Greek
English
French
German
Italian
Spanish
Πάει και αυτό το καλοκαίρι για μας!
Πάνε οι «χίλιες» καλημέρες κάθε πρωί μέχρι να φτάσω στον φούρνο της γειτονιάς. Τι ευλογία να συναντάς πρωί-πρωί φιλικά και καλοσυνάτα πρόσωπα. Οι άνθρωποι κάνουν μια χώρα να ξεχωρίζει και στην Ελλάδα το έχουν αυτό το χάρισμα, τουλάχιστον οι περισσότεροι.
Γευτήκαμε αγάπη και φιλοξενία από τους δικούς μας. Δώρο Θεού η οικογένεια και αξία ανεκτίμητη εκεί όπου υπάρχει – και πρέπει να υπάρχει – αγάπη. Τα κοντοσούβλια και τα ενός κιλού θράψαλα από το ολονύκτιο ψάρεμα του αδελφού και οι άλλες γευστικές εκπλήξεις της αδελφής στο οικογενειακό τραπέζι είναι ακόμα στον ουρανίσκο μας. Με τί να ανταποδώσουμε; Αξέχαστη η εκδρομή στη Μάνα, στις παρυφές του Παρνασσού από κει που πηγάζει το νερό του χωριού και είχε τα λημέρια στα νιάτα του ο Αξέχαστος της οικογένειας. Μνήμες και υπενθυμίσεις, για να μη ξεχνάει η νεώτερη γενιά τις ρίζες της – είχαμε απαρτία φέτος!
Ζήσαμε μαγικές βραδιές στο θέατρο των Δελφών, όπως κάθε καλοκαίρι, με τις τόσες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Ας είναι καλά και τα μαξιλαράκια που κουβαλούσαν μαζί τους η Ανθή και ο Τάκης για όλους μας. Και του χρόνου παιδιά!
Στο γάμο της Χριστίνας-Λουίζας – πανέμορφη νυφούλα! – και του Νίκου είδαμε αγαπημένα πρόσωπα και χαρήκαμε ώρες τη όμορφη συντροφιά σας, Γιώργο, Γωγώ, Σοφία, Μαρίνα και … και …
Τέλος, για λίγο στο αγαπημένο νησάκι του Αργοσαρωνικού, να μη χορταίνει το μάτι θάλασσα. Με τον πρωινό καφέ στο μπαλκόνι, όσο πιο νωρίς τόσο πιο πολλά τα χρώματα λίγο πριν την ανατολή του ήλιου, με φρέσκα σύκα, βασιλικά παρακαλώ, από το περιβόλι της ξαδέρφης Βαγγελίτσας. Με τις γνωστές μυρουδιές του γιασεμιού και του πεύκου και τον ήχο από το κύμα που έσκαγε γλυκά στον βράχο.
Ήρθε, τέλος, η ώρα του αποχωρισμού. Μας μακάριζαν πολλοί – έτσι μας έλεγαν -που φεύγαμε από αυτή τη χώρα, την πατρίδα μας. Η δική μας καρδιά όμως ήταν σφιγμένη, για τα πολλά και δύσκολα που αφήναμε πίσω μας, για τα αναπάντητα ερωτήματα και τα προβλήματα. Όπου και όσο μπορέσαμε συνδράμαμε, όπου μας άνοιξαν πόρτες μπήκαμε …
Μέσα στην καρδιά μας πήραμε, την πανσέληνο του Σεπτέμβρη και όλα τα αγαπημένα πρόσωπα που συναντήσαμε, όλα τα ανεπιτήδευτα χαμόγελα φίλων, τις όμορφες συζητήσεις με γνωστούς και άγνωστους, τις άπιαστες γεύσεις του ελληνικού καλοκαιριού, το τραγούδι από τα τζιτζίκια και τέλος, το «Ώρα καλή» της Μανούλας μου και γι΄ αυτή τη φορά …
Βολέψαμε όσο καλύτερα μπορούσαμε, ό,τι μας φίλεψαν. Το μέλι από έλατο του Παρνασσού, τα λαθούρια, τα βότανα και το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο από τον Πρωτοξάδερφο, το βαλσαμόλαδο για τις πληγές και το κερί κηρύθρας για τα καψίματα, τις χειροποίητες μαρμελάδες της Ρούλης και τις όμορφα ζωγραφισμένες πέτρες της Ευγενίας με το ελπιδοφόρο μήνυμα: «Συ είσαι ο Θεός ο ποιών θαυμάσια», Ψαλμός 77, 14. Αυτή κράτησα για μένα.
Αφήσαμε όμως πολλά, πάρα πολλά, πίσω μας. Πού να χωρέσει κι αυτή τη φορά η ομορφότερη χώρα του κόσμου σε μια βαλίτσα! …
Τα χελιδόνια ήταν από μέρες στο δρόμο τους για το νότο και στον δικό μας δρόμο για το βορρά ήλθαν δελφίνια στ’ ανοιχτά της Λευκάδας να μας πουν το αντίο, η τελευταία εικόνα του ελληνικού μου καλοκαιριού.
Στο δρόμο για Βρυξέλλες βρήκαμε βροχή, σωστό κατακλυσμό, αλλά και ένα ουράνιο τόξο πάνω από τη γειτονιά μας μόλις φτάσαμε στον προορισμό μας.
Καλό σημάδι για μια νέα αρχή!
No tags
A.S. · 18/09/2017 at 08:38
Ι.Β.:Πολύ νοσταλγικό. Χαίρομαι που πέρασες τόσο όμορφα. Αναρωτιέμαι όμως, αν αυτή είναι η ίδια εμπειρία και τα ίδια συναισθήματα αυτών που δεν έχουν την εκλογή να έχουν μία δεύτερη εκλογή φυγής. Κι εγώ αισθάνομαι λύπη όταν φευγω, αλλά μετά και χαρά όταν έρχομαι πίσω στο σπίτι μου. Μπερδεμένα συναισθήματα αυτά των ξενητεμενων.
A.S. · 18/09/2017 at 13:00
E.Z.:Μοσχομυριστή ανάρτηση! Έκλεισες στο υπέροχο κείμενό σου όλη τη γλύκα του ελληνικού καλοκαιριού, τα αρώματα του Παρνασσού, τη δύναμη και την αγάπη της αίσθησης ότι τα αγαπημένα πρόσωπα, παρόντα κι απόντα, ζουν μέσα μας και μας κάνουν αυτό που είμαστε…
Έχουν δίκιο που λένε ότι η καρδιά μιας δεύτερης Ελλάδας χτυπά έξω από την Ελλάδα! Είστε οι πρεσβευτές μας, τα χελιδόνια που πάντα βρίσκουν το δρόμο να ξανάρθουν. Και ξανάρχονται.
A.S. · 18/09/2017 at 13:16
X.K.: Μνήμες όμορφες μέχρι το επόμενο καλοκαίρι!!
A.S. · 18/09/2017 at 13:17
S.K.: Ευλογία Θεού οι μνήμες που κουβαλάς Αλτα μου!!!!
A.S. · 18/09/2017 at 13:21
E.D. :Αχ Αλτα μου, σαν πιάσεις το στυλο να γράψης, φτερουγιζει η καρδιά μου γιατι ξερω οτι θα ευφρανθω. Τι ωραια περιγράφεις το κάθε τι που ζησατε και λιγο κι εμεις μαζι σας, Μέχρι τα συκα θυμήθηκες, τα βασιλικά.Πέρασαμε αρκετές ωρες μαζι και τις θυμόμαστε με ενα χαμόγελο πάντα. Να εισθε καλα σας περιμενουμε κι εμεις κι η συκιά. Ξέχασες τον καφέ στο έμπα του Ισθμού…
Admin comment by altana · 18/09/2017 at 13:23
S.R.: Πολυ ωραια αυτα που γραφεις Αλτα μου και παρά πολυ αληθινά !!!Ετσι ειναι οπως η πατρίδα μας πουθενά άλλου !!Να εισαι καλα !!!Ελπιζω να τα πούμε σύντομα κι απο κοντά !!
A.S. · 17/10/2017 at 08:26
F.M.:Αχχχχχ, Ελλάδα μου !!!!
καλημέρα-χαίρετε-καλησπέρα, όπου και όπως σε βρεί η ανάγνωση της παρούσας κατάθεση……με έκανες να βουρκώσω με τα γραφτά-εντυπώσεις-μαχαιριές και ό,τι άλλο θέλεις βάλε, στην επιστολή που με θολά μάτια διάβασα.
Είναι αλήθεια πως, οι “στη σκέπη της Μεσογείου” κατοικούντες λαοί, έχουν έντονο το αίσθημα του νόστου-της νοσταλγίας {Homesickness-όπως λεν στην ορεινή Κρήτη (;)}, κάτι που δε συνηθίζεται με τίποτα….και που να χωρέσουν όλες αυτές οι παραστάσεις και θύμησες, μέσα σε μια βαλίτζα…..που !!!!!
Η συνταγή λέει : κλείνεις μάτια και αυτιά, ώστε να μη “αλλοιωθούν” οι τελευταίες προσλαμβάνουσες…..και άντε βρες ποιές είναι αυτές.
Ας είναι, το λέμε για να περάσει γρήγορα το νέφος της νοσταλγίας και ν α πάμε στα καλύτερα (?).