Greek
English
French
German
Italian
Spanish
Κατηφόρισα προς τον ελαιώνα του χωριού μου με καλή παρέα, χθες το πρωί. Δρομάκια γεμάτα αναμνήσεις και τόποι αγαπημένοι, η καρδιά μου φτεροκοπούσε. Στη λησμονιά τα ξυλιασμένα χεράκια μας, όταν στις διακοπές έπρεπε να βοηθάμε κι εμείς τα παιδιά στο μάζεμα της ελιάς γιατί από αυτό ζούσαμε όλοι τότε. Είδα τα νέα λιόδεντρα γεμάτα καρπό και στάθηκα με ευλάβεια στα αιωνόβια. Η ελιά είναι το μόνο δένδρο που δεν γερνάει! Ο κορμός της είναι ηφαίστειο που ακόμη και μετά από 300-400 χρόνια μπορεί να πετάξει νέα βλαστάρια! Θέλει μόνο το σωστό κλάδεμα για να δώσει τον καρπό της.
Σήμερα ήταν μέρα Γιορτής Ελιάς στο χωριό μου, την Αράχωβα. Η πρώτη και με πολύ μεράκι διοργανωμένη. «Στη σφίξη βγαίνει το λάδι», μου έλεγε η γιαγιά μου, όταν με προέτρεπε να κουραστώ για κάτι που άξιζε. Ίσως έπρεπε να έλθει η οικονομική κρίση για να έρθουμε κι εμείς πάλι στα σωστά μας, τιμώντας τις ρίζες μας και το ντόπιο προϊόν, που μας έθρεψε και μας βοήθησε οικονομικά να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας. Βουνίσια η περιοχή δεν άφηνε και πολλές επιλογές, από παλιά. Ο τουρισμός ήλθε μετά και ο ελαιώνας ερήμωσε…
Με την συμπαράσταση της νέας Δημοτικής Αρχής, του Αγροτικού Συνεταιρισμού, του Συλλόγου Γυναικών και με σύσσωμο το χωριό, αφιερώσαμε ένα διήμερο στη θύμηση, στο παλιό Δημοτικό Σχολείο, που από τις τάξεις του όλοι περάσαμε. Επάνω στον ομορφοστολισμένο πάγκο τοποθετημένα με περίσσιο γούστο και φροντίδα του Αβραάμ και του Ισαάκ τα αγαθά. Γευτήκαμε γλυκά και αρμυρά με λάδι, που μόνο σαν παιδί τα θυμάμαι στο τραπέζι μας. Λιόψωμα και τηγανίτες, σβίγγοι και σουσαμάτα, ας σταματήσω, όμως, εδώ…
Ο γεωπόνος, γέννημα θρέμμα του χωριού, φύσηξε αέρα στα πανιά μας, με την ανακοίνωσή του, ότι το λάδι μας ήταν και παραμένει πάντα, «Έξτρα Παρθένο Ελαιόλαδο», το χαρακτήρησε δε διαμάντι με χρώμα κεχριμπάρι. Για φαντάσου να έχουμε τέτοιον θησαυρό ανεκμετάλλευτο!
Η παιδίατρος, επίσης γέννημα θρέμμα του χωριού, μας μύησε στις θεραπευτικές ιδιότητες του λαδιού και στα μυστικά της Μεσογειακής Διατροφής, που η βάση της είναι το ελαιόλαδο. Έρευνες του 2011 πιστοποιούν την αντιφλεγμονώδη δράση του λαδιού. «Δυο κουταλιές σούπας λάδι, έχει την ίδια επίδραση που θα είχαν και τα αντιφλεγμονώδη σε ρευματοπάθειες, χωρίς όμως τις παρενέργειες», τόνισε. Σαφώς και δεν αμφισβητείται πλέον η προληπτική του αλλά και η θεραπευτική του επίδραση σε πολλές και δύσκολες ασθένειες που ταλανίζουν την ανθρωπότητα σήμερα.
Την εκδήλωση έκλεισαν μουσικά αγγελικές φωνές και όργανα, που στα δάχτυλα συγχωριανών μας πετούσαν και μαζί τους μας ταξίδεψαν κι εμάς…
Μας προσγείωσε και εύχομαι να μας προβλημάτισε πολύ η είδηση του υπεύθυνου της Περιφέρειας σε θέματα αγροτικών προϊόντων. Ούτε λίγο ούτε πολύ, μας είπε, ότι σχεδόν κάθε μέρα φεύγουν από την περιοχή 5-6 βυτιοφόρα με αυτό το πολύτιμο αγαθό με προορισμό την Ιταλία. Εκεί συσκευάζεται το προϊόν σε μπουκαλάκια, τα οποία διοχετεύονται στην αγορά, με τιμή σχεδόν δεκαπλάσια της τιμής που εισέπραξε ο παραγωγός, και το χειρότερο, με την βάπτιση του προϊόντος, μιας και δεν έχει κατοχυρωθεί η προέλευσή του, ως ιταλικό! Σε άλλες περιπτώσεις νοθεύεται με άλλα λάδια, κατώτερης ποιότητας, από την Ισπανία ή την Γαλλία και πωλείται, ως ελληνικό προϊόν, στην ευρωπαϊκή αγορά, δυσφημίζοντας έτσι την χώρα μας! Κοιταχτήκαμε όλοι σιωπηλά και κάτι σαν «ομερτά» μας διαπέρασε όλους, τουλάχιστον τους πιο ευαίσθητους. Όχι αυτό δεν θα περάσει, όχι αυτό θα πρέπει να σταματήσει!
Νοιώθω, προσωπικά, ότι η ελιά, που μας έθρεψε όλους, το λάδι που μας βοήθησε κάποιους να κάνουμε πραγματικότητα τα όνειρά μας, το ίδιο αυτό θα θεραπεύσει τις πληγές που αρχίζει να προξενεί ήδη η οικονομική κρίση στην περιοχή. Είδα τους ανθρώπους που εκλέχθηκαν από την τοπική κοινωνία για να διαχειριστούν τα προβλήματα αυτού του τόπου να αναθαρρεύουν και χάρηκα!
«Φύτεψε ελιά για το παιδί σου και συκιά για την ζωή σου», ακούστηκε, επίσης. Οι πρόγονοί μας το έκαναν και εμείς δεν έχουμε το δικαίωμα να κηρύξουμε πτώχευση στα όνειρά μας με τέτοιες παρακαταθήκες.
No tags
Ioanna Sahinidou · 30/10/2011 at 20:18
Πήγα σε συνέδριο στα Χανιά, επισκεφθήκαμε μονάδα παραγωγής ελαιόλαδου. Έλληνας που έζησε και σπούδασε στην Αμερική χρόνια ήταν η 6η γενεά ελαιοπαραγωγών της οικογενειακής επιχείρησης. Ήρθε στην Ελλάδα με στόχο να χρησιμοποιήσει τους καλλίτερους παραδοσιακούς τρόπους σε συνδυασμό με την σύγχρονη τεχνολογία για να παράγει το καλλίτερο ελληνικό λάδι στον κόσμο. Η μονάδα πλήρης με όλη τη σειρά της παραδοσιακής διαδικασίας, από το μάζεμα των ελιών. Το λάδι βγαίνει από τη μονάδα σε μπουκάλια εμφιαλωμένα.που φεύγουν κατευθείαν για τις αγορές. Το λιώσιμο των ελιών γίνεται με μηχανική πίεση ανάμεσα σε στρογγυλές τεράστιες πέτρες που κινούνται ηλεκτρονικά. Ο άνθρωπος, γνώστης άπταιστων αγγλικών μας ξενάγησε ο ίδιος. Στο τέλος σε ειδική αίθουσα σε μπολάκια βουτούσαμε μπουκιές ψωμί, σε λάδι, λάδι με άρωμα λεμονιού, λάδι με άρωμα πορτοκαλιού. Οι μπουκιές καταπίνονταν η μια μετά την άλλη, κανείς δεν έφευγε από τα μπολάκια, μούρλια. Τον συγχάρηκα ξανά και ξανά. Το λάδι ήταν από ότι διασταυρώσαμε το καλλίτερο ελληνικό στον κόσμο με φίρμα της μονάδας.
Μια πικρή γεύση μου προξενήθηκε όταν πληροφορήθηκα ότι το λάδι κυκλοφορούσε μόνο στο ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ. Ο άνθρωπος πέτυχε το καλλίτερο λάδι στον κόσμο, ακριβό βέβαια αλλά δεν ασχολήθηκε με το να βρει τρόπο να το απολαμβάνουν οι συμπατριώτες του…για οικονομικούς λόγους κέρδους.
Έλαιον το θεραπευτικόν « Αράχωβας Blog · 31/10/2011 at 23:15
[…] από το ιστολόγιο της κας Αλτάνας Πατσαντάρα-Φίλου from-brussels-with-love Share this:Like this:LikeBe the first to like this […]
Νίκος Λαάρης · 07/11/2011 at 07:43
Μια μικρή παρατήρηση: Η εταιρεία ΓΑΙΑ (σύμφωνα με συνέντευξη του ιδιοκτήτη της που διάβασα προ ετών), που συσκευάζει και προωθεί εξαιρετικό λάδι και άλλα συναφή προϊόντα, ομοίως δεν ξεκίνησε την εμπορική της δραστηριότητα στην Ελλάδα, για δύο λόγους:
Πρώτον, οι πληρωμές εν Ελλάδι καθυστερούσαν (προ ετών) ένα εξάμηνο, και αυτό δεν έχει να κάνει με το κέρδος, αλλά με το κεφάλαιο που διαθέτει κανείς.
Δεύτερον, όταν πήγαν να ιδρύσουν την εταιρία τους στην Αθήνα τους ζητήθηκαν άλλου είδους έλαια, και ανγκάστηκαν να πάνε στο Αγρίνιο αν δεν κάνω λάθος. Αντιλαμβάνομαι ότι αυτό τους αποθάρυνε κατ’ αρχήν.