Κυριακής, Α12, 17.7.2011) Θα ήθελα πολύ να ρωτούσα τον κ. Υπουργό, αν οι σχέσεις του με τους συγκεκριμένους υπαλλήλους που αντιπροσωπεύουν την Τρόικα έχουν προχωρήσει σε τέτοιο βαθμό οικειότητας, ώστε εκείνοι, στη σύντομη κοινή τους πορεία, να του αποκαλύψουν τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις; Και αν έτσι, όντως, έχουν τα πράγματα, με ποιό δικαίωμα ο κ. Υπουργός τις κάνει βούκινο; Το πρώτο επίθετο, βέβαια, με το οποίο στόλισε τους Τροϊκανούς είναι, ας πούμε, σα να μη το διάβασα … Αλλά ο κ. Υπουργός, σύμφωνα με έγκυρες πηγές, το είπε, παρά τις χλιαρές και αόριστες διαψεύσεις εκ μέρους του μια εβδομάδα αργότερα! Έτσι θα αντιδρούσε κάποιος, που θα διάβαζε σε μια από τις πλέον έγκυρες ελληνικές εφημερίδες, να του αποδίδονται τα παραπάνω λόγια;
Προχωρώντας στα πρακτικά αυτής της ιστορικής πρώτης συνεδρίασης, διαβάζω για την συμμετοχή του υπουργού Ενέργειας και Περιβάλλοντος στη συζήτηση με την εξής ρήση: «Πρέπει να προωθηθεί άμεσα νομοσχέδιο θαλάσσιου τουρισμού, τουριστικής κατοικίας, τουριστικών λεωφορείων και (πάλι!) θαλάσσιου τουρισμού, όλα σε ένα νομοσχέδιο». Καλά διαβάσατε, όλα αυτά μαζί, πλαζ, λεωφορεία, κατοικίες, μαρίνες κλπ. χαρμάνι σε ένα νομοσχέδιο και ει δυνατόν να ψηφισθεί μέχρι τις 5 Αυγούστου που κλείνει η Βουλή! Η προεργασία και η στρατηγική, για θέματα, που λέγεται πως αποτελούν την «βαριά βιομηχανία» της Ελλάδας, αυτονόητη και εγγυημένη! Τι, αμφιβάλλετε;
Και το καλύτερο, στο ίδιο ρεπορτάζ: «Πρέπει να βρισκόμαστε κάθε τόσο για επισκόπηση της πορείας εφαρμογής του μεσοπρόθεσμου». Τάδε έφη ο προεδρεύων της Επιτροπής, ο και Αντιπρόεδρος της τωρινής Κυβέρνησης και Υπουργός Οικονομικών συνάμα. Το υλικό δηλαδή για επόμενη ανάρτηση σε τούτο εδώ το μπλογκ είναι εξασφαλισμένο!
Όσοι έλληνες του εξωτερικού τουλάχιστον, με εμπειρίες από συσκέψεις και συνεδριάσεις, τύχει να διαβάσουν τα ανωτέρω πρακτικά με όλα αυτά τα ακατονόμαστα θα τραβούν τα μαλλιά τους οι άνθρωποι. Τουλάχιστον στον δικό μου εργασιακό χώρο, με μια παρόμοια συμμετοχή στη συζήτηση σε ανάλογη συνεδρίαση δεν θα είχα «δεύτερη ευκαιρία», έστω για επανόρθωση … Και εδώ διακυβεύεται το μέλλον της χώρας μας, όπως δηλώνει και ο τίτλος της Επιτροπής. Έχει πάρει το σπίτι μας φωτιά και εμείς σαχλαμαρίζουμε. Δεν αστειεύομαι, το διάβασα κι αυτό παρακάτω για τον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών: «Μιλούσαμε (προφανώς σε παρόμοια διυπουργική επιτροπή!) για σενάρια χρεοκοπίας, αλλά εκείνος χασκογελούσε και αντάλλασε μηνύματα στο κινητό του» (Το Βήμα της Κυριακής, Α14, 17.7.2011), τον καρφώνουν συνάδελφοί του! Πολιτικές ίντριγκες, παλιές νοοτροπίες, ανώριμοι και άσχετοι πολιτικοί … Ω, τι κόσμος, Μπαμπά!
Θυμάμαι έναν καλό φίλο, έλληνα του εξωτερικού, που μας έλεγε για την συμμετοχή ενός έλληνα πανεπιστημιακού σε μια διακρατική συνεδρίαση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όπου το κάθε κράτος μέλος όφειλε να έχει καταθέσει εγγράφως τις προτάσεις του για την υλοποίηση ενός συγκεκριμένου προγράμματος. Ο εν λόγω πανεπιστημιακός, όταν ήλθε η σειρά του να καταθέσει τις προτάσεις της Ελλάδας – που δεν τις είχε! – άρχισε να τους μιλάει για τον ήλιο και την θάλασσα και για τα ουζάκια που θα πιούν μαζί στην παραλία, όταν θα έρθουν με το καλό στην Ελλάδα για να δουν τα πράγματα από κοντά και να αποφασίσουν! Τον διέκοψε αμέσως ο προεδρεύων με την επίπληξη: «Μα εδώ ήρθαμε όλοι για δουλειά και όχι για να προγραμματίσουμε τις διακοπές μας!» Ούτε που θυμάμαι, πώς συμμάζεψαν οι λοιποί της ελληνικής ομάδας τα … ασυμμάζευτα!
Αιδώς Αργείοι …

No tags

Σήμερα θα ξεκινήσω με μια ιστορία. Κάπου στη Μέση Ανατολή ζούσε ένας Βασιλιάς, δίκαιος και με μεγάλη καρδιά. Επειδή δεν ήθελε το βασίλειό του να είναι ξέφραγο αμπέλι από καιρού εις καιρόν καλούσε τους υπηκόους του και συζητούσε, ναι συζητούσε μαζί τους, τις όποιες διαφορές είχαν προκύψει μεταξύ τους. Έφεραν λοιπόν, μια μέρα, μπροστά του έναν φουκαρά, που χρωστούσε τα μαλλιά της κεφαλής του και επειδή δεν είχε να πληρώσει, ο δανειστής του διέταξε να πωληθούν σε σκλαβοπάζαρο, η γυναίκα του και τα παιδιά του και όλο το βιός του, μήπως και καλυφθεί με το ποσόν αυτό ένα μέρος τουλάχιστον της οφειλής. Τόσο μεγάλο ήταν το χρέος! Φτάνοντας μπροστά στο μεγαλόπρεπο θρόνο του Βασιλιά, προσκύνησε έως εδάφους τον Πολυχρονεμένο Αφέντη του και με δάκρυα στα μάτια του αφηγήθηκε το οικογενειακό του δράμα. Τον σπλαχνίστηκε ο Βασιλιάς, που είπαμε είχε μεγάλη καρδιά και με μια μονοκονδυλιά του διέγραψε χωρίς δεύτερη κουβέντα ολόκληρο το χρέος του. Θα περιμένετε σίγουρα να μάθετε και την συνέχεια, το πώς έβαλε φτερά στα πόδια του έτρεξε στο σπιτάκι του αγκάλιασε την γυναικούλα του και φίλησε τα παιδάκια του που γλύτωσαν από του λύκου τα δόντια. Αμ δε! Μόλις έκανε στροφή από το βασιλικό θρόνο και με φρέσκια την ανέλπιστη διαγραφή των παλιών λογαριασμών του, έπεσε επάνω σε έναν άλλον φουκαρά, που προφανώς κι εκείνος περίμενε στην ίδια σειρά. Τον άρπαξε στα δυο του χέρια και τον έσφιξε δυνατά, όχι όμως από χαρά! Θυμήθηκε, που λέτε, ότι του χρωστούσε κάτι πενταροδεκάρες και όρμισε να τον πνίξει για να του τις πάρει. Αλλά, είπαμε, φουκαράς και ο δεύτερος, φοβήθηκε για τη ζωή του και άρχισε, γονατιστός, να τον παρακαλάει να δείξει μακροθυμία και θα του επιστρέψει, μόλις ευκολυνθεί, τα οφειλόμενα. Αλλά ο πρώτος ευεργετημένος του Βασιλιά δεν έπαιρνε χαμπάρι. Ξέχασε τον παρ΄ ολίγον αφανισμό του, κρεμάστηκε στο δίκιο του και τον έσυρε στη φυλακή, κατά τους νόμους της εποχής. Έλα όμως που περίμεναν και άλλοι πολλοί στη σειρά και κακοκαρδίστηκαν από τα όσα είδαν να συμβαίνουν και «λυπήθηκαν σφόδρα». Τα πρόφτασαν τα νέα στον Βασιλιά κι εκείνος, επειδή ήταν δίκαιος, τον ξανακάλεσε για να ακούσει με ίδια του τα αυτιά, αν όντως έτσι έχουν τα πράγματα. Φανατικός του διαλόγου ο Βασιλιάς και μη θέλοντας να έχει ψεγάδι η κρίση του, τον ρωτούσε και τον ξαναρωτούσε για τα πεπραγμένα μέχρι που πείστηκε, ότι αυτοί που του τα σφύριξαν του έλεγαν την αλήθεια και ότι έτσι είχαν τα πράγματα. Οργισμένος στη συνέχεια ο Βασιλιάς του πέταξε κατά πρόσωπο, ότι λησμόνησε πάραυτα την μεγάλη ευεργεσία που μόλις γεύτηκε και αυτός για λίγες πενταροδεκάρες και πριν προφτάσει να βγει από το παλάτι έβαλε το μαχαίρι στο λαιμό του άλλου! Πήρε πίσω τον λόγο του, ο Βασιλιάς, για άφεση χρεών και τον παρέδωσε στους βασανιστές του παλατιού μέχρις ότου αποδώσει και την τελευταία δεκάρα. Η γυναίκα του και τα παιδιά του δεν ξέρουμε τι απόγιναν. Η ιστορία είναι γραμμένη στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου, κεφάλαιο 18 και εδάφια 23-35 και την διηγήθηκε ο Χριστός στους μαθητές του.

Μου την θύμισε μια άλλη ιστορία, πραγματική αυτή τη φορά. Μετά τους δύο τελευταίους καταστροφικούς παγκόσμιους πολέμους, η Γερμανία, ως η κύρια υπαίτια του ολέθρου, που αιματοκύλισε την Ευρώπη είχε φτάσει στα χείλος του γκρεμού, οικονομικά, κοινωνικά, ηθικά. Ήταν, όπως γράφεται, ο μεγαλύτερος αμαρτωλός του 20^ου αιώνα και πιθανόν και της νεώτερης οικονομικής ιστορίας. Τουλάχιστον τρείς φορές χρεοκόπησε συμπαρασύροντας και άλλους πολλούς μαζί της. Κάποιοι σοφοί ηγέτες της προσέτρεξαν τότε, χωρίς χάσιμο χρόνου, στις ΗΠΑ για βοήθεια. Η Γερμανία ορθοπόδισε, όχι με τα χρήματα που της έστειλαν οι Αμερικανοί, αλλά με την άφεση των χρεών και μιλάμε για τεράστια ποσά, που οι ΗΠΑ σε μια κίνηση μακροθυμίας τα χάρισαν! Τα ποσά που χρωστάει η Ελλάδα τώρα είναι «στραγάλια» μπροστά σ΄αυτά που χρωστούσε η Γερμανία τότε και όμως μεγαλόκαρδα της χαρίστηκαν! Το γνωστό «κούρεμα», που της έγινε τότε, αποδίδεται μάλιστα παραστατικά, ωσάν από ένα Afro-Look χτένισμα, να έμεινε, μετά το κούρεμα, το κεφάλι γουλί! Αυτά τα χρήματα από τα χαρισμένα χρέη ήταν η βάση του μεταπολεμικού γερμανικού οικονομικού θαύματος. Τα άλλα, μικρότερα, ευρωπαϊκά κράτη υποτάχθηκαν, έκτοτε, στη μοίρα τους και αναγκάστηκαν να αποποιηθούν λίγο-πολύ τα δίκαια δικαιώματά τους για αποζημιώσεις. Η Ελλάδα είναι μέχρι σήμερα ο μεγάλος χαμένος! Αυτή η ιστορία είναι γραμμένη στο γερμανικό περιοδικό Der Spiegel, σε συνέντευξη (στα γερμανικά/στα αγγλικά) του γερμανού καθηγητή της ιστορίας της οικονομίας στο London School of Economics, Albrecht Ritshl.

Τι διδάσκουν οι δύο ιστορίες; Πολλά! Οι ανθελληνικές θέσεις που προβάλλονται τον τελευταίο καιρό από τα γερμανικά ΜΜΕ είναι όχι μόνο επικίνδυνες, αλλά προκαλούν και την Ιστορία, η οποία, ως γνωστόν τιμωρεί, όσους την λησμονούν. Ίσως μείνει η άκρως ευεργετηθείσα τότε Γερμανία κυριολεκτικά με ένα πουκάμισο, αν χρειαστεί να πληρώσει, όσα εκείνη χρωστάει από τότε στους άλλους και χρωστάει πολλά! Βαρύ αμάρτημα η αγνωμοσύνη!

No tags

Έκλεισαν και τα Ευρωπαϊκά Σχολεία των Βρυξελλών, τελευταία από όλα τα άλλα. Το μείζον για όλους τώρα είναι οι καλοκαιρινές διακοπές! Όλο αυτό το πολύγλωσσο, πολυεθνικό πλήθος της ευρωπαϊκής πρωτεύουσας παίρνει το δρόμο για την ιδιαίτερη πατρίδα του. Οι δρόμοι αδειάζουν και μόνο η Grande Place κρατάει σταθερά  τα νούμερά της. Σας προτείνω, αν σας πάει ο δρόμος κατά κει, να την επισκεφτείτε βράδυ, με χωνάκι παγωτό στο χέρι – στρατσιατέλα από το γωνιακό Häagen-Dazs η δική μου προτίμηση! – να στρωθείτε σταυροπόδι στο δάπεδο, όπως κάνουν οι περισσότεροι και να  περιμένετε να αρχίσει το θέαμα «Ήχος και Φως», που μεταμορφώνει το επιβλητικό κτήριο του Δημαρχείου πότε σε φαντασμαγορικό πύργο, με ιππότες και πριγκίπισσες,  πότε σε πανδαιμόνιο εθνικών χρωμάτων της ευρωπαϊκής  ολοκλήρωσης. Αν είστε τυχεροί και την επισκεφτείτε την χρονιά που όλη η πλατεία είναι στρωμένη με λουλούδια, εκεί γύρω στον Δεκαπενταύγουστο, θα σας μαγέψει. Είναι από τις ομορφότερες  πλατείες του κόσμου και για μένα η πιο όμορφη από όσες έχω δει μέχρι σήμερα …

Αδειάζουν και τα κτήρια των Κοινοτικών Οργάνων σιγά-σιγά. Οι ιδιαίτερες πατρίδες καλούν για χαλάρωση και ξεκούραση. Η δική μου πατρίδα βρίσκεται σε χαλεπούς καιρούς. Τουλάχιστον θα πάψουν για λίγο – ευχή μου αυτό! – να ασχολούνται οι άλλοι μαζί της. Δεν γίνεται να παίρνεις το μπάνιο σου στην Κυανή Ακτή και να σκέφτεσαι την επόμενη δόση για την Ελλάδα! Να σκαρφαλώνεις στις Άλπεις με το σακίδιο στην πλάτη και να στύβεις το μυαλό σου, πώς θα πάρεις και την τελευταία «δεκάρα» από την τσέπη του ταλαίπωρου έλληνα φορολογούμενου! Είμαι σχεδόν σίγουρη, ότι θα μας αφήσουν για λίγο στην ησυχία μας.

Ευκαιρία, λοιπόν για ανασυγκρότηση, περισυλλογή, γιατί όχι και αυτοκριτική. Είναι το έλασσον, που έχουμε να κάνουμε, ως λαός. Καμιά φορά τα γεγονότα ανατρέπονται εκεί που δεν το περιμένουμε. Μια «τυχαία» λεπτομέρεια φέρνει τα πάνω κάτω στη ζωή μας, γιατί όχι και στη χώρα μας. Εκεί που όλα βαίνουν κακώς,  να το φως στο τούνελ να μας κάνει σινιάλα. Το ζητούμενο είναι να τα απoκωδικοποιήσουμε σωστά και στην ώρα τους …

Διάβαζα, ότι σε αγγλική εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας, ο Ιάπωνας Πρωθυπουργός, σε ολοσέλιδη καταχώρηση, ευχαριστούσε τους βρετανούς φορολογούμενους για την οικονομική βοήθεια που προσέφεραν στην πατρίδα του μετά τον τελευταίο καταστροφικό σεισμό και το τσουνάμι που ακολούθησε: «Από τα βάθη της καρδιάς μας σας ευχαριστούμε για την αμέριστη συμπαράστασή σας τούτες τις δύσκολες ώρες. Ο Ιαπωνικός λαός δεν ξεχνά. Θα ορθοποδήσουμε. Θα ανταποδώσουμε. Ευχαριστούμε!»

Να περιμένω κάτι παρόμοιο από ελληνικά χείλη; Να παραμυθιαστώ, ότι έστω κάποιοι λίγοι θα συνειδητοποιήσουν, ότι κανένας δεν έχει υποχρέωση να μας βοηθήσει και αν το κάνουν οι «απ΄έξω» έχουν προφανώς τους λόγους τους, έστω και από ιδιοτέλεια  για να μη καταποντιστούν κι εκείνοι μαζί μας; Εμείς τους οφείλουμε, το λιγότερο ένα ευχαριστώ! Αυτό τουλάχιστον μας μάθαιναν παλιά στα σπίτια μας, να ανοίγουμε το στόμα μας και να λέμε ένα ευχαριστώ, αν μας έδιναν κάτι.

Πολλά ζητάω;

No tags

Μέλι στις πληγές μας ήταν η βραδιά της Τετάρτης, 29 Ιουνίου, για Έλληνες και Κύπριους των Βρυξελλών. Στο υπόγειο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στην πελώρια αίθουσα „Yehudi Menuhin“, αφουγκραστήκαμε τους κτύπους της καρδιάς μας με τραγούδια „of our soul“, καθισμένοι οι περισσότεροι σταυροπόδι στο πάτωμα. Μαζί, η χορωδία «Διάσταση», ο Κώστας Χατζηχριστοδούλου, η Μαργαρίτα Ζορμπαλά και ο Γιώργος Νταλάρας. Δάκρυσαν μάτια στο «Φεγγάρι, μάγια μούκανες και περπατώ στα ξένα» και κάναμε «το δάκρυ μας χαρά», όρθιοι τραγουδώντας  όλοι μαζί το «Κριτής κι Aφέντης είν΄ο Θεός». Μας ταξίδεψαν και νάναι καλά! Έλληνες και Κύπριοι, ενωμένοι στα συντρίμια του πόνου μας και στην κρίση μας, πολιτική η δική τους, οικονομική, και όλα τα υπόλοιπα η δική μας.

Τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία μιλούσαν από το πρωί για την οριακή ημέρα «D», όπως είχαν ονομάσει τότε την ημέρα της απόβαση των συμμαχικών δυνάμεων στην Νορμανδία. Όλη η Ευρώπη περίμενε με κομμένη την ανάσα για την έκβαση της ονομαστικής ψηφοφορίας στο Ελληνικό Κοινοβούλιο για το λεγόμενο μεσοπρόθεσμο. Όχι τόσο από ανησυχία για το μέλλον της Ελλάδας, ούτε από αισθήματα φιλανθρωπίας. Ένα «δούναι-λαβείν» ήταν πάντα η πολιτική, με την διαφορά σήμερα ότι γίνεται περισσότερος θόρυβος και δη παγκοσμίως.

Όλη η φόρτωση εκείνης της ημέρας, λοιπόν, γλύστρισε μαλακά, σαν εκείνη τη γλυκειά βροχούλα, που ξεπλένει τη σκόνη από τα φύλλα και δίνει χρώμα στα λουλούδια. Μπορεί η Μυρτούλα να απογοητεύτηκε που δεν άκουσε το «21», από τον Γιώργο Νταλάρα, αλλά έμεινε ξύπνια μέχρι αργά σ΄αυτή την οικογενειακή, πραγματικά, γιορτή, με τους γονείς τον αδελφό και όλες τις άλλες φιλικές οικογένειες με τα παιδιά τους! Η κυπριακή φιλοξενία με τα υπέροχα γλυκά του κουταλιού, που μου άρεσαν και όλα τα άλλα νόστιμα πράγματα, που δεν τα πρόλαβα, προτιμώντας την συζήτηση με καλούς φίλους, θερμή και ασυναγώνιστη. Η κύπρια ευρωβουλευτής και διοργανώτρια της βραδιάς, κ. Αντιγόνη Παπαδοπούλου είπε, ότι ήταν το όνειρό της δύο χρόνια τώρα, μια τέτοια βραδιά συναδέλφωσης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με πολύ φωτογραφικό υλικό της μαρτυρικής Μεγαλονήσου, που προετοιμάζεται για την ευρωπαϊκή προεδρία. Και έτυχε να πέσει αυτή σ΄αυτή την σημαδιακή για την Ελλάδα μέρα! Μας έκανε καλό κι αν κρίνω από τα πολυάριθμα γνωστά και άγνωστα χαρούμενα πρόσωπα γύρω μου, ο καθένας πήρε αυτό που ζητούσε.

Ήταν μια πέρα για πέρα πετυχημένη βραδιά που μας ένωσε Έλληνες και Κύπριους κάτω από την σκέπη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αυτόν τον κατ΄εξοχήν χώρο της συναίνεσης, της αλληλεγγύης αλλά και των μαχών. Άνοιξε τις πόρτες του διάπλατα, κάτω από δρακόντια μέσα ασφαλείας βέβαια, για όλους εμάς, αλλά και τους πολλούς ξένους φίλους μας, που ευτυχώς μας έμειναν πιστοί. Μια αγκαλιά για προστασία και θαλπωρή, που την είχαμε όλοι μας εδώ ανάγκη εκείνη τη μέρα ιδιαίτερα, που από το πρωί σφυροκοπιόταν η Ελλάδα και μαζί της κι εμείς. Μια πνοή πατρίδας, με την κοινή γλώσσα και την μουσική να μας αδελφώνουν στον ξένο τόπο. Πώς να το εξηγήσω αυτό σε φίλη αγαπητή, που μου έλεγε τις προάλλες, ότι δεν με καταλαβαίνει με αυτή μου την νοσταλγία για την Ελλάδα, αυτή την όμορφη αλλά παράξενη Πατρίδα. Θάπρεπε να ήταν την βραδιά εκείνη εκεί, ίσως τότε καταλάβαινε …

Γιώργος Νταλάρας MP3:

[haiku url=”http://www.filos-europe.com/from-brussels-with-love/wp-content/uploads/2011/07/ntalaras.mp3″ title=”Νταλάρας”]

Μαργαρίτα Ζορμπαλά MP3:

[haiku url=”http://www.filos-europe.com/from-brussels-with-love/wp-content/uploads/2011/07/zormpala.mp3″ title=”Ζορμπαλά”]

No tags

Τελικά βρέθηκε ο ένοχος για την κρίση στην Ελλάδα και αυτό δια πένας του γερμανικού περιοδικού Spiegel Online στις 21 Ιουνίου 2011: «Αν το Ευρώ ναυαγήσει  θα είναι η Γερμανία που θα καθήσει στο εδώλειο του κατηγορουμένου, ως η χώρα εκείνη, που ενώ θα μπορούσε να το σώσει, για εντελώς μικρόψυχα και μικροπολιτικά δικά της  ενδιαφέροντα δεν το έκανε». Η Ελλάδα, λοιπόν, μπορεί να  έφερε την Ευρώπη στο χείλος του γκρεμού, αλλά  είναι, κατά το δημοσίευμα, η Γερμανία που χρεώνεται την πράξη. Ενώ θα μπορούσε άνετα να παίξει από την αρχή τον ρόλο, που έπαιξαν οι ΗΠΑ μετά τον πόλεμο για όλη την Ευρώπη, με ένα πακέτο τύπου «Μάρσαλ» για τους φτωχούς  και ατίθασους του Νότου, εκείνη εβράδυνε εγκληματικά να συναινέσει στη βοήθεια. Έτσι βρίσκεται τώρα στη δυσάρεστη θέση και να πρέπει να πληρώσει τον λογαριασμό και να λοιδορείται από πάνω. Αυτά διάβαζα και άκουγα να τρίζουν τα κόκαλα του Κόνραντ Αντενάουερ με τα καμώματα των πολιτικών επιγόνων του. Εκείνος και οι άλλοι ιδρυτές-πατέρες της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης, άλλα είχαν ονειρευτεί, τσουρουφλισμένοι από τις στάχτες του πολέμου και τη φωτιά. Ελευθερία πάνω από όλα και αλληλεγγύη αλλά και κοινωνική δικαιοσύνη για να μη ζήσουν οι μεταγενέστεροι την φρίκη που έζησαν όλοι αυτοί τότε. Πώς φτάσαμε να χλευάζουμε ο ένας τον άλλον; Να πετροβολάμε, ό,τι ως τώρα με κόπο και θυσίες αποκτήθηκε; Να αυτοκαταστρεφόμαστε;

Και ο γερμανικός λαός;  Επαγγελματικές και άλλες υποχρεώσεις με έφεραν την περασμένη εβδομάδα στη … φωλιά του λύκου. Δεν ξέρω αν ο λύκος είναι πάντα κακός, όπως στα παραμύθια, ή αν του κάνει όρεξη, αποκλειστικά, για ελληνικό μεζέ αυτή την εποχή. Ανατολικά των Βρυξελλών πάντως  και σε αμιγώς γερμανικό περιβάλλον άκουσα και βίωσα πράματα και θάματα. Άλλο να σας λέει, κ. Λοβέρδο, ο έλληνας πρέσβης στο γραφείο του στον ΟΗΕ, ότι τον τελευταίο χρόνο γράφτηκαν κάπου 25.000 αρνητικά δημοσιεύματα εις βάρος της Ελλάδας και άλλο να σου τα αραδιάζουν χύμα μπροστά σου.

Βρέθηκα, συγκεκριμένα, στα ανατολικά κρατίδια της Γερμανίας, όπου τα τελευταία 20 χρόνια οι άνθρωποι εκεί προσπαθούν να γκρεμίσουν και τα τελευταία «τούβλα» του τείχους που τους χώριζε από την υπόλοιπη Γερμανία για 40 και πλέον χρόνια. Οι μισθοί δεν έχουν ακόμη εξομειωθεί με αυτούς της υπόλοιπης χώρας, τα κτήρια μαύρα και άραχνα, οι άνθρωποι επί πλέον αδυνατούν να καταλάβουν γιατί θα πρέπει να συνεχίσουν να στερούνται εκείνοι τις απαραίτητες υποδομές για να δοθούν τα χρήματα στην Ελλάδα. Λίγες μέρες αργότερα στα δυτικά κρατίδια τώρα, άνθρωποι απλοί μου τόνιζαν έντονα, ότι δεν καταλαβαίνουν γιατί θα πρέπει να βοηθήσουν και οι ίδιοι, ως φορολογούμενοι, την Ελλάδα από την στιγμή που πληρώνουν ακόμη φόρο αλληλεγγύης για την επανένωση της χώρας τους, που κυριολεκτικά τους κρατά στην τσίτα μέχρι σήμερα. Όχι ότι στις Βρυξέλλες το κλίμα είναι καλύτερο αυτό το καιρό! Τουλάχιστον η επίθεση δεν είναι μαζική και κατά μέτωπον …

Νάναι τυχαίο, άραγε, για την όλη στάση της απέναντι στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα, που αλλοίμονο αν ήταν μόνο οικονομικό, το ότι η γερμανίδα καγκελάριος, κ. Μέρκελ, μεγάλωσε στα ανατολικά διαμερίσματα της Γερμανίας;

No tags

«Είναι που μας μισούν οι ξένοι!» Έτσι έκλεινε, τελευταία, κάθε προσπάθεια διαλόγου για την κρίση  με φίλους και γνωστούς από την Ελλάδα. Είπα, λοιπόν, να το ελέγξω με την μέθοδο της καταγραφής. Πέρασα ώρες και ώρες την περασμένη βδομάδα μπροστά στα δελτία ειδήσεων, γερμανόφωνων, γαλλόφωνων και αγγλόφωνων καναλιών.

Άκουσα τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, Μπαράκ Ομπάμα, να τάσσεται δημόσια και απερίφραστα υπέρ της Ελλάδας και να καλεί τους ευρωπαίους ομολόγους του να πράξουν το ίδιο. Δεν το έχει κάνει για καμιά άλλη χώρα του πλανήτη. Την ίδια μέρα ο επικεφαλής της Ομάδας των Φιλελευθέρων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, πρώην πρωθυπουργός του Βελγίου, Γκι Φερχόφσταντ, σε άρθρο του που δημοσίευσε η βελγική εφημερίδα De Morgen, τάχθηκε υπέρ μιάς συμφέρουσας λύσης για την Ελλάδα και επέκρινε την «διστακτική», όπως τόνισε, στάση των ευρωπαίων πολιτικών απέναντι στην ελληνική κρίση. Ακόμη και ο λιγομίλητος πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Herman van Rompuy, έσπευσε να δηλώσει από τις Βρυξέλλες, ότι θα υπογραφεί, στην επόμενη Σύνοδο του Συμβουλίου, το δάνειο για την Ελλάδα. Το αποκορύφωμα ήλθε την Πέμπτη, όταν το θέμα της Ελλάδας ήταν στα πρώτα δύο TOP της ατζέντας του Γερμανικού Κοινοβουλίου. Η συνεδρίαση κράτησε σχεδόν ολόκληρη την μέρα και το μεγαλύτερο μέρος της ήταν σε ζωντανή μετάδοση. Βεβαίως και έγινε μεγάλη συζήτηση! Βεβαίως και υπήρξαν έντονοι κομματικοί διαξιφισμοί. Δεν σας κρύβω ότι έτρεμε το φυλλοκάρδι μου για το αποτέλεσμα. Στο τέλος, όμως, τόσο η Καγκελάριος, κ. Merkel, όσο και ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, κ. Schäuble ήταν ξεκάθαροι: να δοθεί η βοήθεια στην Ελλάδα. Το γερμανικό Κοινοβούλιο ενέκρινε, χωρίς να περιμένει πρώτα την συναίνεση όλων των κομμάτων, την παροχή δεύτερου πακέτου στήριξης της ελληνικής οικονομίας. Πήρα βαθειά ανάσα!

Η χώρα θα σωθεί, λοιπόν, γιατί έτσι το αποφάσισε ολόκληρος ο πολιτισμένος κόσμος, που θέλει την Ελλάδα μέρος του όλου του! Οι κρυφές συνεδριάσεις και το διεθνές πολιτικό αλισβερίσι δεν είναι της στιγμής. Δεν φταίνε, λοιπόν οι «κακοί» ξένοι!

Την Πέμπτη βέβαια, τη μέρα,  που «φλεγόταν» η Ευρώπη με το θέμα της Ελλάδας και οι αντιπαραθέσεις  σε όλα τα ευρωπαϊκά κανάλια έδιναν και έπαιρναν, η δημόσια ΕΡΤ απεργούσε! «Για να υπερασπιστεί το δημόσιο χαρακτήρα της και για να αντισταθεί σε όποιον επιθυμεί την συρρίκνωσή της», έγραφε ο υπότιτλος στην άδεια οθόνη. Λες και αυτό ήταν το ζητούμενο της ημέρας! Αν χανόταν το δάσος, ποιός θα νοιαζόταν για την … κουφοξυλιά!

Παρεμπιπτόντως λίγες μέρες πριν, είχε βγει σε δελτία ειδήσεων κυβερνητικό στέλεχος να καμαρώνει δημόσια για την ανακάλυψη της χρονιάς, ότι δηλαδή στο εν λόγω υπουργείο ξεσκεπάστηκαν κάποιες εκατοντάδες υποθέσεις συνταξιούχων, που συνέχιζαν για χρόνια να λαμβάνουν την σύνταξή τους και μετά θάνατο! Μου το πρόλαβε ο γείτονάς μου, που το διάβασε και στο διαδίκτυο και με ρωτούσε αν είναι αστείο … Άλλο κυβερνητικό στέλεχος να αποκαλύπτει, χωρίς αιδώ, δημόσια και σε ζωντανή μετάδοση, ότι εκλάπησαν χιλιάδες φάκελοι ατόμων που είχαν άδεια παραμονής στη χώρα μας και οι άδειες μεταπωλήθηκαν σε τρίτους! Στις ζόρικες ερωτήσεις και στην αγανάκτηση της δημοσιογράφου για το, πώς ήταν δυνατό να συμβεί κάτι τέτοιο, το δημόσιο πρόσωπο δήλωνε αναρμόδιο και πετούσε το μπαλάκι στην αστυνομία, ενώ παράλληλα ανακοίνωνε, ότι κατόπιν διαταγής του και προς αποφυγή επανάληψης κλοπής, σε κάθε παρόμοια αίτηση είναι απαραίτητη, πλέον, η φωτογραφία και τα δακτυλικά αποτυπώματα του αιτούντος. Αυτό το τελευταίο ήθελε να τονίσει, ως είδηση, αλλά γελοιοποιούσε ταυτόχρονα και σε ευρωπαϊκό, αν όχι παγκόσμιο, επίπεδο τη χώρα. Έκτοτε αποφεύγω τον γείτονά μου!

Ούτε η γερμανική Bild-Zeitung, ούτε τα Spiegel και Focus φταίνε, γιατί  οι ίδιοι οι πολιτικοί μας και όλα τα λεγόμενα δημόσια πρόσωπα με τα ανόητα πετειναρίσματά τους, τους δίνουν λαβή να γράφουν και να παραπληροφορούν τον κόσμο έξω.

«Ποιός φταίει; Ποιός φταίει; Κανένα στόμα
Δεν το βρε και δεν το πε ακόμα.
… Δειλοί μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!»

No tags

Γιόρταζε τα γενέθλιά της η φίλη Ε. και μας είχε καλέσει όλους στο σπίτι της. Οι περισσότεροι γνωριζόμασταν μεταξύ μας από τα μαθητικά χρόνια των παιδιών μας, τότε που το ένα πικ-νικ διαδεχόταν το άλλο και οι πεζοπορείες δεν είχαν τελειωμό! Τώρα πιά αρκούμαστε σε γιορτές γενεθλίων άντε και κάνα βράδυ, στον «έλληνα της γειτονιάς», γιατί πρέπει να σημειώσω, ότι έτυχε οι περισσότεροι να είναι και λάτρεις της Ελλάδας, κάτι που βεβαίως κι εμείς το κρατούσαμε «ζεστό» όλα αυτά τα χρόνια.

Μετά τη σχετική ενημέρωση, λοιπόν, για τον «βίο και την πολιτεία» των παιδιών μας και αφού είχαμε περάσει στο επιδόρπιο, εντελώς ξαφνικά ένας από τους πατεράδες γυρίζει και μας λέει, ότι ένας συνάδελφός του έλληνας, που δουλεύει στις Βρυξέλλες, αγόρασε σπίτι στην Ελλάδα αξίας 500.000 Ευρώ. Είμασταν  όλοι μας απασχολημένοι με τις φράουλες μπροστά  μας και δεν δώσαμε σημασία στο σχόλιο. Εκείνος δεν το έβαλε κάτω και ρώτησε ευθέως αυτή τη φορά, αν είναι αλήθεια, ότι όλοι οι έλληνες,  εκτός από μια κύρια κατοικία, έχουν και δυο-τρία εξοχικά στην κατοχή τους. Του το είπε και αυτό ο συνάδελφός του μας πληροφόρησε, αρχίζοντας μια άνευ προηγουμένου επίθεση στους έλληνες με τα επίθετα και τους χαρακτηρισμούς, που επιλέγουν εδώ και έναν χρόνο ορισμένες γερμανόφωνες εφημερίδες και περιοδικά. Θέλοντας να αποφορτίσω την κατάσταση σχολίασα γελώντας, ότι υπάρχουν και φθηνότερα σπίτια, αν ενδιαφέρεται για εξοχικό στην Ελλάδα, κάτι στην τιμή, που του στοίχισε η καινούργια, τελευταίο μοντέλο, Μερσεντές, που μόλις αγόρασε. Αυτός, ένας δηλωμένος σοσιαλιστής, όπως τον είχε κεραυνοβολήσει πριν λίγο κάποιος από την παρέα!

Οι οικοδεσπότες, παλιοί και δοκιμασμένοι φίλοι της Ελλάδας, μπήκαν ενεργά στη συζήτηση και άρχισαν να λένε νέα από την τελευταία επίσκεψή τους στην Αθήνα  και να δηλώνουν την συμπαράστασή τους στον λαό μας. Ο άλλος τον χαβά του! Σε πείσμα κάθε ίχνους καλής συμπεριφοράς συνέχιζε να μειώνει με τις συγκρίσεις που έκανε την Ελλάδα και τους έλληνες, αγνοώντας τους παρισταμένους. Εκεί πιά δεν άντεξε η  μαμά του Χ., σηκώθηκε επάνω και γυρνώντας σε μένα με ένα ύφος που δεν σήκωνε αντίρρηση, μου είπε μόνο: «Μην απαντήσεις!». Κατόπιν, γυρνώντας στον κύριο «κατήγορο», τον έκανε κυριολεκτικά «με τα κρεμμυδάκια». Εκεί πιά χωρίστηκε η ήρα από το στάρι! Ξεχώρησαν οι «φίλοι» και οι φίλοι, με ολοφάνερη, ευτυχώς, την επικράτηση των δεύτερων.

Είχε φτάσει κοντά δύο η ώρα τη νύχτα, αλλά οι φίλοι οικοδεσπότες επέμεναν να μείνουμε για ένα τελευταίο ποτό, όταν όλοι οι άλλοι είχαν φύγει. Ήθελαν, φεύγοντας, να είμαστε σίγουροι για την αγάπη τους και την απέραντη συμπαραστασή τους για την δοκιμαζόμενη Ελλάδα. Και την άλλη μέρα πήραν πρωί-πρωί τηλέφωνο για να βεβαιωθούν, ότι ξημερωθήκαμε καλά.

Δεν είναι, ότι δεν είναι αλήθεια αυτό με τα εξοχικά, έστω και αν το ένα είναι το πατρικό του καθενός μας. Δεν είναι, ότι δεν είναι αλήθεια το φακελάκι, η φοροδιαφυγή, η αδιαφάνεια.

Ας μη κομπάζουμε, όμως, στους ξένους, για την ικανότητά μας να εξαπατάμε ένα κράτος, με την  δικαιολογία, ότι εκείνο πρώτο εξαπατά του ίδιους τους πολίτες του. Βγάζουμε, με τα ίδια μας τα χέρια, τα μάτια μας!

Ξέχωρα που η Τρόικα έχει στις Βρυξέλλες παντού αυτιά!

No tags

Η κρίση στην Ευρώπη εδραιώνεται για τα καλά. Δεν είναι μόνο η Ελλάδα που στενάζει κάτω από αβάσταχτα φορτία χρέους και ανασφάλειας. Η αναξιοπιστία των πολιτικών και της πολιτικής τους είναι πλέον κοινός τόπος για όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. «Αγανακτισμένοι» πολίτες, που πια δεν τους «χωρά» το σπίτι τους βγαίνουν σήμερα στις απανταχού κεντρικές πλατείες να διαμαρτυρηθούν ειρηνικά.

Απ΄την άλλη, οι δύο μεγάλες εκκλησίες στην Ευρώπη, η Καθολική και η Ευαγγελική διάλεξαν έναν άλλον τρόπο για να ακουστούν οι απόψεις τους. Στις Βρυξέλλες, ολόκληρη την περασμένη εβδομάδα, έλαβαν χώρα πολλές συζητήσεις ανάμεσα σε αντιπροσώπους των εκκλησιών, των θεσμικών ευρωπαϊκών οργάνων, αλλά και των απλών πολιτών. Η αρχή έγινε την περασμένη Δευτέρα, στην Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Βαυαρίας στις Βρυξέλλες, με πολλούς και σπουδαίους ομιλητές, οι οποίοι και αναφέρθηκαν στις χριστιανικές αξίες και τον ρόλο που αυτές μπορούν να διαδραματίσουν στην κοινωνία σήμερα. Θα σταθώ σε δύο ομιλητές: Ο πρώτος ομιλητής, ο κ. Alois Glück, Πρόεδρος του Κεντρικού Συμβουλίου των Γερμανών Καθολικών και πρώην Πρόεδρος του Κοινοβουλίου της Βαυαρίας, μίλησε για την απόλυτη ανάγκη χωρισμού Κράτους και Εκκλησίας στις σύγχρονες δημοκρατίες, για το καλό και των δύο μερών. Οι εκκλησίες αδειάζουν, είπε, γιατί ο κόσμος βαρέθηκε ν΄ακούει κι εδώ την ίδια «ξύλινη» γλώσσα, που ακούει χρόνια τώρα από τους πολιτικούς. Χωρίς οριοθέτηση και επαναπροσδιορισμό αρμοδιοτήτων, τόνισε, δεν υπάρχει μέλλον και για τα δύο μέρη. Ο δεύτερος ομιλητής, ο Επίσκοπος της Κοπτικής Εκκλησίας στη Γερμανία, Damian, αναφέρθηκε στην δεινή κατάσταση των χριστιανών στην Αίγυπτο. Εκεί οι χριστιανοί πάνε στην εκκλησία, είπε, αλλά με τον φόβο ότι θα είναι και η τελευταία τους φορά! Έκανε απεγνωσμένη έκκληση στην Ευρώπη για βοήθεια.

Στη συνέχεια,την περασμένη Πέμπτη, άνοιξε τις πόρτες της η Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Γερμανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση για να υποδεχτεί τον Πρόεδρο της Γερμανικής Ευαγγελικής Εκκλησίας, κ. Nikolaus Schneider, ο οποίος και αναφέρθηκε διεξοδικά στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση ως μοντέλου ειρήνης για την Ευρώπη και την καταλυτική επίδραση της Ευαγγελικής Εκκλησίας σ΄αυτή ως απόρροια της εντολής του Χριστού στους μαθητές του να επιδιώκουν την ειρήνη και να μεταδίδουν το Ευαγγέλιο σ΄ολόκληρο τον κόσμο. Επίσης και τον γερμανό Επίτροπο για θέματα Ενέργειας, κ.  Günther Oettinger, στον οποίον και θα ήθελα να σταθώ. Μίλησε για την οικονομική κρίση και για τις λύσεις, που προτείνονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αναφέρθηκε βεβαίως και στην Ελλάδα, αλλά χωρίς τους κεραυνούς, που είθισται να χρησιμοποιούν άλλοι ευρωπαίοι αξιωματούχοι. Είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου η Ελλάδα, είπε ανάμεσα στα άλλα, όλοι εμείς οι λοιποί και χωρίς εξαίρεση είμαστε το αθέατο μέρος του. Πήγα στο τέλος να τον χαιρετίσω και να του πω, ότι σε μια εποχή, όπου στην Ευρώπη το να λες ότι είσαι έλληνας, απαιτεί τόλμη, εκείνο το βράδι και μετά την ομιλία του, δεν το χρειάστηκα. Ξέρω την κατάσταση στην Ελλάδα από πρώτο χέρι, μου ψυθίρισε, λυπάμαι για τον λαό της, αλλά και τον θαυμάζω, ο νονός του γιού μου είναι έλληνας από τον Πειραιά!

Παράλληλα η Επιτροπή «Εκκλησία και Κοινωνία» του Συμβουλίου των Ευρωπαϊκών Εκκλησιών (CEC), με 125 μέλη-εκκλησίες από όλη την Ευρώπη, ανάμεσά τους η Ορθόδοξος Εκκλησία της Ελλάδος και η Ελληνική Ευαγγελική Εκκλησία, είχε σχεδόν ολόκληρη την εβδομάδα επίσημες συνομιλίες με τους αρμόδιους των θεσμικών ευρωπαϊκών οργάνων με θέμα ακριβώς την κρίση που πλήττει την Ευρώπη και τους πολίτες της. Στο επίσημο ανακοινωθέν, χθες Σάββατο, έγινε έκκληση προς όλες τις εκκλησίες μέλη να μεταφέρουν στη χώρα τους τις ιδέες, που αναπτύχθηκαν στην συνάντηση των Βρυξελλών με την προτροπή να συνεχιστεί ο διάλογος σε εθνικό επίπεδο, ανάμεσα στις κατά τόπους εκκλησίες και στις κυβερνήσεις των κρατών μελών. Είναι, όπως τονίστηκε, επιτακτική ανάγκη, να ενώσουν τις προσπάθειες, Κράτος και Εκκλησία, γιατί μόνο έτσι μπορεί να ξεπεραστεί αυτή η κρίση, που δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά και πνευματική κρίση αξιών.

Δεν μένει παρά να ευχηθώ να μεταφερθεί, ως «επείγον», στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, στην Αθήνα, καθώς και στους αρμοδίους προϊσταμένους της Ευαγγελικής και Καθολικής Εκκλησίας στην Ελλάδα. Σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς, εν τη ενώσει η ισχύς!

No tags

Η θεωρία του χάους επιβεβαιώθηκε και πάλι περίτρανα τις τελευταίες μέρες! Μόνο οι συντεταγμένες άλλαξαν και αντί η πεταλούδα να ανοιγοκλείνει τα φτερά της στην Κίνα, σύμφωνα με το γνωστό παράδειγμα, βρέθηκε στην Νέα Υόρκη, να προκαλεί από κει αναταραχή στις διεθνείς αγορές και πονοκέφαλο στις Βρυξέλλες.

Ο Διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), Ντομινίκ Στρος-Καν, αναμενόταν στις Βρυξέλλες την περασμένη Δευτέρα για μια από τις πλέον σοβαρές συνεδριάσεις του ΔΝΤ με την Ευρωπαϊκή Ένωση, που αφορούσε άμεσα και καθοριστικά και την Ελλάδα. Αλλά πρόλαβε να τον συλλάβει η Αστυνομία της Ν. Υόρκης, μέσα σε αεροπλάνο της Air France, λίγο πριν την απογείωση, με τις κατηγορίες, αρχικά, για απόπειρα βιασμού, επίθεσης και ομηρίας μιάς εργαζόμενης στο ξενοδοχείο που διέμενε. Το κερασάκι στην τούρτα: ο συγκεκριμένος άνδρας έχει επιδείξει παρόμοια συμπεριφορά σεξουαλικής παρενόχλησης και στο παρελθόν, είναι δηλαδή αυτό που λένε, «κατ΄εξακολούθηση»! Ο παγκόσμιος εξευτελισμός του από τα αδειφάγα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ) ήταν, από τη στιγμή που έγινε γνωστό το περιστατικό, άνευ προηγουμένου και οριστικοποιεί έτσι εκτός των άλλων και  το άδοξο και ταπεινωτικό τέλος της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας και των όποιων πολιτικών φιλοδοξιών του στη Γαλλία.

Δεν θα σταθώ στην πράξη – ο βιασμός, αν αποδειχθεί, είναι έγκλημα! – ούτε  στις εικόνες, που δείχνουν τον πρώην ισχυρό άνδρα του ΔΝΤ, με τα χέρια πίσω, δεμένα με χειροπέδες, να φέρεται προς το Δικαστήριο. Ένα ράκος δεν προσφέρεται για σχολιασμό. Για την εργαζόμενη μητέρα απ΄την άλλη, όσα λόγια συμπαράστασης δεν φτάνουν να περιγράψουν το δράμα.

Συνειδητοποιώ δε για ακόμη μιά φορά, πόσο πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για τον ευρωπαϊκό νομικό μας πολιτισμό, όσον αφορά στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ιδιαίτερα στην προστασία της αξιοπρέπειας του ανθρώπου στην προκειμένη περίπτωση. Οι όποιες αποκλίσεις απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Βεβαίως τιμωρεί ο νόμος και στην Ευρώπη με κάθειρξη τον βιασμό, αλλά προστατεύει τον «ύποπτο για βιασμό», όσο το δικαστήριο δεν έχει ακόμη αποφασίσει οριστικά και αμετάκλητα για την συγκεκριμένη πράξη, θέτοντας παράλληλα, όλες τις προϋποθέσεις για μια δίκαιη δίκη. Είναι, παρεμπιπτόντως, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής (έστω κάποιες Πολιτείες), που διατηρούν ακόμη σε ισχύ την «εσχάτη των ποινών», όταν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες έχει προ πολλού καταργηθεί η θανατική ποινή.

Χωρίς αντίρρηση: Οι παράνομες πράξεις, όπου και να συμβαίνουν,όσο γνωστά και «παγκόσμια» κι αν είναι τα πρόσωπα, πρέπει να τιμωρούνται. Να σπάσει και η «ομερτά», που θέλει να αποσιωπιούνται εγκλήματα, όπως ο βιασμός, χάριν της οικογενειακής ειρήνης – γιατί λαμβάνει χώρα και στο ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον! – ή, χάριν της καριέρας – συχνό το φαινόμενο – στο επαγγελματικό περιβάλλον!

Απλά, καθώς έρχεται στο νου μου το γνωστό περιστατικό από το Ευαγγέλιο του Ιωάννη (κεφάλαιο 8, εδάφια 3-11), περί του επικείμενου λιθοβολισμού της «επ΄ αυτοφώρω συλλειφθείσης μοιχευομένης» γυναίκας, αναρωτιέμαι για τον βαθμό υποκρισίας των πάσης φύσεως υπευθύνων-συμπλεκομένων, από τα ΜΜΕ, τους δικαστές, συνηγόρους, ως εμάς τους «καταναλωτές».

Και τότε, στα χρόνια του Χριστού, είχαν φέρει μια άμοιρη γυναίκα, κατηγορούμενη για μοιχεία, μπροστά στον Χριστό, ζητώντας  να συναινέσει στον δημόσιο λιθοβολισμό της, όπως όριζαν οι απάνθρωποι νόμοι της εποχής και – φευ! – μόνο για την γυναίκα! Εκείνος είπε, τότε, το μεγαλειώδες και ανεπανάληπτο, «Όποιος από σας είναι αναμάρτητος ας ρίξει το πρώτο λιθάρι!».

Ένας-ένας οι κατήγοροι της γυναίκας απομακρύνθηκαν με σκυμένο το κεφάλι και «υπό της συνειδήσεως ελεγχόμενοι» …

No tags