Άρτι αφιχθείσα, ετοιμάζω και πάλι την βαλίτσα μου για την γενέτειρα. Νοιώθω βαρειά την ευθύνη της ψήφου μου, της μιας και μόνης δικής μου, ποσοτικά ασήμαντης πλήν σπουδαίας, επιλογής! Όσο κι αν μας διεύρυνε ο Καλλικράτης, μικροί και μικρόψυχοι μείναμε, εμείς εκεί πάνω στα βουνά, χωρίς ορίζοντες, δέσμιοι της χρεοκοπημένης πολιτικής και ιδεολογικής επιλογής μας, άνωθεν καταβαίνουσας.

«Αν δεν ψηφίσω το κόμμα, θα μου πάρουν την άδεια για τα τυροκομικά», μου έλεγε κλαίγοντας ο ηλικιωμένος συγχωριανός. «Δεν θα μου ξαναγράψει συνταγή, ο γιατρός, αν δεν ρίξω το ψηφοδέλτιο, που μου έδωσε», συμπλήρωνε φοβισμένη η ηλικιωμένη θεία. Φοβάμαι, πως ήταν άκαρπη η προσπάθειά μου να πειστούν, ότι για δημοτικές εκλογές πρόκειται και ότι τον ικανότερο δήμαρχο για το χωριό ψάχναμε, τίποτα παραπάνω!

Σε μήνυμά του σήμερα , σε διεθνές συνέδριο των ΜΜΕ, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας, ερωτηθείς για την αποχή στις προχθεσινές εκλογές, που άγγιξε τα 40%, απάντησε, ότι: « …απαιτούνται συμμετοχικοί θεσμοί, καθώς παρά τις τεράστιες δυνατότητες που υπάρχουν παγκοσμίως, οι πολίτες νιώθουν όλο και πιό αποξενωμένοι από τα τεκταινόμενα…». Για να είμαι ειλικρινής, την απάντηση σε σχέση με την ερώτηση δεν την πολυκαταλαβαίνω, αλλά ίσως είναι δικό μου το πρόβλημα. Η αμέσως προηγούμενη διαπίστωση ήταν, ότι «…οι εκλογές της 7^ης Νοεμβρίου 2010 έδειξαν, πως η ελληνική κοινωνία κατανοεί την αναγκαιότητα των αλλαγών αυτών για να επιβιώσει η χώρα». Τώρα, πώς το έδειξαν και τι σχέση τέλος πάντων έχουν οι δημοτικές εκλογές με την επιβίωση της χώρας, αυτό μου μένει επίσης απορία.

Σήμερα στις Βρυξέλλες, όλα τα μέσα ενημέρωσης άναψαν κόκκινο το λαμπάκι για την Ιρλανδία και για την δεινή οικονομική κατάσταση στη χώρα αυτή. Ακολουθεί, λένε, η Πορτογαλία, που δεν θ΄αργήσει  να βγει  στην Ευρώπη για δανεικά και από Δευτέρα πάλι στο προσκήνιο η Ελλάδα, η πρώτη χώρα που κάνει ήδη χρήση του ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης.  Τι πρωτιά κι αυτή!

Για όλα αυτά, θαρρώ, στην γενέτειρά μου δεν έχουν καιρό! Άλλα τους απασχολούν, για άλλα αναλώνονται. Αρκεί το σύστημα να προχωράει …

Τρέμω στη σκέψη, με τα όσα συμβαίνουν γύρω μου, του να αντιδράσουν αρνητικά οι αντισυμβαλλόμενοι του μνημονίου – σύμβαση με όρους και προυποθέσεις είναι, στο κάτω-κάτω – και να κόψουν την επόμενη δόση για την Ελλάδα! Θα είχαν πολλούς λόγους να το κάνουν αυτό, εμείς οι ίδιοι τους προσφέρουμε αφειδώς το κατά δύναμιν …

Θα ήταν και αυτό μέρος του κόστους της επιλογής μας, όσο μικρής και ασήμαντης κι αν είναι.

No tags

Ανατολικό Λονδίνο, όχι μακρυά από το κέντρο. Περιμένοντας στη στάση του λεωφορείου, το περασμένο Σαββατοκύριακο, είδα να περνούν από μπροστά μου όλες οι «φυλές του Ισραήλ». Άντρες μελαμψοί, με τις άσπρες κελεμπίες τους και σαντάλια στα πόδια έμπαιναν στο πρώτο γωνιακό κτίριο που στην κορυφή του είχε το μισοφέγγαρο.Δυό άσπρες λιμουζίνες, στολισμένες, περίμεναν απ΄έξω, προφανώς κάποια γαμήλια τελετή ήταν σε εξέλιξη. Κολλητά με το γωνιακό Τζαμί συνέχιζε η εβραϊκή Συναγωγή, γιατί έβλεπα να μπαινοβγαίνουν άνδρες με τα χαρακτηριστικά καπελάκια στο κεφάλι τους. Στο δρόμο γυναίκες με ψώνια και μωρά στην αγκαλιά.Δύο ήρθαν και στάθηκαν δίπλα μου. Έβλεπα μόνο τα μάτια τους, από την μικρή σχισμή που άφηνε η μπούρκα στο πρόσωπό τους. Έβγαλαν το χέρι τους να αγοράσουν το εισητήριο από το μηχάνημα που ήταν δίπλα στη στάση. Το μαύρο χοντρό γάντι έφτανε μέχρι τον αγκώνα. Θαύμασα την ευκολία τους να ρίξουν τα κέρματα στο μηχάνημα, ένα-ένα! Ήρθαν και άλλες δύο, με μαντήλα αυτές, μπορούσες να δεις το πανέμορφο πρόσωπό τους.

Μια μαύρη έφτασε λαχανιασμένη στη στάση, μέσα σε αμέτρητες λευκές δαντέλες και φρου-φρου. Η ασιάτικη οικογένεια, που καθόταν από ώρα στο παγκάκι θα περνούσε σχεδόν απαρατήρητη, αν η κορούλα στο καρότσι δεν ξυπνούσε και μαζί μ΄αυτή και η μαμά της, που είχε ήδη πάρει έναν υπνάκο, καθιστή.

Δεν θα το πιστέψετε, αλλά παρακαλούσα ν΄αργήσει κι άλλο το λεωφορείο!

Δευτέρα απόγευμα στις Βρυξέλλες, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το θέμα της ημερίδας, «Θρησκευτική Ελευθερία στην Ευρώπη και εξωτερική πολιτική», υπό την αιγίδα του Αντιπροέδρου του Κοινοβουλίου, αυτή τη φορά. Τα χιλιοειπωμένα ξανακούστηκαν και πάλι. Για την ανάγκη διαλόγου και τον σεβασμό προς την διαφορετικότητα του άλλου. Δεν γίνεται να ξυπνήσουμε κάποιο πρωί και να έχουν εξαφανιστεί από την γειτονιά μας, οι χιλιάδες ξένοι και τα εκατομμύρια  οι μουσουλμάνοι με τις λευκές και γαλάζιες κελεμπίες τους και οι μουσουλμάνες με την κατάμαυρη μπούρκα τους! Όπως είπε στην ημερίδα, ένας από τους υπεύθυνους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την εξωτερική πολιτική, όλοι αυτοί ζουν εδώ πιό ελεύθερα και ανθρώπινα απ΄ότι θα ζούσαν στην χώρα τους. Κάποιος από τους ομιλητές ανέφερε για το μαρτύριο των χριστιανών σε μουσουλμανικές χώρες και ρώτησε τον παρόντα υπεύθυνο για την ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική, τι κάνουν οι αντιπροσωπείες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις χώρες αυτές. Αντιδρούν, απάντησε, όπου και όσο μπορούν. Για το 70% των χριστιανών, που θανατώνονται στις χώρες αυτές για την πίστη τους;

Με εντυπωσίασε η ηρεμία του καθηγητή από το Κάϊρο, όταν προσπαθούσε να μας πείσει, ότι η μπούρκα είναι έκφανση της θρησκευτικής ελευθερίας (παρόλο που το Κοράνι δεν την αναφέρει πουθενά, ως θρησκευτικό σύμβολο!) και θα πρέπει να πάψει η Ευρώπη να στέλνει αρνητικά μηνύματα, κυνηγώντας την μπούρκα από τις γειτονιές της.

Ρωτήθηκε και για τους Κόπτες, μια χριστιανική μειονότητα στην Αίγυπτο, που διώκεται αγρίως, όπως τουλάχιστον φτάνουν οι πληροφορίες σε κάποια ερευνητικά κέντρα στην Ευρώπη. Χαμογέλασε και είπε, πως είναι παραμύθια, γιατί, πώς θα μπορούσε, αν όλα αυτά είναι αλήθεια, να φτάσει ο Μπούτρο-Μπούτρο Γκάλι, -τον θυμάστε;- Κόπτης ο ίδιος, τόσο ψηλά;

Στο μυαλό μου μπερδεύονται, μια βδομάδα τώρα, Λονδίνο και Βρυξέλλες!

No tags

Το 2010 έχει οριστεί, ως «Ευρωπαϊκό Έτος κατά της Φτώχειας και του Κοινωνικού Αποκλεισμού». Χθες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στις Βρυξέλλες, με πρωτοβουλία του Προέδρου του Κοινοβουλίου, Jerzy Busek και με την συμμετοχή τεσσάρων μεγάλων εκκλησιαστικών οργανισμών, Caritas της Καθολικής Εκκλησίας και Eurodiakonia της Ευαγγελικής Εκκλησίας, σε συνεργασία με την Διάσκεψη Ευρωπαϊκών Εκκλησιών (CEC) και την Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Διάσκεψης των Επισκόπων (COMECE), υπογράφηκε πανυγυρικά η μελέτη, που εκπόνησαν οι παραπάνω εκκλησιαστικοί οργανισμοί για την συνεργασία τους με τα Όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την καταπολέμηση της φτώχεας. Ο τίτλος των προτάσεων συνεργασίας ήταν εύγλωτος: «Δεν θέλεις διαστρέψει το δίκαιον του πένητός σου εν τη κρίσει αυτού» (Έξοδος 23, 6).

Στόχος του συνεδρίου ήταν να  συζητηθούν τα δεδομένα και να ακουστούν οι λύσεις, που έχουν να προτείνουν οι Εκκλησίες και οι παραπάνω εκκλησιαστικοί οργανισμοί, στο πλαίσιο του δημόσιου διαλόγου που έχουν ξεκινήσει με βάση το άρθρο 17 της Συνθήκης της Λισαβόνας.

Ποιά είναι τα δεδομένα;

Σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία,ο ένας στους έξι ευρωπαίους βιώνει αυτή τη στιγμή την φτώχεια. Ας μη ψάχνουμε μακρυά να την βρούμε, γιατί μπορεί να είναι δίπλα μας, στο πρόσωπο ενός γείτονα, συναδέλφου, φίλου και γιατί όχι μέσα στην ίδια μας την οικογένεια. Η φτώχεια είναι πραγματικότητα για περίπου 80 εκατομμύρια ευρωπαίους!  Τα 19 εκατ. απ΄αυτά είναι παιδιά! Γυναίκες, ηλικιωμένα άτομα, νεολαία, μετανάστες και μέλη εθνικών μειονοτήτων κινδυνεύουν άμεσα να πέσουν θύματα της φτώχειας.

Και οι λύσεις;

Ο Πρόεδρος του Κοινοβουλίου μίλησε για την ανάγκη του διαλόγου με τις εκκλησίες και τους θρησκευτικούς οργανισμούς προκειμένου να βρεθούν λύσεις για την καταπολέμηση της φτώχειας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, είπε, προσπαθεί να δημιουργήσει τις κατάλληλες προϋποθέσεις, π.χ. για νέες θέσεις εργασίας, δίνοντας έτσι το «ψωμί» στον κόσμο. Οι εκκλησίες δίνουν το «ψάρι». Αν συνεργαστούν μπορούν στο μέλλον να δώσουν από κοινού και «ψωμί» και «ψάρι» στους πολίτες.

Ευρωβουλευτές και αντιπρόσωποι διαφόρων οργανισμών και εκκλησιών τοποθέτησαν το πρόβλημα, ο καθένας από την σκοπιά του, στην οικονομική κρίση, που μαστίζει ολόκληρη την ανθρωπότητα, στην έλλειψη δημοκρατίας, εθελοντισμού και πληροφόρησης. Οι εκκλησίες και οι θρησκευτικές κοινότητες μπορούν να γίνουν το «στόμα» των φτωχών και να δραστηριοποιηθούν σε τομείς που το κράτος, εξ ορισμού, δεν μπορεί να προσφέρει. Πάντως είχαν όλοι τους κάτι καλό να προτείνουν, προκειμένου να πάψουν οι άνθρωποι να υποφέρουν και να πετύχει το στοίχημα, που έθεσε η Ευρώπη μέχρι το 2020, δηλ. να λιγοστέψουν οι φτωχοί στην Ευρώπη κατά 20 εκ.

Κι έσκυψε ο  Πατήρ Ιγνάτιος, που καθόταν δίπλα μου και μου ψιθύρισε: « Είναι φτωχός ο έσω άνθρωπος» …

Τώρα που το καλοσκέφτομαι, μήπως είναι και η έλλειψη αξιών στη ζωή μας, που μας φτωχαίνει παραπάνω απ΄ότι η στέρηση των υλικών αγαθών και του πλούτου;

No tags

Η εκταμίευση της β΄δόσης του δανείου προς την Ελλάδα ολοκληρώνεται αύριο. Τόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) όσο και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) στάθηκαν ακριβείς στο ραντεβού τους. Αλλά και η Ελλάδα κέρδισε μέχρι στιγμής το στοίχημα: αξιολογήθηκε θετικά μέχρι τώρα! Η πρόοδος στις μεταρρυθμίσεις έφερε τους καρπούς, κατάπικρους για πολλούς, ίσως τους περισσότερους, αλλά … μονόδρομος! Ναι, είναι πάνω από επώδυνες οι μεταρρυθμίσεις και όπως πάντα συμβαίνει σε παρόμοιες περιπτώσεις, την «νύφη» την πληρώνουν όσοι δεν φταίνε.

Δημοσιεύτηκαν και τα ονόματα των χωρών μελών της Ευρωζώνης που βοήθησαν για την δεύτερη δόση του δανείου με  το ποσόν, που αντιστοιχούσε στην καθεμιά.

Πλην Σλοβακίας!

Η πρωθυπουργός αυτής της χώρας, η κ. Ραντιτσόβα, δήλωσε ευθαρσώς, ότι «αρνείται την αλληλεγγύη με εκείνους στην Ελλάδα, που ενήργησαν ανεύθυνα», αλλά συμπλήρωσε, πως δείχνει κατανόηση στον ελληνικό λαό για τις σκληρές μεταρρυθμίσεις! Κάψε με, Γιάννη, να μ΄αλείψεις λάδι …

Το ότι η στάση αυτή είναι αντιευρωπαϊκή, εθνικιστική και ανεύθυνη, το «φώναξαν» όλοι, αρμόδιοι στις Βρυξέλλες, αρχηγοί κρατών και απλοί πολίτες. Ο Όλι Ρεν, ο αρμόδιος στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για Οικονομικές και Νομισματικές Υποθέσεις, έφτασε να καταγγείλει ανοιχτά την Σλοβακία για παραβίαση των δεσμεύσεών της προς τους εταίρους της. Η αρχική δυσαρέσκεια  μετατρέπεται σταδιακά σε οργή!

Απ΄την άλλη, όλα τα ξένα κανάλια σήμερα είχαν μόνο καλά να πουν για την Ελλάδα και για τις υπεράνθρωπες προσπάθειες, που κάνει για να σταθεί και πάλι στα πόδια της. Πολλοί μιλούσαν με λόγια αληθινής συμπάθειας για τον απλό έλληνα πολίτη, που ταλαιπωρείται και υποφέρει σήμερα.

Και σκέφτηκα για μια στιγμή, ακούγοντας όλα αυτά: σε καιρούς κρίσης είναι καλό να έχεις εταίρους, που θα σε στηρίξουν και όχι μόνο με λόγια. Είναι καλό να ανήκεις κάπου, να αποτελείς μέρος του οικοδομήματος. Έστω και από φόβο, μήπως πέσουν και οι ίδιοι, αν εσύ πέσεις, θα σε στηρίξουν.

Και τρόμαξα στη σκέψη, να είμασταν η Αλβανία του Χότζα, ή η Β. Κορέα του Κιμ …

No tags

Επιστροφή στις Βρυξέλλες και στους εδώ ρυθμούς. Όλα είναι στη θέση τους, εκτός από την κυβέρνηση της χώρας! Τρεις μήνες μετά τις εκλογές και ακόμη να βρεθεί λύση. Παραιτήθηκε, διάβαζα, για δεύτερη φορά, προχθές, από την διαδικασία σχηματισμού κυβέρνησης ο Έλιο ντι Ρούπο. Ο βασιλιάς Αλβέρτος, βέβαια, δεν έκανε δεκτή την παραίτηση και  ζήτησε χρόνο να συμβουλευτεί τους άλλους πολιτικούς. Σε συζήτήσεις στην Ελλάδα με ρωτούσαν, πώς γίνεται να «λειτουργεί» μια χώρα, επί τόσο χρονικό διάστημα, χωρίς κυβέρνηση. Κι όμως γίνεται! Όλα εδώ δουλεύουν ρολόι, ακόμη και η Προεδρεία της ΕΕ, που γι΄αυτό το εξάμηνο την έχει το Βέλγιο.

Πιστοί, χθες Κυριακή, και οι ολλανδόφωνοι Φλαμανδοί του Βελγίου, στο ετήσιο ραντεβού τους, τον «Γύρο» των Βρυξελλών, με τα ποδήλατα. Πρωί-πρωί οι πιό αθλητικοί, ενώ προς το μεσημεράκι όλη η οικογένεια. Με σημαιούλες και κουβέντα μεταξύ τους, το ζούσαν ομαδικά. Στο ιδιότυπο βελγικό σύστημα, οι Βρυξέλλες αποτελούν ανεξάρτητη περιοχή, που δεν ανήκει, ούτε στους γαλλόφωνους Βαλόνους, ούτε στους ολλανδόφωνους Φλαμανδούς. Οι κοινότητες όμως που αγκαλιάζουν περιμετρικά τις Βρυξέλλες είναι όλες ολλανδόφωνες και αυτό ακριβώς θέλουν να τονίσουν οι Φλαμανδοί με την εξόρμησή τους κάθε χρόνο την ίδια μέρα: Σας «αγκαλιάζουμε» όλους εσάς εκεί μέσα, τους «εντός των τειχών»!

Γεμάτο και το ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο από μηνύματα και προσκλήσεις. Ο Σεπτέμβρης προμηνύεται να είναι πολύ  ενδιαφέρων μήνας, από κάθε άποψη. Η πρώτη  Συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, σε Ολομέλεια, λαμβάνει χώρα στο Στρασβούργο την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές. Ακολουθεί η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ, που έχει ήδη προγραμματιστεί για τα μέσα  του μήνα, με κύριο θέμα βεβαίως  την συνέχεια της οικονομικής κρίσης και την «ευρωπαϊκή» αντιμετώπισή της.

Αλλά και πολλές άλλες εκδηλώσεις και πρωτοβουλίες, που φαίνονται από την πρώτη ματιά, ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες.

Μιά από αυτές είναι και η «Πρωτοβουλία Ευρωπαίων Πολιτών» (The European Citizens Initiative, ECI), μιά προσπάθεια για την ενίσχυση της Δημοκρατίας στην ΕΕ, στο πλαίσιο που διαγράφεται από την Συνθήκη της Λισαβόνας. Άκρως επίκαιρη και δεν βλέπω την ώρα να την συζητήσω μαζί σας …

Σε πείσμα του στρατηγού Καντάφι, που σύμφωνα με δηλώσεις του, κατά την τελευταία επίσκεψή του στην Ρώμη τον περασμένο Αύγουστο, θα πρέπει όλη η Ευρώπη να ακολουθήσει τα προστάγματα του Ισλάμ, όλες σχεδόν οι χριστιανικές οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στις Βρυξέλλες, έχουν αναγγείλει ήδη τις εκδηλώσεις τους με θέματα, όπως: «Νέοι δρόμοι αλληλεγγύης», «Caritas in Veritate», «Χριστιανικές φωνές στην σύγχρονη Ευρώπη» κ.ά.

Αυτά λοιπόν, γιά μιά πρώτη γεύση και με την ευχή να τα συζητάμε, διαδικτυακά, μιάς και ως απλοί πολίτες της ΕΕ οι περισσότεροι από μας δεν έχουμε άλλον τρόπο για να «μιλήσουμε», για όσα συμβαίνουν γύρω μας και μας αφορούν.

No tags

Με την αφορμή των καλοκαιρινών διακοπών στην πατρίδα και με τον “καλό” άνθρωπο, που μας έτυχε στην πρώτη επαφή μας για φέτος με την ελληνική δημόσια διοίκηση, είπαμε να κλείσουμε και κάποια άλλα ανοιχτά κεφάλαια μαζί της. Φαίνεται, όμως, ότι όσο μπαίνει ο Αύγουστος όλοι οι “καλοί” άνθρωποι πάνε διακοπές και πίσω μένουν κάποιοι τύποι μίζεροι και γκρινιάρηδες, που θεωρούν τις δημόσιες υπηρεσίες τσιφλίκι τους και το κοινό κάτι σαν κουνούπι-φορέα του ιού του Δυτικού Νείλου, που είναι και επίκαιρος αυτές τις μέρες…

Αν δεν καταφέρουν να σε “εξοντώσουν” με το βλέμα τους με το που θα μπεις στον τόπο εργασίας τους, θα βάλουν τα δυνατά τους στη συνέχεια να σε τρέψουν το γρηγορότερο δυνατό σε φυγή.

Σε γραφείο Κτηματολογίου της Αττικής, βρήκαμε κλειδωμένη την πόρτα, σε ώρα εργασίας, με την υπάλληλο να σέρνει τα βήματά της για να μας ανοίξει, αφού συνειδητοποίησε, ότι το κλείδωμα δεν την έκανε αθέατη και ότι την βλέπαμε μέσα από το τζάμι της πόρτας. Στην δίκαιη παρατήρησή μας, ότι οι δημόσιες υπηρεσίες είναι για να εξυπηρετούν το κοινό, μας αντέταξε, ότι το Κτηματολόγιο είναι πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου και επομένως απαλάσσεται αυτής του της οφειλής…Δηλαδή, σύμφωνα με τον παραπάνω συλλογισμό της υπαλλήλου, δίνει πληροφορίες κατά το δοκούν και τον άνθρωπο! Ξερά μας παρέπεμψε στην οικεία ιστοσελίδα για την ενημέρωσή μας. Τι μας ήλθε να την ρωτήσουμε για την πλησιέστερη πολεοδομία! Το κάναμε όμως, για να εισπράξουμε την “πληγωμένη” υπαλληλική της ευαισθησία, ότι δεν είναι γραφείο πληροφοριών και να πάρουμε το 11880 να μας το πει.

Σε κοινοτικό γραφείο της ίδιας περιοχής, που δέχεται μόνο κάθε Πέμπτη για εξόφληση λογαριασμών νερού, φτάσαμε στις 13.05, αφού είχε προηγηθεί τηλεφωνική ενημέρωση με την υπάλληλο, ότι το εν λόγω γραφείο θα είναι ανοικτό μέχρι τις 14.30. Ο αρμόδιος υπάλληλος, όσο πιο χαιρέκακα μπορούσε, μας πληροφόρησε ότι το ταμείο έκλεισε στις 13.00! Στη διαμαρτυρία μας, η υπάλληλος δίπλα του θυμήθηκε το πρωινό μας τηλεφώνημα και την πληροφορία της ότι το κατάστημα κλείνει στις 14.30, αλλά προσθέτοντας υπεροπτικά, ότι δεν της είπαμε, ότι θέλουμε να πληρώσουμε λογαριασμό νερού!

Έχω και πολλά άλλα παρόμοια, δυστυχώς, να αναφέρω αλλά είμαι σίγουρη, ότι είναι και η δική σας, των περισσοτέρων, η καθημερινότητα και έτσι κομίζω γλαύκας …

Διάβαζα σε καθημερινή εφημερίδα, ότι η επόμενη μέρα για την Ελλάδα θα κριθεί από την επιτυχία της μεταρρύθμισης στην κρατική μηχανή. Με εντυπωσίασε ο αριθμός 768.009, που αντιστοιχεί στον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων κατά το πρώτο στάδιο της απογραφής, που επέβαλε η τρόικα στην Ελλάδα. Εκτιμάται ότι με την απογραφή και του ευρύτερου δημόσιου τομέα, ο αριθμός θα υπερβαίνει το εκατομμύριο! Δηλαδή ο ένας στους δέκα έλληνες θα είναι δημόσιος υπαλληλος και το κράτος, κατά τις προβλέψεις των ειδικών, θα πρέπει να δαπανά πάνω από 50 δισ. ευρώ για το ετήσιο κόστος μισθοδοσίας των, ή αλλιώς το 50% των εσόδων του κράτους, πάντα κατά τους ειδικούς, θα ξοδεύονται για αυτόν το σκοπό.

Να είχαμε τουλάχιστον την αποτελεσματικότητα και το ανάλογο επίπεδο εξυπηρέτησης! Μέχρι πότε θα πρέπει, ως πολίτες της ΕΕ, που είμαστε εδώ και 30 (!) χρόνια, να ευελπιστούμε ότι θα πέσουμε στον “καλό” άνθρωπο όταν ζητάμε το αυτονόητο στην καθημερινή μας συνδιαλλαγή με την δημόσια διοίκηση;

No tags

Αυτό βέβαια αφορά μόνο τον Ουμπέρτο Έκο και το γνωστό βιβλίο του, τον τίτλο του οποίου δανείζομαι εδώ. Γιατί τον Αύγουστο μπορούν να συμβούν τα πιό απίθανα πράγματα! Όπως το περιστατικό το χθεσινό, στη γενέθλια γη.

Από πέρισυ τον Αύγουστο προσπαθούσε μέλος της οικογένειας να αποκτήσει δελτίο ταυτότητας. Είχαμε το πιστοποιητικό γέννησης και τα λοιπά σχετικά για την έκδοση και επισκεφτήκαμε το τοπικό Αστυνομικό Τμήμα. Εκείνη την μέρα, όμως, είχε αποδράσει ένας γνωστός κακοποιός και τα ίχνη του είχαν εντοπιστεί στον Παρνασσό και όλες οι αστυνομικές δυνάμεις της περιοχής είχαν ξεχυθεί προς αναζήτησή του. “Μα τι μου λέτε τώρα, ν΄αφήσουμε τον Παλαιοκώστα να αλωνίζει ελεύθερος και εγώ να μείνω εδώ να παίρνω στοιχεία για ταυτότητες!”, ήταν η απάντησή του Διοικητή, πέρισυ τον Αύγουστο. Όταν μετά από λίγους μήνες το επιχειρήσαμε και πάλι, αφού βεβαιωθήκαμε ότι όλοι οι κακοποιοί ήσαν στη θέση τους, μείναμε και πάλι με τη χαρά, όταν ο ίδιος ο Διοικητής του Τμήματος μας είπε, ότι είχε λήξει, δυστυχώς, η ισχύς του πιστοποιητικού γέννησης και θα έπρεπε να κάνουμε καινούργια αίτηση!

Έτσι φέτος τον Αύγουστο με καινούργιο πιστοποιητικό είμασταν σίγουροι ότι αυτή τη φορά θα είχαμε σύντομα και την ταυτότητα στα χέρια μας. Μόλις μας είδε ο Διοικητής μας θυμήθηκε, αλλά από την έκφραση του προσώπου του καταλάβαμε, ότι κάτι στράβωνε και πάλι. “Ατυχία, παιδιά” μας είπε, “από σήμερα παίρνει την άδεια του ο Υπαστυνόμος, που είναι ο αρμόδιος για τις ταυτότητες. Αύγουστος βλέπετε!”. Στο άκουσμα αυτό ο Υπαστυνόμος δίπλα του, φοβούμενος για την τυχόν αγγαρεία, παίρνει το καπέλο του και φεύγει βιαστικός προς την έξοδο, μουρμουρίζοντας, πως μόλις και προφταίνει το τρένο των διακοπών του. Ο Διοικητής μας καθησύχασε, ότι προς το τέλος Αυγούστου που θα γυρίσει στη θέση του θα ασχοληθεί μαζί μας. Αλλά Αύγουστος είναι αυτός.. Δεν ξέρεις τι μπορεί να προκύψει…Τον παρακαλέσαμε για μια πιό γρήγορη λύση. Πήγε στο γραφείο του έκανε κάποια τηλεφωνήματα και γυρίζοντας μας ανακοίνωσε θριαμβευτικά, ότι τα κανόνισε με το αστυνομικό τμήμα του διπλανού χωριού, να πάμε εκεί για την ταυτότητα. Μας έκλεισε και ραντεβού για τις πέντε το απόγευμα. Εκεί μας υποδέχτηκε ένας ευγενέστατος Υπαστυνόμος, πήρε τα στοιχεία, που χρειαζόταν, παρότι δεν ήταν υποχρεωμένος να μας εξυπηρετήσει και μας έστειλε, μέχρι να ετοιμάσει την ταυτότητα, για μπάνιο στην κοντεινή παραλία! Ούτε που μας γνώριζε!

Κατά τις επτά μας πήρε στο κινητό να μας πληροφορήσει, ότι δεν είναι έτοιμη ακόμη η ταυτότητα, όπως μας είχε υποσχεθεί, λόγω εκτάκτου περιστατικού. Μας παρότρεινε να απολαύσουμε τη βόλτα μας στην παραλία και θα μας ειδοποιούσε μόλις θα την ετοίμαζε, πράγμα που έκανε κατά τις εννέα το βράδι. Στις δέκα περάσαμε από το Τμήμα, αφού είχαμε απολαύσει το μπάνιο μας, τα θαλασσινά μας και τη βόλτα μας στην παραλία. Είχε ήδη αλλάξει η βάρδια, ο ευγενέστατος και εξυπηρετικότατος αστυνομικός είχε αντικατασταθεί από έναν εξίσου ευγενή συνάδελφό του και η ταυτότητα ήταν εκεί έτοιμη και μας περίμενε!

Όσο και να βασάνισα τη μνήμη μου δεν μπόρεσα να θυμηθώ παρόμοια εξυπηρέτηση από δημόσια υπηρεσία αλλού στην Ευρώπη ! Ούτε στην πιό τρελή μου φαντασία! Να “φταίει” η ραστώνη του Αυγούστου; Να τύχαμε σε “καλό” άνθρωπο; Να μας συμπάθησε τόσο; Ό,τι και να είναι, για μας είναι πάντως, η είδηση του Αυγούστου! Ο ανθρώπινος παράγοντας, στη θετική του έκφραση, στην Ελλάδα σε όλο του το μεγαλείο!

No tags

Στις 19 Ιουλίου, σε μια ιστορική συνάντηση στις Βρυξέλλες, 20 Πνευματικοί Ταγοί από 14 χώρες της Ευρώπης συμφώνησαν με κάθε επισημότητα, ότι η προστασία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και η κοινωνική δικαιοσύνη πρέπει να είναι η “καρδιά” του ευρωπαϊκού προγράμματος για το 2020. Οικοδεσπότες της συνάντησης ήταν οι Πρόεδροι των Ευρωπαϊκών Οργάνων, José Manuel Barroso, Jerzy Busek και Herman van Rompuy. Ήταν η έκτη συνάντηση των θρησκευτικών αρχηγών με Θεσμικά Όργανα της ΕΕ, αλλά η πρώτη μετά την Συνθήκη της Λισαβόνας, η οποία και θέτει πλέον το πλαίσιο των συναντήσεων αυτών. Και σ΄αυτό ακριβώς το θέμα αναφέρθηκε και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, Ιερώνυμος, ο οποίος παρευρέθη για πρώτη φορά σε μια τέτοια συνάντηση στις Βρυξέλλες. Τόνισε, ότι για την εφαρμογή του άρθρου 17 της Συνθήκης της Λισαβόνας, που προβλέπει το πλαίσιο του διαλόγου με τις εκκλησίες και τις θρησκευτικές κοινότητες σ΄ολόκληρη την Ευρώπη, χρειάζεται να υπάρξει ουσιαστικότερος διάλογος ανάμεσα στα μέλη για την αντιμετώπιση των προβλημάτων.

Στη συνάντηση παρευρέθη μεταξύ άλλων, ο Μητροπολίτης Γαλλίας και Πρόεδρος της Διάσκεψης Ευρωπαϊκών Εκκλησιών (CEC), Εμμανουήλ, ο Λουθηρανός Επίσκοπος της Σλοβακίας, ο Επίσκοπος της Αγγλικανικής Εκκλησίας, ο Πρόεδρος των Ενωμένων Προτεσταντικών Εκκλησιών του Βελγίου κ.ά.

Όλοι τους συμφώνησαν σε κοινή δήλωση, ότι η κρίση που μαστίζει την Ευρώπη αυτή την στιγμή δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά έχει και μιά ηθική παράμετρο, στην οποία και μπορούν να προσφέρουν λύσεις, όπως και το έχουν κάνει στο παρελθόν, οι Εκκλησίες και οι Θρησκευτικές Κοινότητες της Ευρώπης.

Κάπου εδώ θα τελείωνε και η είδηση, αν το μάτι μου δεν έπεφτε στα ψιλά κάποιας ελληνικής ημερήσιας εφημερίδας, όπου και διάβασα για την απόρριψη από το αρμόδιο Υπουργείο της αίτησης λειτουργίας της “Εταιρίας Βιβλικών Σπουδών” (Ε.Β.Σ.), που εδρεύει στο Πικέρμι Αττικής και έχει ως σκοπό την θεολογική κατάρτιση των νέων της Ευαγγελικής Κοινότητας στην Ελλάδα. Είναι το μόνο θεολογικό ίδρυμα για την κατάρτιση των ελλήνων Ευαγγελικών στην Ελλάδα.

Ως αιτιολογία της μη-αδειοδότησης, όπως πληροφορήθηκα, η κ. Υπουργός ανέφερε κτηριακά προβλήματα της σχολής, που λειτουργεί εδώ και χρόνια και την έλλειψη της εγγυητικής επιστολής που προβλέπει ο νόμος. Αλλά στην επικοινωνία μου με τον υπεύθυνο της σχολής, μου τόνισε, ότι η επιτροπή, που επισκέφτηκε την σχολή για τον έλεγχο των εγκαταστάσεων τις βρήκε αρτιότατες! Όσο για την εγγυητική επιστολή, το μεγαλύτερο μέρος του ποσού έχει ήδη κατατεθεί από πέρισυ σε τραπεζικό λογαριασμό, όπως απαιτεί ο νόμος. Το δε υπόλοιπο είναι “θύμα” προφανώς διαδικαστικών πράξεων του τραπεζικού συστήματος που δεν είναι και στα καλύτερά του τον τελευταίο καιρό.

Μ΄όλα αυτά θυμήθηκα την ευαισθησία που έδειξαν όλοι στις Βρυξέλλες προ καιρού, όταν το Ευρωκοινοβούλιο με πρωτοβουλία των ελλήνων ευρωβουλευτών, ζητούσε από την Τουρκία την επαναλειτουργία της Ορθόδοξης Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Ένα δίκαιο αίτημα και πέρα για πέρα αναγκαίο για την θεολογική κατάρτηση των ελλήνων ορθοδόξων κληρικών στην Τουρκία.

Απ΄την άλλη με την αβασάνιστη μη-αδειοδότηση της “Εταιρίας Βιβλικών Σπουδών” στερεί το ελληνικό κράτος, σε σύγκριση, την θεολογική κατάρτιση των ελλήνων Ευαγγελικών στην Ελλάδα, μια κοινότητα που έχει μέχρι σήμερα δείξει τις καλύτερες προθέσεις συνεργασίας με το ελληνικό κράτος.

Κλείνω με την απορία: Γιατί στις Βρυξέλλες διακυρύττουμε σε ανώτατο επίπεδο την ανάγκη συνεργασίας και ουσιαστικού διαλόγου Εκκλησίας, Θρησκευτικών Κοινοτήτων και Κράτους και μόλις βρεθούμε πάλι πίσω στα “εντός και περί τα αυτά” τα ξεχνάμε και μας τελειώνουν και οι ευαισθησίες μας;

Όσο είναι δίκαιο το αίτημα για την επαναλειτουργία της Σχολής της Χάλκης, άλλο τόσο είναι δίκαιο και το αίτημα της “Εταιρίας Βιβλικών Σπουδών” για την αδειοδότησή της από το ελληνικό κράτος προκειμένου να έχουν την απαραίτητη θεολογική κατάρτιση οι έλληνες Ευαγγελικοί.

No tags

Σε μια από τις μεγαλύτερες και πλέον έγκυρες γερμανικές εφημερίδες, την Süddeutsche Zeitung, δημοσιεύτηκε πρόσφατα μια είδηση για την Ελλάδα, που όσο πονάει άλλο τόσο συγχίζει και προκαλεί αγανάκτηση και οργή. Ένας έλληνας πρώην υπουργός, έγραφε, είχε μοιράσει κινητά τηλέφωνα σε 30 (τριάντα!) φίλους του και συγγενείς και αυτοί με την σειρά τους καλούσαν νούμερα απαγορευμένα, τόσο ως προς τις υπηρεσίες, όσο και ως προς την τιμή – για 20 (είκοσι!) εκατομμύρια ευρώ!

Καλά διαβάσατε! Η Ελλάδα καλείται να πληρώσει 20 εκατομμύρια ευρώ γιατί κάποιοι δεν μπόρεσαν να αποφύγουν τον πειρασμό να περιδιαβαίνουν διαδικτυακά σε απαγορευμένα (ερωτικά) μονοπάτια, όταν μάλιστα τον λογαριασμό τον πλήρωνε άλλος, δηλαδή οι έλληνες φορολογούμενοι!

Σε σχετική ερώτηση της εφημερίδας προς το ελληνικό προξενείο του Μονάχου, ο υπεύθυνος τύπου απάντησε, ότι δεν είχε περιέλθει στη γνώση τους το συγκεκριμένο περιστατικό. Ήταν όμως σε θέση να πληροφορήσει τον γερμανό δημοσιογράφο, ότι λίγο πριν τις εκλογές του 2009, γύρω στα 300 άτομα προσελήφθησαν παράνομα σε κρατικούς οργανισμούς. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς προέρχονταν από το περιβάλλον του εν λόγω πρώην υπουργού. Ηδη από το 2008 ο ίδιος είχε φροντίσει ώστε να δημιουργήσει έναν νέο κρατικό οργανισμό, τον οποίον είχε εντάξει στο υπουργείο, στο οποίο «υπηρετούσε».

Από τους 110 νέους υπαλλήλους, οι 80 προέρχονταν από την εκλογική του περιφέρεια. Ο έλληνας προξενικός υπάλληλος διαβεβαίωσε, όμως,  την εφημερίδα, ότι η νέα κυβέρνηση θα εξετάσει το θέμα των προσλήψεων και ενδεχομένως θα προβεί και σε απολύσεις.

Πληροφοριακά, το όνομα του πρώην υπουργού αναφερόταν στο δημοσίευμα ολογράφως, χωρίς ίχνος δημοσιογραφικού δισταγμού για την εγκυρότητα της είδησης. Έχει σημασία, ότι συνοδευόταν και από την ιδιότητά του, ως πρώην υπουργού Δικαιοσύνης; Ως γνωστόν και λειτουργός της Θέμιδος στην προ-υπουργική ζωή του, ίσως και στην μετά;

Αξιότιμε κύριε Ρακιντζή, γενναίε επιθεωρητά της Δημοσίας Διοίκησης, ιδού 450 + 1 υποθέσεις διαφθοράς και κακοδιαχείρησης στο δημόσιο – στα αζήτητα; Επίορκοι κρατικοί λειτουργοί – ες αεί ατιμώρητοι;

Ίσως σας είναι βέβαια, ήδη γνωστά όλα αυτά και βαρυεστημένα να πείτε, και με το δίκιο σας, «βαρεθήκαμε να τ΄ακούμε!».

Απλά ήθελα να σας ενημερώσω, σχεδόν σε κατά γράμμα μετάφραση από την γερμανική εφημερίδα, με τι πληροφορίες ενημερώνονται για την χώρα μας κάποια εκατομμύρια γερμανόφωνοι της Ευρώπης. Έτσι για να μη μου γράφετε με παράπονο, ότι οι γερμανοί τα βγάζουν από την φαντασία τους, όσα μας καταλογίζουν και  έχουν, τάχα, εμπάθεια μαζί μας.

No tags

Σε συνεργασία με την Παγκόσμια Διακοινοβουλευτική Ένωση Ελληνισμού, Πα.Δ.Ε.Ε., (World Hellenic Inter-Parliamentary Association – W.H.I.A.) και την ζεστή φιλοξενία του γερμανού Ευρωβουλευτή, αλλά έλληνα στην καταγωγή, Γιώργου Χατζημαρκάκη, πραγματοποιήθηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, την Τετάρτη, 14 Ιουλίου, ένα πρώτο forum με θέμα, τα οικονομικά προβλήματα, που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, σήμερα. Ο τίτλος έδειχνε και την κατεύθυνση των εισηγήσεων και βεβαίως της συζήτησης: «Οι Έλληνες της Διασποράς, και πώς μπορούν να βοηθήσουν στην ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας». Είχε έλθει ο ίδιος ο Πρόεδρος της Πα.Δ.Ε.Ε. και βουλευτής της Πολιτείας της Βικτώριας στην Αυστραλία, John Πανταζόπουλος, μέλη της Ένωσης από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, τον Καναδά, την Σουηδία, την Γερμανία κ.α.

Προσπαθούσα να εντοπίσω στο ακροατήριο τους Ευρωβουλευτές μας, οι οποίοι και θα ήταν οι φυσικοί αποδέκτες και ίσως κατόπιν και οι εισηγητές των σκέψεων και των προτάσεων της συνάντησης. Εις μάτην! Να φταίνε άραγε οι απεργίες της Πέμπτης, που τους έκαναν να βιαστούν από την Τετάρτη να επιστρέψουν στην βάση τους;

Οι δυο-τρεις έλληνες Ευρωβουλευτές-εισηγητές του πάνελ δεν έσωσαν την κατάσταση. Αν και κυρίως η προσπάθειά τους στράφηκε, τουλάχιστον του ενός μέλους, στο να μείνει η συζήτηση στο μικροπολιτικό, κομματικό terrain, στο οποίο οι ίδιοι για χρόνια τώρα έχουν γαλουχηθεί και το γνωρίζουν καλά. Περίμενα να ακούσω και να μάθω πολλά από αυτή την συνάντηση. Όχι τόσο για το «βουνό» του χρέους, που όλο και μεγαλώνει, ούτε για την γνωστή πιά φοροδιαφυγή των Ελλήνων. Δεν μπορεί να μην υπάρχουν λύσεις, όταν υπάρχει η θέληση. Την ίδια μέρα μάλιστα διάβαζα στις εφημερίδες, ότι «κλείδωσε» και η δεύτερη δόση του δανείου προς την Ελλάδα για το 2010. Ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών είχε, όντως κάθε λόγο να αισθάνεται ικανοποιημένος, χθες στις Βρυξέλλες.

Εγώ, όμως όχι, γι΄αυτό και οι προσδοκίες μου από αυτή τη συνάντηση ήταν μεγάλες! Ζητούσα την σπίθα ελπίδας! Μόλις λίγα εικοσιτετράωρα πριν και ενώ ενημερωνόμουν από  ένα γερμανικό κανάλι για τα συμβάντα της ημέρας, πρόβαλε μπροστά μου στην οθόνη της τηλεόρασης ένας ηλικιωμένος άνδρας που σε σπαστά γερμανικά άρχισε με θυμό να καταφέρεται κατά της Ελλάδος και των Ελλήνων. «Είναι όλοι τους απατεώνες και χαραμοφάηδες. Είχαν τις ευκαιρίες τους και τις κατασπατάλισαν. Καλά κάνει η χώρα μου και δεν τους δίνει τίποτα» τον άκουσα να λέει. Δεν ήταν Γερμανός αλλά Σλοβάκος! Και σήμερα διαβάζω στον τύπο, ότι όντως η Σλοβακία, το φτωχότερο κομμάτι της παλιάς Τσεχοσλοβακίας, αρνήθηκε, ως μέλος σήμερα της ευρωζώνης, να συμμετάσχει στο πακέτο βοήθειας, δηλαδή στο διμερές δάνειο στο πλαίσιο του πακέτου στήριξης ΕΕ-ΔΝΤ, προς την Ελλάδα.

Είχα την ευκαιρία στο τέλος της βραδιάς να συναντήσω τον Πρόεδρο της Πα.Δ.Ε.Ε. και στα όρθια με ένα ποτήρι στο χέρι, να ανταλλάξουμε απόψεις επί του θέματος και της συνάντησης γενικά. Πολλές οι ιδέες του και άμεσα εφαρμόσιμες, αλλά πού να βρεθεί ο «ευήκοος ους»; «Πονάνε περισσότερο την Ελλάδα, οι έξω», μου πέταξε σφίγγοντάς μου το χέρι.

Αν έγραφα για την τεράστια προσπάθεια που κάνει ο γερμανός Ευρωβουλευτής, Γ. Χατζημαρκάκης, ώστε να ανατραπεί το αρνητικό κλίμα για την χώρα μας στο εξωτερικό, θα ξεπερνούσε τα όρια αυτού του blog! Αρκούμαι στο να καταγράψω την δική του δήλωση, ότι εκείνος και τα παιδιά του είναι οι «τυχεροί» της κρίσης στην Ελλάδα! Και αυτό χάρη στην Γλυκερία, την νέα κοπέλα από την Πάτρα, που δέχτηκε να «μεταναστεύσει» και να γίνει η δασκάλα των ελληνικών της Δανάης, δέκα χρονών και της Μελίνας, οκτώ χρονών, των κοριτσιών της οικογένειας Χατζημαρκάκη, μια και η μητέρα δεν είναι Ελληνίδα και ο ίδιος μόνο τα Σαββατοκύριακα είχε την ευκαιρία να τους μιλάει ελληνικά. Χρόνια την ψάχνανε, έπρεπε να εγκύψει η οικονομική κρίση στην Ελλάδα για να μπορέσουν να την βρουν! Ο ίδιος έχει γεννηθεί στην Γερμανία από πατέρα εργάτη, Έλληνα μετανάστη από την Κρήτη, για την οποία και καμαρώνει πατριωτικά. Φοβάται, είπε, στο κλείσιμο της βραδιάς, ότι ένα δεύτερο κύμα μετανάστευσης θα ξεκινήσει, παρόμοιο με εκείνο της δεκαετίας του ΄60. Τα «ζωντανά μυαλά», θα φύγουν, τόνισε, όπως τότε. Μόνο που στις μέρες μας θα φύγουν «οι μορφωμένοι», γιατί αυτοί δεν έχουν μέλλον στην Ελλάδα σήμερα και όχι οι εργάτες. Και αυτό είναι που θα καταστρέψει την χώρα!

No tags