Greek
English
French
German
Italian
SpanishΕίχα αποφασίσει για τον εαυτό μου, να βλέπω με μια δόση αισιοδοξίας την εξέλιξη του covid-19 από τότε μάλιστα που ανακοινώθηκαν και τα σχετικά με τα εμβόλια για την αντιμετώπισή του. Είμαι ευγνώμων για όλους αυτούς τους ερευνητές-επιστήμονες που μέρα-νύχτα σκυμμένοι στα εργαστήριά τους προσπαθούν με κάθε τρόπο να αναχαιτίσουν αυτή τη λαίλαπα. Θα πρέπει, λένε, να εμβολιστεί το 75% του πληθυσμού για να δούμε αποτελέσματα. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ολιγώρησε στην έγκριση και παραγγελία των εμβολίων, αλλά το αναγνώρισε εκ των υστέρων. Ίσως και γι’ αυτό τώρα προτρέπει καθημερινά τους πολίτες να μην κάνουν το ίδιο σφάλμα όσον αφορά στη συμμετοχή τους στον εμβολιασμό, που χωρίς να είναι υποχρεωτικός είναι απαραίτητος για την αίσια έκβαση της πανδημίας. Το οφείλουμε από αγάπη στη ζωή και στους αγαπημένους μας.
Την περασμένη χρονιά, κλεισμένοι όλοι λίγο-πολύ στα σπίτια μας, γιορτάσαμε διαδικτυακά γενέθλια, αποχαιρετισμούς και επετείους. Μετά από κάθε τέτοια «επαφή» έβγαινε αυθόρμητα το ρεφραίν, νοσταλγικό: «Μετά τον κορωνοϊό θα το γιορτάσουμε δεόντως και από κοντά!». Πότε όμως θα είναι αυτό το «Μετά»;
Χθες το απόγευμα επισκεφτήκαμε τον γείτονά μας, που γύρισε στο σπίτι μετά από ένα χρόνο στο νοσοκομείο, όχι πάντως λόγω κορωνοϊού. Στα σκαλοπάτια της εξώπορτας βέβαια και με το ανάλογο εξοπλισμό. Η γυναίκα του μας ευχαρίστησε για την κάρτα με τις ευχές και τα λουλούδια, ένα γλαστράκι με τρεις υάκινθους μωβ, που μόλις άνοιγαν. Κάτι σαν το μπουμπούκι της ζωής που βρήκε και πάλι το δρόμο της σ’ αυτό το σπιτικό. «Η υγεία πάνω απ’ όλα», μας ξεπροβόδισε στο τέλος συγκινημένη.
Το βράδυ ονειρεύτηκα και πάλι μακρινές χώρες και αγαπημένους ανθρώπους. Τα όσα ταξίδια σχεδιάζω στο ξύπνιο μου για το «Μετά»! Τις συναντήσεις με φίλους, τις συζητήσεις, τις γιορτές που αναβλήθηκαν. Με την ευχή να είμαστε όλοι παρόντες και υγιείς! Μη δεν είναι αυτός λόγος χαράς και ευχαριστίας; Να είσαι καλά και να μπορείς να χαίρεσαι την κάθε μέρα που ο Θεός ξημερώνει για σένα και να είσαι σε θέση να σχεδιάζεις το αύριο, στην όποια καθημερινότητά σου!
Με τις ίδιες θετικές σκέψεις ξύπνησα τις προάλλες και να που η μέρα ήταν κιόλας «κάτασπρη»! Το χιόνι που είχε πέσει τη νύχτα τα είχε κουκουλώσει όλα και τα είχε κάνει παραμυθένια. Ήταν κάτι σαν το κερασάκι στην τούρτα, που βάζουμε στο τέλος από πάνω για να είναι τέλεια, έτσι και εκείνο το πρωινό. Δεν το περίμενα το χιόνι, αλλά ήλθε να μου δώσει χαρά. Τόσο όμορφη ήταν η εικόνα που αντίκρυσαν τα μάτια μου. Έμεινα ώρα μπροστά στο παράθυρο να χαζεύω τη φύση και τους ανθρώπους με τα πολύχρωμα μπουφάν που έκαναν τον περίπατό τους στα απέναντι χωράφια. Μια μικρή πολυτέλεια αυτή για μένα, στην εποχή του κορωνοϊού, να μπορώ να αφιερώνω χρόνο για να παρατηρώ μέσα από το παράθυρό μου, το χιονισμένο ίσωμα αυτής εδώ της χώρας του Βορρά που μας φιλοξενεί. 
Τους μικρούς φτερωτούς επισκέπτες στον κήπο και την Κούκη, το σκυλάκι μας, που δεν ανέχεται μύγα στο σπαθί της «επικράτειάς» της, να τρέχει πέρα – δώθε και να τους κυνηγά. Έμαθα να χαίρομαι στην κάθε κίνηση και αλλαγή που βλέπω να λαμβάνει χώρα έξω από το παράθυρό μου. Έμαθα να διαθέτω χρόνο για να τα παρατηρώ, αλλά και να εκτιμώ τα απλά και καθημερινά μέσα στο σπίτι, τη δυνατότητα για δουλειά στο σπίτι (άλλοι δεν έχουν καν δουλειά), το κάθε τηλεφώνημα, την κάθε καλή και ενθαρρυντική είδηση, τα βιβλία που διάβασα, τις νέες συνταγές που δοκίμασα. Η τελευταία ήρθε υπερατλαντικά, σ΄ ένα από αυτά τα καθημερινά πλέον τηλεφωνήματα: Ένα παντζάρι φρέσκο, ένα καρότο, ένα μήλο, όλα τριμμένα στον τρίφτη, λίγο λάδι, αλάτι και λεμόνι και έτοιμη η φρέσκια χειμωνιάτικη σαλάτα. Πρόσθεσα από μέρους μου και λίγα καρύδια.
Αν μούλεγε κάποιος πριν ένα χρόνο, ότι με τέτοιες μικροχαρές θα γέμιζε τώρα η μέρα μου δύσκολα θα τον πίστευα!
No tags