Επιστροφή από το ελληνικό ηλιόλουστο καλοκαίρι. Αν και αλλόκοτο το φετινό με την πανδημία να χτυπάει κόκκινο, ήταν απολαυστικό τουλάχιστον από την άποψη του καιρού. Απότομη η αλλαγή από τον ήλιο και τους τριάντα βαθμούς, στη βροχή και στους δώδεκα!  «C´ est la Belgique!», όπως έσπευσε να τονίσει η γειτόνισσά μου, που είχε ήδη κρεμάσει το φθινοπωρινό στεφάνι στην πόρτα μου, ίδιο με το δικό της.

Το άλλοτε «πατείς με-πατώ σε» αεροδρόμιο των Βρυξελλών, άδειο και τα μαγαζιά κλειστά, μέρα μεσημέρι. Οι επιβάτες της πτήσης από Αθήνα είχαμε έτσι την άνεσή μας στους διαδρόμους. Οφείλω στο σημείο αυτό να συγχαρώ και την Aegean, για τα δραστικά μέτρα που έχει λάβει. Πρώτη φορά ταξίδεψα έχοντας παράθυρο και την διπλανή μου θέση άδεια.

Στην έξοδο εξονυχιστικός έλεγχος ταυτότητας και σε διακριτική απόσταση τέσσερις βέλγοι στρατιώτες με τα όπλα προτεταμένα. Το τρομοκρατικό κτύπημα στο ίδιο τούτο αεροδρόμιο, πριν κάποια χρόνια, έχει αφήσει τις αναμνήσεις του. Τελικά όλα είναι θέμα συνήθειας, γιατί αδιάφορα τραβήξαμε το δρόμο μας.

Πολλά καινούργια μας περίμεναν. Ένας νέος πρωθυπουργός, από τον νέο πλειοψηφικό κυβερνητικό συνασπισμό, μετά από ενάμιση χρόνο «ακυβερνησίας», με  για πρώτη φορά γυναίκα υπηρεσιακή πρωθυπουργό. Ένας νέος υπουργός, γιός τέως υπουργού και αδελφός  τέως πρωθυπουργού και νυν Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, αυτό για να μη γκρινιάζουμε ότι μόνο στην Ελλάδα ανθεί η οικογενειοκρατία. Αλλά και μια καινούργια πριγκίπισσα με τα δυο πριγκιπόπουλά της. Η Ντελφίν Μποέλ «στέφτηκε» πριγκίπισσα από το Εφετείο των Βρυξελλών και έχει στο εξής το δικαίωμα να χρησιμοποιεί το επώνυμο του πατέρα της, Αλβέρτου Β΄, τέως βασιλιά του Βελγίου που παραιτήθηκε από τον θρόνο εξ αιτίας των δικών με την εκτός γάμου κόρη του, όπως αποδείχτηκε τελικά από τις γενετικές εξετάσεις στις οποίες αναγκάστηκε από το δικαστήριο να υποβληθεί. «Μια δικαστική απόφαση δεν μπορεί να υποκαταστήσει την πατρική αγάπη. Προσφέρει όμως δικαίωση…», είπε η πριγκίπισσα Ντελφίν, βγαίνοντας από το δικαστήριο.

Και για πρώτη φορά μετά από μήνες δια ζώσης μια έκτακτη Σύνοδος Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) με το σχετικό κυκλοφοριακό χάος στους δρόμους. Η ομοφωνία στις αποφάσεις, το ισχυρό όπλο των μικρών χωρών, όπως λέγεται, έκανε τους αρχηγούς των κρατών μελών να φτάσουν στα άκρα, από κάθε πλευρά, και να ολοκληρώσουν τη συζήτηση που δεν ήταν εύκολη, προς τα ξημερώματα. Οι αποφάσεις που πάρθηκαν, συμβιβασμοί κατά τους μεν, σκληρές προειδοποιήσεις προς κάθε κατεύθυνση κατά τους δε, κατέδειξαν ότι η Ευρώπη σκέφτεται συλλογικά και είναι παρούσα. Για την Ελλάδα σημαντική ήταν η διακήρυξη ότι τα σύνορά της είναι και σύνορα της Ευρώπης. Ακούγεται τετριμμένο, αλλά η ισχύς του είναι αδιαμφισβήτητη.

Λόγω της πανδημίας και προς μεγάλη μου δυσαρέσκεια καθότι προτιμώ τις δια ζώσης συνεδριάσεις, άρχισαν και συνεχίζονται οι τηλεδιασκέψεις από το σπίτι. Το μεγάλο κεφάλαιο  της Θρησκευτικής Ελευθερίας στο ερευνητικό τραπέζι και για αυτόν τον χειμώνα. Μπορεί η ΕΕ, σύμφωνα με την διακήρυξη προχθές του Έλληνα αντιπροέδρου της Επιτροπής, «…από την σύσταση της ΕΕ και μετά δεν έχει υπάρξει καμιά θρησκευτική διαμάχη στο έδαφός της και παραμένει η πιο ανεκτική γωνιά της γης στις διαφορετικές κουλτούρες και θρησκείες» να παρέχει αυτή την ασφάλεια και την ελευθερία στους πολίτες της, σε άλλα μέρη του πλανήτη, όμως, δεν είναι έτσι τα πράγματα. Η έρευνα συνεχίζεται!

Απολαύστε το φθινόπωρο με τα χίλια του χρώματα!

No tags

No comments yet.

<< Ουδέν νέον

Έχει απλωμένο τραχανά >>