Παραδοσιακά ο Ιούλιος είναι στις Βρυξέλλες ο μήνας διακοπών και η πόλη αδειάζει, το ίδιο και οι δρόμοι! Ιδανική εποχή και για μετακομίσεις, μια και οι αλλαγές προσωπικού στα διάφορα Ευρωπαϊκά Όργανα, στο ΝΑΤΟ, στις πολλές ξένες αποστολές αλλά και στα διάφορα ξενόγλωσσα σχολεία επίσης τον μήνα Ιούλιο γίνονται.

Έτυχε να βρεθώ στην αναμπουμπούλα της μετακόμισης γνωστής μας οικογένειας. Θα επέστρεφαν στην πατρίδα τους μετά από 30 χρόνια στις Βρυξέλλες. Όλα ήταν ήδη πακεταρισμένα, όταν πέρασα να τους αποχαιρετήσω. Ξαφνικά βλέπω να μπαίνει ένας εκσκαφέας στον κήπο τους. Αντέδρασα άμεσα λέγοντας, ότι πρέπον θα ήταν να περιμένουν οι νέοι ιδιοκτήτες να φύγουν οι παλιοί, πριν αρχίσουν τις αλλαγές στον κήπο.

«Δεν κατάλαβες», με πρόφτασε η γνωστή μου, «εμείς τον παραγγείλαμε να έρθει για να ξεριζώσει τον φοίνικα, γιατί θέλουμε να τον πάρουμε μαζί μας. Ούτως ή άλλως νότια πάμε, θα του αρέσει…».

Ομολογουμένως τα έχασα. Χρόνια τον καμάρωνα στον κήπο τους και έβλεπα με πόση στοργή τον κουκούλωναν στα ζεστά πριν πιάσουν τα κρύα του χειμώνα για να μη παγώσει. Και κάθε Άνοιξη απλωνόταν και πάλι ο φοίνικας και έβγαζε καινούργια κλωνάρια. Και τώρα από …αγάπη, τον ξερίζωναν… Θα την αντέξει και ο ίδιος άραγε την τόση αγάπη;

Ομολογουμένως με εξέπληξε το περιστατικό και το έλεγα στη γειτόνισσά μου καθώς τις προάλλες περιποιούμασταν και οι δύο τον κοινό μας φράχτη και περίμενα να δω την ίδια έκπληξη στο πρόσωπό της. Αλλά εκείνη με αποπήρε λέγοντας, ότι της θυμίζω μια παρόμοια, όχι και τόσο ευχάριστη δική τους περιπέτεια. Με την αγορά του σπιτιού τους, πριν πολλά χρόνια, αναγκάστηκαν από τους παλαιούς ιδιοκτήτες να …αγοράσουν ξεχωριστά και τα δέντρα του κήπου γιατί ήταν ήδη μεγάλα και δεν μπορούσαν εκείνοι να τα ξεριζώσουν για να τα πάρουν μαζί τους, παρότι το προσπάθησαν!

Μυστήρια πράγματα συμβαίνουν γύρω μου, σκέφτηκα, αλλά μπορεί και να είναι το σύνηθες αυτό που εγώ εκλαμβάνω ως … τρελό!

Έτυχε  όμως την ίδια μέρα να πέσω επάνω στον Φιλήμονα, τον αρχαίο έλληνα ποιητή που έζησε εκεί κάπου στα 365-265 π.Χ. και σε ένα απόφθεγμά του, που πιο επίκαιρο δεν γινόταν να είναι:

Μη νουθέτει γέρονθ΄αμαρτάνοντα, δένδρον παλαιόν μεταφυτεύειν δύσκολον

Άλλο το νόημα βέβαια εδώ  και ίσως και να έχει δίκιο ο αρχαίος Φιλήμονας στο συλλογισμό του. Με τα χρόνια έρχονται και πολλά άλλα και κακά μαζί, που «κολλάνε» στον άνθρωπο και μετά δύσκολα φεύγουν από πάνω του. Μάταιη η προσπάθεια. Εμένα, όμως στην προκειμένη περίπτωση, με τράβηξαν οι λέξεις και μόνο, που με δικαίωσαν στον δικό μου συλλογισμό:

Δεν τα ξεριζώνουμε τα «γέρικα» δένδρα για να τα πάμε αλλού, γιατί μπορεί οι ρίζες τους να μη πιάσουν στο νέο χώμα και να μαραθούν. Συνέβη, δυστυχώς, σε μια φίλη, που έφυγε κι εκείνη βιαστικά  για τον Νότο, χωρίς να καλορωτήσει για τις συνθήκες …εδάφους εκεί. Δεν την άντεξε την αλλαγή και από τότε άρχισε να ξεχνάει …

No tags

3 comments

<< Αντιθέσεις

Στην πυρά! >>