Σε μια επίσημη ομιλία του ο Jerzy Buzek, ο νέος Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Πολωνός στην καταγωγή, ανέφερε, ότι ανήκει στην Eυαγγελική Εκκλησία  στην χώρα του, που μετράει, όπως είπε, μόλις το 0,2 % του πληθυσμού, με δεδομένη τη συντριπτική πλειοψηφία της Καθολικής Εκκλησίας στην Πολωνία.

Αυτό στάθηκε η αφορμή να ρίξω μιά ματιά, από ψηλά, στον υπόλοιπο «εκκλησιαστικό» χάρτη της Ευρώπης. Τον είδα πολύχρωμο, σαν ένα όμορφο χαλί πάτσγουορκ. Αλλού κυριαρχούσε το βαθύ χρώμα μιάς και μόνης εκκλησίας, αλλά και με πολλούς άλλους ιδιαίτερους  χρωματισμούς γύρω του. Οι ίδιοι ιδιαίτεροι αυτοί χρωματισμοί σε κάποιο άλλο σημείο έκαναν το βαθύ χρώμα της μιάς και μόνης εκκλησίας. Έτσι μιλάμε γιά την «προτεσταντική» βόρεια Ευρώπη, ή την «καθολική» του νότου. Με την ένταξη των νέων βαλκανικών χωρών και της Κύπρου, γίνεται έντονο και το χρώμα της νοτιανατολικής «ορθόδοξης» πλευράς. Από την μια γωνιά της ως την άλλη παντού οι ίδες αποχρώσεις, μόνο οι αναλογίες αλλάζουν! Εκεί που η μιά εκκλησιαστική απόχρωση κυριαρχεί και είναι η λεγόμενη «πλειοψηφία» κάπου αλλού η ίδια ανήκει στην «μειοψηφία». Όμως πάντα στο ίδιο πλαίσιο, της Ευρωπαϊκής Ένωσης!

Η θέση που έχει κρατήσει η  Ευρωπαϊκή Ένωση στον τομέα αυτόν είναι, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, ουδέτερη. Αναγνωρίζει τις ιδιαίτερες ιστορικές και θρησκευτικές καταβολές των κρατών μελών και επιθυμεί, σύμφωνα με τις δηλώσεις των αρμοδίων για τα θέματα αυτά, να συμβάλει στην ειρηνική συνύπαρξη και ανάπτυξη όλων των εκκλησιών και των θρησκευτικών κοινοτήτων στον ευρωπαϊκό χώρο, προς όφελος όλων των πολιτών, χωρίς διάκριση.

Έτσι είναι σε συνεχή, εποικοδομητικό και εντατικό διάλογο με όλες τις εκκλησίες και τις θρησκευτικές ενώσεις ή κοινότητες με τις ίδιες προϋποθέσεις και στο ίδιο επίπεδο. Κοντά είκοσι χρόνια διαλόγου κλείνουν φέτος από το 1990, όταν ο Ζακ Ντελόρ, Πρόεδρος τότε της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κάλεσε τις εκκλησίες να συμμετάσχουν στην δημιουργία, ενός «κοινού αγαθού», αυτού που ο ίδιος ονόμαζε «καρδιά και ψυχή» της Ευρώπης.

Με αυτή την έννοια, οι εκκλησίες και οι θρησκευτικές κοινότητες δεν είναι απλά κάποιοι οργανισμοί, κάποια αστικά σωματεία, που δραστηριοποιούνται κοινωνικά εφαρμόζοντας κάποιες ευρωπαϊκές πολιτικές επιταγές. Ο ρόλος τους, μπορούμε να πούμε, είναι πολύ ευρύτερος, όντας κοντά στο άτομο, στην καθημερινή του ζωή και δραστηριότητα καθώς και στις πνευματικές του ανησυχίες και αναζητήσεις. Έχουν έτσι ηθικό και κοινωνικό έρισμα να διαπραγματευθούν με τα αρμόδια ευρωπαϊκά κοινοτικά όργανα και να εκφέρουν την άποψή τους σε τρέχοντα ζητήματα, που αφορούν όλους γιά ένα πιο ελπιδοφόρο μέλλον.

Αλλά οι εκκλησίες αποτελούνται από άτομα, από σένα και από μένα, σε όποια «εκκλησιαστική» απόχρωση ανήκει ο καθένας μας. Μένει να αναρωτηθούμε, αν είμαστε πρόθυμοι να συμμετάσχουμε ενεργά, με όποιον τρόπο κρίνει ο καθένας πρόσφορο, στην δημιουργία ενός «κοινού αγαθού», χωρίς βέβαια να «πνίγουμε» τον διπλανό μας.

No tags

Την Κυριακή; Ναι, την προστατεύουμε, λένε οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ).

Γιατί χωρίς Κυριακή όλες οι μέρες θα ήταν καθημερινές!

Αυτό ήταν σε γενικές γραμμές το συμπέρασμα από το πρώτο Ευρωπαϊκό Συνέδριο για την προστασία της Κυριακής, ως ημέρα αργίας, που πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες, σε αίθουσα συνεδριάσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στις 24 Μαρτίου 2010. Τελούσε υπό την αιγίδα του Κοινοτικού Επιτρόπου γιά θέματα απασχόλησης, κοινωνικών υποθέσεων και κοινωνικής ένταξης, κ. László Andor και αν κρίνει κανείς από την μεγάλη προσέλευση των πολιτών από όλες τις χώρες της ΕΕ είναι ένα θέμα, που εγγίζει όλους μας και θα συζητηθεί στο μέλλον σε πολλά επίπεδα.

Εντύπωση μου προκάλεσε η αναφορά του γερμανού Ευρωβουλευτή Elmar Brok στην σημασία της κυριακής αργίας για την οικογένεια και για την ανάγκη του ίδιου μια φορά την εβδομάδα να βλέπει τα εγγονάκια του. Συγκεκριμένα τόνισε: « Αν δεν είχα την δυνατότητα, τις Κυριακές, που δεν εργάζομαι, να βλέπω τα εγγονάκια μου, θα έλειπε κάτι για την ολοκλήρωση της προσωπικότητάς μου, δηλαδή η πτυχή της, ως παππούς, παρά την όποια άλλη επιτυχία μου στον επαγγελματικό τομέα».

Δεν το είχα σκεφτεί το θέμα από αυτή την διάσταση και μου άρεσε η σκέψη του.

Η νέα Συνθήκη της Λισαβόνας επιτρέπει σε όλους τους πολίτες της ΕΕ να λαμβάνουν πρωτοβουλία, κάτω από όρους, για την νομοθετική ρύθμιση θεμάτων που αφορούν όλους. Εν τω μεταξύ και μέχρι να ρυθμιστούν οι λεπτομέρειες μπορεί ο καθένας, που συμφωνεί, ότι η Κυριακή πρέπει να προστατευθεί, ως αργία, σε όλη την ΕΕ, να το δηλώσει στην κάτωθι ιστοσελίδα:

http://www.free–sunday.eu/en

No tags