Γιορτάσαμε την Πρωτομαγιά στη θάλασσα με ήλιο και εκλεκτή παρέα. Η φύση στο μεγαλείο της, η φιλοξενία τέλεια, αλλά ήταν ο Λάρυ, το «σίτσου» σκυλάκι της οικογένειας, που μας τρέλανε κυριολεκτικά. Νάταν να λησμονούσαμε μ΄όλα αυτά τα καλά και ευχάριστα και όσα βιώσαμε στην πρωτεύουσα, τις προηγούμενες μέρες, προκειμένου να αποκτήσουμε κλειδάριθμο για την ηλεκτρονική υποβολή της φορολογικής μας δήλωσης!

Η επίσκεψη στην εφορία Κατοίκων Εξωτερικού, στην Μετσόβου, ήταν πάντα και για πολλούς λόγους άκρως τραυματική. Την τελευταία φορά για παράδειγμα, που περάσαμε «δι΄υπόθεσίν μας», όπως μας καλούσαν γραπτώς,  έτυχε να την «επισκεφτεί» την ίδια στιγμή και ένας ληστής, αληθινός και με πιστόλι! Ο ταμίας στην προσπάθειά του να ανοίξει το χρηματοκιβώτιο, κάποια στιγμή διέφυγε της προσοχής του ληστή, άνοιξε την πόρτα βγήκε έξω και την κλείδωσε πίσω του, αφήνοντας μέσα στην αίθουσα 5-6 υπαλλήλους και άλλους τόσους πελάτες παρέα με τον οπλοφορούντα ληστή. Εκείνος στον πανικό του άρχισε να πυροβολεί, έσπασε την κλειδαριά της πόρτας εξόδου και το έσκασε παίρνοντας μαζί του όσα χρήματα βρήκε στο ταμείο. Τρομοκρατημένοι αλλά σώοι αποφασίσαμε τότε να κόψουμε στο εξής τις επισκέψεις μας στο συγκεκριμένο κατάστημα και να κάνουμε την δήλωσή μας πλέον ηλεκτρονικά. Την περασμένη εβδομάδα, λοιπόν,  περάσαμε το πρώτο πρωινό μας ανεβοκατεβαίνοντας μεταξύ δευτέρου και τρίτου ορόφου της εφορίας προκειμένου να πέσουμε στον αρμόδιο υπάλληλο για να ενημερωθούμε για τα επόμενα βήματα. Του εξηγήσαμε τις ιδιαιτερότητές μας και μας διαβεβαίωσε, με άνετο ύφος ότι η διαδικασία είναι απλή. Να πάμε σπίτι μας, να κάνουμε ηλεκτρονικά την αίτηση και την άλλη μέρα να πάμε σε όποια εφορία θέλουμε να πάρουμε τον κλειδάριθμο. Έτσι και έγινε. Την άλλη μέρα πήγα μόνη μου να πάρω τον «οικογενειακό» κλειδάριθμο, μιας και ο αρμόδιος υπάλληλος την προηγούμενη, μου τόνισε επισταμένως σε σχετική ερώτησή μου, ότι εγώ, ως σύζυγος, «συμπαρασύρομαι» στην δήλωση του συζύγου και δεν χρειάζομαι ξεχωριστό κλειδάριθμο. Η μία και μοναδική υπάλληλος του τμήματος την άλλη μέρα, μου ζήτησε ειδικό πληρεξούσιο, που φυσικά δεν το είχα, προκειμένου να περιέλθει στην κατοχή μας ο κλειδάριθμος. Στις έντονες διαμαρτυρίες μου περί ελλειπούς  ενημέρωσης, που έγιναν ακόμη πιο έντονες, όταν μου «σύστησε» αυστηρά να μη κατηγορώ τον συνάδελφό της, πως μου έδωσε, τάχα, λάθος πληροφορίες την προηγουμένη, εμφανίστηκε στην αίθουσα και ο διευθυντής, ο οποίος αφ΄υψηλού και άκρως βαριεστημένα μου είπε, ότι η υπάλληλος είχε δίκιο και ότι εγώ δεν κατάλαβα καλά την προηγούμενη μέρα. Επ΄ευκαιρία δε κοίταξε πάλι τον φάκελό μας και ανακάλυψε, ότι στην προκειμένη περίπτωση δεν «συμπαρασύρομαι» στην δήλωση του συζύγου, αλλά πρέπει να κάνω και εγώ αίτηση για προσωπικό κλειδάριθμο. Με έστειλε για την αίτηση σε ένα Ίντερνετ Café, κάπου στην Πατησίων, καθότι η εφορία δεν έχει σύνδεση με το Διαδίκτυο. Η υπάλληλος απ΄την άλλη, ξυνισμένη και με τη δύναμη που της έδινε η εφοριακή εξουσία της, καθώς και η υποστήριξη του προϊσταμένου της, μας πέταξε δυνατά για να το ακούσουν και όλοι οι παριστάμενοι, ότι διέκρινε επί πλέον κάποιες εκκρεμότητες στο φάκελό μας… Ακούστηκε κάπως σαν απειλή και τα βλέμματα των παρισταμένων μας έδειχναν, ότι εμείς είμαστε όντως οι φοροφυγάδες, που ψάχνει εναγωνίως το ελληνικό κράτος!

Γιατί κάθομαι και τα γράφω όλα αυτά αντί να κάνω τη βόλτα μου στους μαγιάτικους αγρούς και τα περιβόλια;

Πρώτον για ενημέρωση, αν τυχόν κάποιος, έστω και καθυστερημένα ζητήσει από την εφορία του κλειδάριθμο, να ξέρει τι τον περιμένει. Θα πρέπει δε να σημειώσω, ότι τουλάχιστον 5 άτομα, όσο είμασταν στην συγκεκριμένη εφορία  ήλθαν για να κάνουν παράπονα, ότι και μετά τον κλειδάριθμο το σύστημα τους «πετούσε» έξω και ήθελαν να καταθέσουν, καλού-κακού, την δήλωση γραπτώς.

Δεύτερον γιατί με «πνίγει» το παράπονο για την κατάντια αυτής της χώρας… Σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες που γύρισα, είδα ελάχιστους να εργάζονται και πολλούς, εν ώρα εργασίας να σχολιάζουν με τις ώρες στο τηλέφωνο ή μεταξύ τους, πώς πέρασαν το βράδυ τους ή πού θα πάνε διακοπές! Παντελή απαξίωση του κοινού, που όφειλε να περιμένει! Δεν τους κοστίζει δε τίποτα να σε στέλνουν από «τον Άννα στον Καϊάφα», για μια πληροφορία που τις περισσότερες φορές επιστρέφεις στους ίδιους για να σου την δώσουν.

Τρίτον,  ίσως να είχε και δίκιο ο διευθυντής της εφορίας, όταν μας δικαιολογήθηκε, εν κατακλείδι, ότι οι υπάλληλοι δεν προλαβαίνουν να ενημερωθούν γιατί σχεδόν καθημερινά αλλάζουν και οι σχετικοί νόμοι…

Quo vadis, Ελλάδα;

No tags

5 comments

<< Μέτρο σύγκρισης

Νόστιμον ήμαρ >>