Το τελευταίο αυτή τη φορά… Ήταν πόνος, θλίψη και κλάμα ο αποχαιρετισμός, αλλά και μια ανεξήγητη χαρά και αγαλλίαση κοιτάζοντας το πρόσωπό σου το ήρεμο και γαλήνιο και ξέροντας πως έφυγες για την Αιωνιότητα και κοντά σ΄Εκείνον που αποκαλούσες Κύριο της ζωής σου και Λυτρωτή σου.
Είμασταν δίπλα σου μέχρι την ύστατη πνοή σου και ήσουν παρούσα μέχρι τέλους. Η ευχή σου και η προσευχή σου, «Χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά και καλήν απολογίαν την επί του φοβερού βήματος του Χριστού» πραγματοποιήθηκε κατά γράμμα. Στήριξες τη ζωή σου στην Πέτρα που είναι ο Χριστός και Τον συνάντησες στην πόρτα της Αιωνιότητας, ως Λυτρωτή. Εσύ μας έμαθες, το πρώτον, να αγαπάμε τον Θεό και να θέλουμε να κάνουμε το καλό στους άλλους.
Ήρθε ο Δεσπότης, ένας ξεχωριστά ταπεινός και αγαπητός ιερωμένος στην περιοχή, όταν έμαθε ότι είσαι ανήμπορη, έσκυψε μπροστά σου και σου ζήτησε να του δώσεις την ευχή σου. Ήμουν εκεί το είδα και συγκινήθηκα. Σου είπε να λες το «Κύριε ελέησον» για αγαλλίαση της ψυχής σου και συ του απάντησες «Δόξα στον Θεό». Ήξερες με βεβαιότητα για πού τραβούσες, αυτά ήταν και τα τελευταία σου λόγια. Με το βασίλεμα του ήλιου, έφυγες κι εσύ.
Ήρθαν οι γειτόνισσες να σ΄αποχαιρετήσουν με μπουκέτα τα χρυσάνθεμα και τους κατιφέδες από τους κήπους τους. Σ΄έκλαψαν και αγκαλιάζοντάς σε σου έλεγαν πόσο θα τους λείψεις. ΟΙ συμβουλές σου και ο γλυκύς ο λόγος για τον καθένα, που σου χτυπούσε την πόρτα, αλλά και η έμπρακτη αγάπη σου θα λείψουν σε πολλούς. Στις χήρες και στα ορφανά ήταν η ευαισθησία σου και η ιδιαίτερη αγάπη σου. Τώρα μείναμε κι εμείς ορφανά.
Κάθε Πρωτοχρονιά μοίραζες με απλοχεριά γύρω σου το «Χριστιανικό Ημερολόγιο». Σου το είχε πρωτοφέρει ο αείμνηστος Ζήσης Παπακωνσταντίνου, όταν τον φιλοξένησες στο σπίτι σου, πριν 57 ολόκληρα χρόνια. Έκτοτε σε συντρόφευε την κάθε μέρα και σου έδινε πνευματική τροφή, την οποία την μοιραζόσουν με τις γειτόνισσες και με όσους ο Θεός σου έστελνε. Και κάθε Πρωτομηνιά ξόδευες τουλάχιστον ένα δίωρο να παίρνεις τηλέφωνο όλους τους γνωστούς και φίλους για να τους ρωτήσεις, μαζί με τις ευχές σου βέβαια, για το όποιο πρόβλημα τους απασχολούσε και να τους διαβεβαιώσεις ότι προσευχόσουν γι΄αυτό. Ήξερες ονομαστικά τα παιδιά και τα εγγόνια όλων και όταν έκρινες ότι έπρεπε τους καλούσες στο σπίτι σου για συζήτηση. Πολλά σπίτια, που κινδύνευαν να κλείσουν δεν έκλεισαν μ΄αυτόν τον τρόπο και πολλές οικογένειες γλύτωσαν από προβλήματα και στενοχώριες. Δεν άφηνες τη συζήτηση μέχρι να βρεθεί η καλή λύση για όλους. Αυτά άκουγα, από τους γύρω την μέρα που μας άφησες και η συγκίνησή μου ήταν μεγάλη γιατί πολλά μου ήταν άγνωστα. Ήσουν απλή και αθόρυβη, αλλά με μια καρδιά γεμάτη αγάπη και καλοσύνη για τους γύρω σου.
Τετριμμένο το, « θα μας λείψεις», αλλά αυτό τα λέει όλα στην περίπτωσή σου. Θα λείψεις σε μας τα παιδιά σου και θα λείψεις στα εγγονάκια σου, στον Κωνσταντίνο και την συνονόματή σου Κατερίνα, που ευτύχησαν να σε αποχαιρετήσουν από κοντά. Απαρηγόρητοι, η Νεφέλη και ο Ιάσων από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού σου τηλεφωνούσαν κάθε μέρα και σου έλεγαν εκείνο το γλυκό, «Γιαγιούλα σε αγαπάμε».
Τον αγώνα τον καλό αγωνίστηκες, τώρα τον δρόμο τον τελείωσες, καλή αντάμωση, Μανούλα!
No tags
A.S. · 09/11/2017 at 05:17
Α.Κ.: Έφυγε και η τελευταία! Μετά το θάνατο της μαμάς μου ένιωθα, ότι είχα έναν άνθρωπο στην Αράχωβα που με νοιαζόταν και ήταν εκείνη!Τώρα, πίστεψέ με, μου λείπει. Ήταν ακριβώς, όπως την περιγράφεις στο κείμενό σου.Με την καλή κουβέντα, το χαμόγελο, τις εγκάρδιες ευχές, τις συμβουλές με νηφαλιότητα και τη θετική σκέψη. Λυπήθηκα πολύ που δεν ήμουν εκεί να την αποχαιρετήσω.Ίσως και γι’ αυτό, όταν σου τηλεφώνησα, σου είπα ότι τη σκεπτόμουν. Ήξερα, ότι θα λείπω και υποσυνείδητα, φαίνεται, το φοβόμουν. Της το όφειλα, γιατί, όταν ήμουν μικρή, και η μαμά μου έλειπε, εκείνη και η γιαγιά σου μου προσέφεραν τη θαλπωρή και τη φροντίδα, που ζητάει ένα παιδί. Εγώ αυτό εισέπραττα!!! Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τη σκεπάζει…
A.S. · 09/11/2017 at 05:21
S.R.: Αιωνία της η μνήμη.!!! Η παρρησία της στον Θεό να είναι σκέπη για όλη την οικογένεια! Αλτάνα μου, Θερμά συλλυπητήρια!!!
A.S. · 09/11/2017 at 05:22
Ο Κύριος να σας παρηγορεί μέχρι την ημέρα της επισύναξης στην παρουσία Του. Είσαστε μακάριοι που η κοίμηση της μητέρας σας, γέννησε τέτοια λόγια αποχαιρετισμού. Ο Θεός μαζί σας.
A.S. · 09/11/2017 at 05:24
J.T.: Θερμά συλλυπητήρια. Παράδειγμα!
Admin comment by altana · 09/11/2017 at 05:25
N.G.: Υπέροχα γλυκά τα λόγια προς τη μητέρα ….. η ίδια παράδειγμα προς μίμηση. Η ελπίδα της ουράνιας συνάντησης να απαλύνει τον πόνο του προσωρινού αποχωρισμού. Ο Θεός μαζί σας.
Admin comment by altana · 09/11/2017 at 05:27
P.M.: Τα θερμά συλλυπητήρια μου…. πόσο όμορφα λόγια από καρδιάς για την μανούλα…..την γνώρισα μέσα από την υπέροχη περιγραφή σου ευχαριστώ για το μοναδικό παράδειγμα ζωής!
Admin comment by altana · 09/11/2017 at 05:28
M.B.: Πολύ συγκινητικό το κείμενό σας για το πιο προσφηλές και αναντικατάστατο άτομο στον κόσμο. Ομοιοπαθείς είμαστε πολλοί, και με αληθινή συμμετοχή στον πόνο σας, σας εκφράζω τα πιο εγάρδια συλλυπητήριά μου με τα λόγια του γνωστού παλιού ύμνου “ο αποχωρισμός ενταύθα μας λυπεί, αλλ΄η της συναντήσεως ελπίς παρηγορεί.” Ο Κύριος να παρηγορεί όλους σας.
Admin comment by altana · 09/11/2017 at 05:29
P.B.: Με έκανες και έκλαψα Άλτα μου. Τι ευλογημένη και πολύτιμη κληρονομιά στα παιδιά και στα εγγόνια της άφησε πίσω της η μητέρα σου! Δοξάζω το Θεό γι’ αυτό. Βέβαια, η καρδιά σας πάντα θα λαχταρά την παρουσία της, αλλά και θα αναπαύεται ξέροντας, με αυτή την απόκοσμη γνώση που μόνο η πίστη μας στις υποσχέσεις του Θεού μας δίνει, πως εκείνη ειναι ευτυχισμένη κοντά Του. Ο Θεός να παρηγορεί όλους σας.
Admin comment by altana · 09/11/2017 at 05:31
E.P.: Υπεροχη μαρτυρια η ζωη της μητερας σου Αλτα μου! Καλη ανταμωση!
Admin comment by altana · 09/11/2017 at 05:32
R.P.: Η ζωή της γεμάτη αγάπη και άρωμα Χριστού. Τώρα, είναι στον Ουρανό, στην παρουσία του Κυρίου Ιησού Χριστού, χαρούμενη κι ευλογημένη. Ο Θεός να γλυκάνει τις καρδιές σας, Άλτα μου, με τη δική Του παρηγοριά.
Admin comment by altana · 09/11/2017 at 05:33
J.Nt.:Καλη αντάμωση με αυτή την σπουδαία μαμα και χριστιανή γυναίκα να εχουμε, ο Κυριος να σας παρηγορεί και να σας στηρίζει!?
Admin comment by altana · 09/11/2017 at 05:35
S.S.:Ο αποχωρισμός είναι προσωρινός, η επανασύνδεση σίγουρη και η προοπτική αιώνια. Είναι τόσο σημαντικό να βλέπουμε ανθρώπους του Θεού φεύγοντας να αφήνουν το άρωμα του Χριστού. Δεν μπορώ να ξεχάσω παρόλο που έχουν περάσει αρκετά χρόνια, την φιλοξενία και την παρέα της κυρίας Αικατερίνης και του κυρίου Γιώργου, την ζεστή σούπα που είχε μαγειρευτεί στην στόφα και την ωραία θέα από την κουζίνα του σπιτιού τους. Ο Κύριος να είναι μαζί με την οικογένεια σας.
Admin comment by altana · 09/11/2017 at 05:37
R.A.: Ειναι πολυ σημαντικο , τα παιδια να φερνουν μεσα τους, την εικονα της ” χριστιανης μητερας ” ….ειναι καθοριστικο για την ζωη τους και μιλαω εκ πειρας !!!
Admin comment by altana · 09/11/2017 at 05:38
O.K.: Αλτα μου γλυκεια ο Κυριος να σε παρηγορει για την αναχωρηση της μανουλας σου σου στελνω την αγαπη μου και μια ζεστη αγκαλια πολλα φιλακια