Ανατολικό Λονδίνο, όχι μακρυά από το κέντρο. Περιμένοντας στη στάση του λεωφορείου, το περασμένο Σαββατοκύριακο, είδα να περνούν από μπροστά μου όλες οι «φυλές του Ισραήλ». Άντρες μελαμψοί, με τις άσπρες κελεμπίες τους και σαντάλια στα πόδια έμπαιναν στο πρώτο γωνιακό κτίριο που στην κορυφή του είχε το μισοφέγγαρο.Δυό άσπρες λιμουζίνες, στολισμένες, περίμεναν απ΄έξω, προφανώς κάποια γαμήλια τελετή ήταν σε εξέλιξη. Κολλητά με το γωνιακό Τζαμί συνέχιζε η εβραϊκή Συναγωγή, γιατί έβλεπα να μπαινοβγαίνουν άνδρες με τα χαρακτηριστικά καπελάκια στο κεφάλι τους. Στο δρόμο γυναίκες με ψώνια και μωρά στην αγκαλιά.Δύο ήρθαν και στάθηκαν δίπλα μου. Έβλεπα μόνο τα μάτια τους, από την μικρή σχισμή που άφηνε η μπούρκα στο πρόσωπό τους. Έβγαλαν το χέρι τους να αγοράσουν το εισητήριο από το μηχάνημα που ήταν δίπλα στη στάση. Το μαύρο χοντρό γάντι έφτανε μέχρι τον αγκώνα. Θαύμασα την ευκολία τους να ρίξουν τα κέρματα στο μηχάνημα, ένα-ένα! Ήρθαν και άλλες δύο, με μαντήλα αυτές, μπορούσες να δεις το πανέμορφο πρόσωπό τους.

Μια μαύρη έφτασε λαχανιασμένη στη στάση, μέσα σε αμέτρητες λευκές δαντέλες και φρου-φρου. Η ασιάτικη οικογένεια, που καθόταν από ώρα στο παγκάκι θα περνούσε σχεδόν απαρατήρητη, αν η κορούλα στο καρότσι δεν ξυπνούσε και μαζί μ΄αυτή και η μαμά της, που είχε ήδη πάρει έναν υπνάκο, καθιστή.

Δεν θα το πιστέψετε, αλλά παρακαλούσα ν΄αργήσει κι άλλο το λεωφορείο!

Δευτέρα απόγευμα στις Βρυξέλλες, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το θέμα της ημερίδας, «Θρησκευτική Ελευθερία στην Ευρώπη και εξωτερική πολιτική», υπό την αιγίδα του Αντιπροέδρου του Κοινοβουλίου, αυτή τη φορά. Τα χιλιοειπωμένα ξανακούστηκαν και πάλι. Για την ανάγκη διαλόγου και τον σεβασμό προς την διαφορετικότητα του άλλου. Δεν γίνεται να ξυπνήσουμε κάποιο πρωί και να έχουν εξαφανιστεί από την γειτονιά μας, οι χιλιάδες ξένοι και τα εκατομμύρια  οι μουσουλμάνοι με τις λευκές και γαλάζιες κελεμπίες τους και οι μουσουλμάνες με την κατάμαυρη μπούρκα τους! Όπως είπε στην ημερίδα, ένας από τους υπεύθυνους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την εξωτερική πολιτική, όλοι αυτοί ζουν εδώ πιό ελεύθερα και ανθρώπινα απ΄ότι θα ζούσαν στην χώρα τους. Κάποιος από τους ομιλητές ανέφερε για το μαρτύριο των χριστιανών σε μουσουλμανικές χώρες και ρώτησε τον παρόντα υπεύθυνο για την ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική, τι κάνουν οι αντιπροσωπείες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις χώρες αυτές. Αντιδρούν, απάντησε, όπου και όσο μπορούν. Για το 70% των χριστιανών, που θανατώνονται στις χώρες αυτές για την πίστη τους;

Με εντυπωσίασε η ηρεμία του καθηγητή από το Κάϊρο, όταν προσπαθούσε να μας πείσει, ότι η μπούρκα είναι έκφανση της θρησκευτικής ελευθερίας (παρόλο που το Κοράνι δεν την αναφέρει πουθενά, ως θρησκευτικό σύμβολο!) και θα πρέπει να πάψει η Ευρώπη να στέλνει αρνητικά μηνύματα, κυνηγώντας την μπούρκα από τις γειτονιές της.

Ρωτήθηκε και για τους Κόπτες, μια χριστιανική μειονότητα στην Αίγυπτο, που διώκεται αγρίως, όπως τουλάχιστον φτάνουν οι πληροφορίες σε κάποια ερευνητικά κέντρα στην Ευρώπη. Χαμογέλασε και είπε, πως είναι παραμύθια, γιατί, πώς θα μπορούσε, αν όλα αυτά είναι αλήθεια, να φτάσει ο Μπούτρο-Μπούτρο Γκάλι, -τον θυμάστε;- Κόπτης ο ίδιος, τόσο ψηλά;

Στο μυαλό μου μπερδεύονται, μια βδομάδα τώρα, Λονδίνο και Βρυξέλλες!

No tags

6 comments

<< Το κόστος της επιλογής

Το δίκαιον του πένητος >>