Greek
English
French
German
Italian
SpanishΗ κρίση στην Ευρώπη εδραιώνεται για τα καλά. Δεν είναι μόνο η Ελλάδα που στενάζει κάτω από αβάσταχτα φορτία χρέους και ανασφάλειας. Η αναξιοπιστία των πολιτικών και της πολιτικής τους είναι πλέον κοινός τόπος για όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. «Αγανακτισμένοι» πολίτες, που πια δεν τους «χωρά» το σπίτι τους βγαίνουν σήμερα στις απανταχού κεντρικές πλατείες να διαμαρτυρηθούν ειρηνικά.
Απ΄την άλλη, οι δύο μεγάλες εκκλησίες στην Ευρώπη, η Καθολική και η Ευαγγελική διάλεξαν έναν άλλον τρόπο για να ακουστούν οι απόψεις τους. Στις Βρυξέλλες, ολόκληρη την περασμένη εβδομάδα, έλαβαν χώρα πολλές συζητήσεις ανάμεσα σε αντιπροσώπους των εκκλησιών, των θεσμικών ευρωπαϊκών οργάνων, αλλά και των απλών πολιτών. Η αρχή έγινε την περασμένη Δευτέρα, στην Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Βαυαρίας στις Βρυξέλλες, με πολλούς και σπουδαίους ομιλητές, οι οποίοι και αναφέρθηκαν στις χριστιανικές αξίες και τον ρόλο που αυτές μπορούν να διαδραματίσουν στην κοινωνία σήμερα. Θα σταθώ σε δύο ομιλητές: Ο πρώτος ομιλητής, ο κ. Alois Glück, Πρόεδρος του Κεντρικού Συμβουλίου των Γερμανών Καθολικών και πρώην Πρόεδρος του Κοινοβουλίου της Βαυαρίας, μίλησε για την απόλυτη ανάγκη χωρισμού Κράτους και Εκκλησίας στις σύγχρονες δημοκρατίες, για το καλό και των δύο μερών. Οι εκκλησίες αδειάζουν, είπε, γιατί ο κόσμος βαρέθηκε ν΄ακούει κι εδώ την ίδια «ξύλινη» γλώσσα, που ακούει χρόνια τώρα από τους πολιτικούς. Χωρίς οριοθέτηση και επαναπροσδιορισμό αρμοδιοτήτων, τόνισε, δεν υπάρχει μέλλον και για τα δύο μέρη. Ο δεύτερος ομιλητής, ο Επίσκοπος της Κοπτικής Εκκλησίας στη Γερμανία, Damian, αναφέρθηκε στην δεινή κατάσταση των χριστιανών στην Αίγυπτο. Εκεί οι χριστιανοί πάνε στην εκκλησία, είπε, αλλά με τον φόβο ότι θα είναι και η τελευταία τους φορά! Έκανε απεγνωσμένη έκκληση στην Ευρώπη για βοήθεια.
Στη συνέχεια,την περασμένη Πέμπτη, άνοιξε τις πόρτες της η Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Γερμανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση για να υποδεχτεί τον Πρόεδρο της Γερμανικής Ευαγγελικής Εκκλησίας, κ. Nikolaus Schneider, ο οποίος και αναφέρθηκε διεξοδικά στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση ως μοντέλου ειρήνης για την Ευρώπη και την καταλυτική επίδραση της Ευαγγελικής Εκκλησίας σ΄αυτή ως απόρροια της εντολής του Χριστού στους μαθητές του να επιδιώκουν την ειρήνη και να μεταδίδουν το Ευαγγέλιο σ΄ολόκληρο τον κόσμο. Επίσης και τον γερμανό Επίτροπο για θέματα Ενέργειας, κ. Günther Oettinger, στον οποίον και θα ήθελα να σταθώ. Μίλησε για την οικονομική κρίση και για τις λύσεις, που προτείνονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αναφέρθηκε βεβαίως και στην Ελλάδα, αλλά χωρίς τους κεραυνούς, που είθισται να χρησιμοποιούν άλλοι ευρωπαίοι αξιωματούχοι. Είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου η Ελλάδα, είπε ανάμεσα στα άλλα, όλοι εμείς οι λοιποί και χωρίς εξαίρεση είμαστε το αθέατο μέρος του. Πήγα στο τέλος να τον χαιρετίσω και να του πω, ότι σε μια εποχή, όπου στην Ευρώπη το να λες ότι είσαι έλληνας, απαιτεί τόλμη, εκείνο το βράδι και μετά την ομιλία του, δεν το χρειάστηκα. Ξέρω την κατάσταση στην Ελλάδα από πρώτο χέρι, μου ψυθίρισε, λυπάμαι για τον λαό της, αλλά και τον θαυμάζω, ο νονός του γιού μου είναι έλληνας από τον Πειραιά!
Παράλληλα η Επιτροπή «Εκκλησία και Κοινωνία» του Συμβουλίου των Ευρωπαϊκών Εκκλησιών (CEC), με 125 μέλη-εκκλησίες από όλη την Ευρώπη, ανάμεσά τους η Ορθόδοξος Εκκλησία της Ελλάδος και η Ελληνική Ευαγγελική Εκκλησία, είχε σχεδόν ολόκληρη την εβδομάδα επίσημες συνομιλίες με τους αρμόδιους των θεσμικών ευρωπαϊκών οργάνων με θέμα ακριβώς την κρίση που πλήττει την Ευρώπη και τους πολίτες της. Στο επίσημο ανακοινωθέν, χθες Σάββατο, έγινε έκκληση προς όλες τις εκκλησίες μέλη να μεταφέρουν στη χώρα τους τις ιδέες, που αναπτύχθηκαν στην συνάντηση των Βρυξελλών με την προτροπή να συνεχιστεί ο διάλογος σε εθνικό επίπεδο, ανάμεσα στις κατά τόπους εκκλησίες και στις κυβερνήσεις των κρατών μελών. Είναι, όπως τονίστηκε, επιτακτική ανάγκη, να ενώσουν τις προσπάθειες, Κράτος και Εκκλησία, γιατί μόνο έτσι μπορεί να ξεπεραστεί αυτή η κρίση, που δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά και πνευματική κρίση αξιών.
Δεν μένει παρά να ευχηθώ να μεταφερθεί, ως «επείγον», στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, στην Αθήνα, καθώς και στους αρμοδίους προϊσταμένους της Ευαγγελικής και Καθολικής Εκκλησίας στην Ελλάδα. Σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς, εν τη ενώσει η ισχύς!
No tags
Ioanna Sahinidou · 29/05/2011 at 15:04
Βαρυσήμαντο το άρθρο σου Αλτάνα. Περιμένουμε λοιπόν το επίσημο ανακοινωθέν. “να συνεχιστεί ο διάλογος σε εθνικό επίπεδο, ανάμεσα στις κατά τόπους εκκλησίες και στις κυβερνήσεις των κρατών μελών… να ενώσουν τις προσπάθειες, Κράτος και Εκκλησία, γιατί μόνο έτσι μπορεί να ξεπεραστεί αυτή η κρίση, που δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά και πνευματική κρίση αξιών.” Ας ενώσουν πρώτα οι εκκλησίες τη φωνή τους γιατί κάθε κρίση είναι πρωταρχικά πνευματική κρίση αξιών και οι άλλες κρίσεις έπονται και ας υψώσουν φωνή Κυρίου στο κράτος. Αμήν
Filimon Kavakas · 29/05/2011 at 21:23
Ευχαριστώ για το άρθρο και την ενημέρωση. Είναι πολύ σημαντικά για μας εδώ. Κάθε ευλογία.
Meletis · 29/05/2011 at 23:33
Συγχωρέστε με γι’ αυτό, αλλά νομίζω πως πρέπει να αναγνωριστεί πως υπάρχει μεγάλη απόσταση από τις αποφάσεις των Βρυξελλών (μεταξύ των Εκκλησιών) και των παροικούντων εις την καθ’ ημάς Ιερουσαλήμ. Παραθέτω επιστολή του Μητροπολίτη Κονίτσης όπου δίνεται μια απάντηση (που φοβούμε θα υιοθετηθεί από πάρα πολλούς) για τον διάλογο, την κρίση και την ‘τρόϊκα’.
Κονίτσης Ανδρέας “Στείλτε την «τρόϊκα» στον αγύριστο”
Παρασκευή, 27 Μάιος 2011
Συντάχθηκε απο τον/την εκ της Μητροπόλεως | 17:04
«Από την εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» (Κυριακή, 22.5.2011), αλλά και από άλλη ιδιαίτερα αξιόπιστη πηγή, πληροφορήθηκα με οδύνη και αγανάκτηση, ότι η Κυβέρνηση στα νέα, σκληρά μέτρα λιτότητος, που θα λάβη κατ’ αυτάς, περιλαμβάνει «κούρεμα» των μισθών των κληρικών, τους οποίους θα αναλάβη να καλύψη με δικούς της πόρους η Εκκλησία.
Η είδηση είναι εξοργιστική. Γιατί όχι μόνο έχει προσφέρει στο Κράτος ασύλληπτα ποσά η Εκκλησία σε χρήμα και σε ακίνητη περιουσία από τον προπερασμένο αιώνα, αλλά και μέχρι σήμερα συνεχίζει να προσφέρη.
Η προσφορά της στους γέροντες, στους άστεγους, στους ασθενείς, στους κατακοίτους, στα νειάτα, ανέρχονται σε 100.000.000 ΕΥΡΩ τον χρόνο, κατά τους πιο μέτριους υπολογισμούς.
Έπειτα οι εφημέριοι – ιδίως της υπαίθρου – πως κινούνται για να πάνε να εξυπηρετήσουν και τα πιο μακρυνά χωριά, φέρνοντας την παρηγοριά του Θεού στους λιγοστούς κατοίκους;
Δεν χρησιμοποιούν νερό στα αυτοκίνητα, αλλά βενζίνη, η οποία είναι δαπανηρή, και τα έξοδα τα βάζουν από την τσέπη τους.
Έπειτα, αρκετοί από τους Ιερείς, που έχουν συνάψει δάνεια, για διαφόρους λόγους, πως θα τα αποπληρώσουν; Και, γενικά, πως θα τα βγάζουν πέρα, αν, μάλιστα, σημειωθή ότι, κατά κανόνα, είναι πολύτεκνοι;
Σας ερωτώ, κύριοι του οικονομικού κυβερνητικού Επιτελείου:
Τα έχετε παραδώσει όλα στους ξένους καλοθελητές μας; Έχετε γίνει αχάριστοι και αγνώμονες προς την Εκκλησία, την τροφό και φρουρό του Έθνους; Τα ζυγίζετε όλα με το χρήμα; Με την φορομπηχτική σας μανία έχετε φέρει σε απόγνωση τον λαό μας.
Σας προειδοποιώ :
Σταματήστε αυτή την τακτική και στείλτε την περιβόητη «τρόϊκα» στον αγύριστο, προτού – αργά η γρήγορα – πάρετε και σεις τον ίδιο δρόμο.
Διαμαρτύρομαι εντόνως. Και στέλνω θερμά μηνύματα προσευχής προς τον Άγιο Θεό να λυπηθή την προσφιλή μας Πατρίδα.
Ξαναλέω:
Σταματήστε προτού να είναι πολύ αργά ».
http://romfea.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=8254:konitsis-troika&catid=13
Χριστολογική γλώσσα να στέλνουμε ανθρώπους στον αγύριστο! Βιβλική συμπεριφορά να απειλούμε τους κυβερνώντες μας με την ίδια τύχη της ‘τρόϊκας’, αντί να προσευχόμαστε γι’ αυτούς όπως παραγγέλει ο απόστολος Παύλος. Αλίμονο, όταν Ιεράρχες μιλούν με αυτόν τον τρόπο, τότε τί περιμένει κανείς από τον λαό;
Όσο για την ευχή σου Αλτάνα, “Δεν μένει παρά να ευχηθώ να μεταφερθεί, ως «επείγον», στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, στην Αθήνα, καθώς και στους αρμοδίους προϊσταμένους της Ευαγγελικής και Καθολικής Εκκλησίας στην Ελλάδα. Σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς, εν τη ενώση η ισχύς!” Μακάρι, αλλά φοβάμαι πως όπως οι πολιτικοί μας αδυνατούν να συμφωνήσουν στα αυτονόητα, έτσι κι εδώ. Και πως οι Ορθόδοξοι, οι Καθολικοί κι οι Ευαγγελικοί θα τα βρούμε ώστε να επιτευχτεί η αρχή του “Σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς, εν τη ενώση η ισχύς!”, όταν εμεις οι Ευαγγελικοί δεν τα έχουμε βρει μεταξύ μας? Αλλά, ποτέ δεν είναι αργά…
Να είσαι καλά και σ’ ευχαριστούμε. Ο Θεός να σ’ ευλογεί,
“
Αλτάνα · 30/05/2011 at 23:24
Επιεικώς απαράδεκτη η γλώσσα του ιερωμένου! Μήπως θα πρέπει να μπει και αυτό στα “επείγοντα”;
Ioanna Sahinidou · 06/06/2011 at 13:51
Ήρθα χθες από διεθνές Συνέδριο Οικολογικής Θεολογίας στην Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης. Η Ακαδημία όπως & η Εκκλησία Κρήτης ανήκουν στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Τον τόπο-γη δώρισε η Μονή Γωνιάς στην Ακαδημία- 60 στρέμματα. Τα σχέδια (1965;;) εκπόνησε για τα πρώτα κτίσματα ο Εμμανουήλ Μαριακάκης, τα χρήματα δώρησε η Ευαγγελική Εκκλησία στη Γερμανία. Στο Συνέδριο του Φόρουμ-1984 στην Ολλανδία βρήκα απρόσμενα την Αγνή Μαριακάκη κόρη του Εμμανουήλ από της Ευαγγελική Εκκλησία Χανίων που είχε σταλεί από τον τότε Μητροπολίτη Ειρηναίο ως ομιλήτρια.
Στο Συνέδριο πήραν μέρος άνθρωποι θεολόγοι & όχι μόνον από όλες τις άκρες της γης όλων των ηλικιών & Χριστιανικών ομολογιών. Οι άνθρωποι αυτοί ενδιαφέρονται για τη δημιουργία του Θεού. Είχε εισήγηση ο καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ κ. Κεσελόπουλος. Με συγχάρηκε για την παρουσίασή μου, κουβεντιάσαμε, περπατήσαμε, φάγαμε τετ α τετ στο ίδιο τραπέζι. Γνώρισε & εκτίμησε τους Μελέτη & Δημήτρη Μπούκη στο Sibiu
Έξω από το κεντρικό κτίριο υπήρχε γλυπτό Γερμανού γλύπτη που παρίστανε ένα κακομοιριασμένο σκυφτό άνθρωπο και έγραφε δίπλα ότι ήταν αφιερωμένο στη ‘συμφιλίωση’. Ρώτησα πώς ένα κακομοιριασμένος άνθρωπος μπορεί να συμβολίζει τη συμφιλίωση;;; Μου είπαν ότι κοιτάζει απέναντι το Μάλεμε.
Το Μάλεμε ήταν σημείο προσγείωσης των Γερμανών αλεξιπτωτιστών που εισέβαλαν στην Κρήτη το 1941, στην έναρξη της μάχης της Κρήτης στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι αλεξιπτωτιστές κατέλαβαν το αεροδρόμιο που ήταν έξω από την πόλη, γεγονός που επέτρεψε την αερομεταφορά των απαραίτητων ενισχύσεων για την κατάληψη του νησιού. Όσοι έχασαν τη ζωή τους στη μάχη του Μάλεμε είναι θαμμένοι στο Γερμανικό Νεκροταφείο στο λόφο πάνω από το Μάλεμε. Ο γλύπτης σαν να έλεγε ‘συγνώμη’ & να έκλαιγε για τους συμπατριώτες του που έφεραν τον πόλεμο στην Κρήτη…
Ανθρώπινες ιστορίες του παραλόγου;; 1 βήμα εμπρός & 2 πίσω; Ας κρατάμε τη μικρή φλόγα ελπίδας για ‘συμφιλίωση’ ‘καταλλαγή’ ‘αναγέννηση’ αναμμένη. Ίσως το πιο δύσκολο είναι να συμφιλιωθούμε με τον εαυτό μας μπροστά στο Θεό.