Greek
English
French
German
Italian
Spanish
Δεν είναι που αφήσαμε το καλοκαίρι πίσω μας, ούτε η βροχή που πέφτει ασταμάτητα από την στιγμή που πατήσαμε και πάλι το πόδι μας στις Βρυξέλλες. Δεν είναι τα νοσταλγικά πισωγυρίσματα σε αγαπημένα πρόσωπα και αξέχαστες στιγμές. Αυτά όλα τα βιώναμε χρόνια τώρα και τα ξεπερνούσαμε, χωρίς φθινοπωρινά τραύματα!
Είναι που η θλίψη μας, φέτος, είναι αφάνταστη. Στον απολογισμό του καλοκαιριού υπερτερούν τα μείον. Να θες να ξαναζήσεις νοερά τις στιγμές ξεκούρασης σε μια από τις πιο όμορφες παραλίες της πατρίδας μας και ο νους να κολλάει, για παράδειγμα, στις «πλαστικές» μαρμελάδες, που μας έβαζαν μπροστά μας για το πρωινό. Το ίδιο μας παραπονέθηκαν και φίλοι από το εξωτερικό. Στη χώρα, που «ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα» και η κάθε ξενοδοχειακή μονάδα θα έπρεπε να έχει τις δικές της τοπικές!
Να θες να ξανακάνεις με τον νου τη βόλτα γύρω στην Ακρόπολη το σούρουπο και ο δρόμος να σε φέρνει σε κεντρική Εφορία και στην στριφνή υπάλληλο, που έβγαλε πάνω σου όλη της την σκασίλα, που είχε μείνει μόνη στο τμήμα, ενώ οι άλλοι έκαναν διακοπές. «Από το 2004, που χωρίσατε, αλλάξατε εφορία χωρίς να μας ειδοποιήσετε. Που θα μου πάτε, όμως, θα ψάξω και θα ξεσκεπάσω τα παιχνιδάκια σας με την εφορία, έστω κι αν χρειαστεί να ξενυχτίσω. Έχω τον αριθμό του φορολογικού σας μητρώου», φώναξε θριαμβευτικά. Την άκουγα και δεν πίστευα τα αυτιά μου. Έσκυψα στον πάγκο προς το μέρος της για να μη μας ακούει όλη η αίθουσα και την ρώτησα, από πού συμπεραίνει τα του «χωρισμού»… Έπρεπε να επέμβει η ευγενέστατη Έφορος του πέμπτου ορόφου για να πειστεί η υπάλληλος του πρώτου, ότι αλλάζοντας αντίκλητο, ως κάτοικος εξωτερικού, παίρνεις «διαζύγιο» μόνο από την παλιά σου Εφορία και αυτό συμβαίνει, αν ο καινούργιος αντίκλητος ανήκει σε άλλη.
Και ένα σωρό άλλα τέτοια, που φρόντιζαν να κάνουν την κάθε μας επαφή με δημόσιες υπηρεσίες, επώδυνη. Να φταίει ο Αύγουστος;
Φτάνοντας στις Βρυξέλλες, μας πρόφτασε η είδηση, ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει ήδη αρχίσει να βολιδοσκοπεί υπαλλήλους της, που θα θελήσουν να πάρουν μετάταξη για την Ελλάδα, προκειμένου να βοηθήσουν στο δημόσιο τομέα της χώρας. Είμαι σίγουρη ότι η τεχνογνωσία μεταφέρεται, το ήθος όμως;
Μια νότα αισιοδοξίας οφείλω, πάντως, να σημειώσω: τα πρώτα τηλεφωνήματα από ξένους φίλους, αμετανόητους λάτρεις της χώρας μας, που ζητούσαν πληροφορίες για τις επόμενες διακοπές τους, αφήνοντας κατά μέρος άλλους, ασυναγώνιστους προορισμούς και με σκοπό να ενισχύσουν τον ελληνικό τουρισμό. Παλιές αγάπες δεν ξεχνιούνται … Η χώρα χρειάζεται, επειγόντως, το άνοιγμα, αλλά και αλλαγή νοοτροπίας! Δεν μας φταίνε οι «έξω», αν εμείς σκάβουμε μόνοι μας τον λάκκο μας.
Από χθες, επίσης, μας έκανε τη χάρη για λίγο κι ο ήλιος! Σπεύσαμε στην πρόσκληση φίλου να βοηθήσουμε στην συγκομιδή των σταφυλιών του «αμπελώνα» στον κήπο του. Ναι, σωστά διαβάσατε και στις Βρυξέλλες έχουν τρύγο αυτή την εποχή!
No tags
ΓΩΓΩ ΚΑΡΚΑΝΙΔΟΥ · 11/09/2011 at 17:23
ΑΦΑΝΤΑΣΤΗ ΘΛΙΨΗ ζουμε εδω και χρονια σε αυτη τη χωρα .Οχι μόνο κάθε Σεπτέμβρη αλλά κάθε μέρα που το ρουσφέτι ,η αναξιοκρατία ,το θράσος,η ελληνική μαγκιά,η παραλυμένη δικαιοσύνη…μας κλέβουν τα όνειρα και μας εμποδίζουν να δημιουργήσουμε.Αφάνταστη θλίψη να βλέπεις την “κρίση”να έρχεται νομοτελειακά και να θεωρείσαι “γραφικός”.Αφάνταστη θλίψη να πρέπει να ενθαρρύνεις τα παιδιά σου για πρόοδο και δημιουργία σε μια τόσο όμορφη πατρίδα που διώχνει τα παιδιά της γιατι κάτι τέτοιες “κυρίες”γέμισαν το ελληνικό δημόσιο κάνοντας το βίο μας αβίωτο.Αφάνταστη θλίψη γιατί βγαίνουν τώρα κάτι πολιτικοί να μας μιλήσουν για τους “χαραμοφάηδες”του ελληνικου δημοσιου λες και τους διορίσαμε εμείς!Κι ακόμα πιο αφάνταστη θλίψη να βλέπεις αυτούς που έπρεπε να ειναι στις επάλξεις να αποτελούν μέρος του ελληνικού προβλήματος.Τώρα μένουν βουβοί γιατί ο βιος και η πολιτεία τους σφραγίζουν τα στόματά τους.
Ioanna Sahinidou · 11/09/2011 at 18:18
Λες να φταίει ο Αύγουστος γλυκιά μας Αλτάνα; Η μαμά μου είναι 98 με άνοια και πήγε 3 φορές ο άντρας μου στην αρμόδια υπηρεσία για να ανανεώσει το βιβλιάριο υγείας της, περιμένοντας τη σειρά του σε ατέλειωτες ουρές. Όταν έφτανε στο κισσέ του έλεγαν να την πάμε εκεί και άλλα πολλά, ανεγκέφαλοι υπάλληλοι. Πήγα και εγώ στην ανώτατη Διευθύντρια, μια ευγενέστατη κυρία με ανθρώπινο πρόσωπο και μου είπε: δώστε μου το βιβλιάριο να σας το τακτοποιήσω. Σε 10΄ μου το επέστρεψε έτοιμο. Κάθε μέρα τρέχουμε στις υπηρεσίες και 1 στα 100 ίσως βρίσκουμε έναν αρμόδια υπάλληλο με ανθρώπινο πρόσωπο.
Όσο για τις ‘πλαστικές’ μαρμελάδες σε περιμένει το νεραντζάκι γλυκό κουταλιού από τις νεραντζιές στο πεζοδρόμιο, τα μαύρα νεραντζάκια καλά πλυμένα και σαπουνισμένα για να φύγει το στρώμα καυσαερίου…
Το κράτος έχει δώσει ‘διαζύγιο’ σε όλους τους πολίτες του, patriots and ex-patriots…
Καλό Φθινόπωρο Αλτάνα, καλή μας patriot…
ΚΑΛΦΟΓΛΟΥ ΒΙΚΥ · 11/09/2011 at 21:27
Άλτα μου, έχω κι εγώ συμμεριστεί μαζί σου την απογοήτευσή μου γι’ αυτή τη χώρα – πολλές φορές. Πολλές οι εμπειρίες που καθημερινά μας πληγώνουν, αλλά και κάποιες νότες ελπίδας. Όπως η θαυμάσια μονάδα που δημιούργησε κάπου κοντά στη Θεσσαλονίκη κυρίως η πρωτοβουλία μιας γυναίκας – εκπληκτικά τοπικά προϊόντα, καλόγουστος χώρος, προσωπική εξυπηρέτηση. Εκεί χαρήκαμε χθες τον αρραβώνα της Κατερίνας και του Γιώργου. Όλοι ενθουσιάστηκαν. Σου παραθέτω το site να το δεις κι εσύ και οι φίλοι σου. Υπάρχουν τέτοιες μονάδες σε αρκετά μέρη της Ελλάδος εκτός των γνωστών τόπων του μαζικού τουρισμού – μακάρι οι ιθύνοντες να προέβαλλαν και αυτή την Ελλάδα, κάποια ορεινά χωριουδάκια της Ηπείρου με τέτοιους ξενώνες, την ξεχασμένη Θράκη. Δεν είναι μόνον τα ένα δύο νησιά των Κυκλάδων – αν και παντού, φτάνει να το ξέρεις, υπάρχουν τέτοιοι κρυμμένοι θησαυροί. Αυτά για το πρώτο μέρος των σχολίων σου – για τα άλλα .. βαρέθηκα να τ’ ακούω, να τα βλέπω, να μη γίνεται τίποτα. Η έλλειψη της οργάνωσης ενός σύγχρονου, νεωτερικού κράτους – αντικειμενικών θεσμών που να λειτουργούν ανεξάρτητα από κομματικές πελατείες. Δες λοιπόν το site που σου έλεγα: http://www.perek.gr…- μια άλλη Ελλάδα.