Greek
English
French
German
Italian
SpanishΕίναι το αποκορύφωμα της Τριλογίας του βελγικού εκπαιδευτικού συστήματος, που ξεκινάει με την Τάξη του Δάσους (διανυκτέρευση σε δάσος), συνεχίζει με την Τάξη της Θάλασσας (μια βδομάδα αθλοπαιδιών στη θάλασσα) και για τους δωδεκάχρονους πλέον μαθητές όλων των σχολείων στο Βέλγιο ολοκληρώνεται με την Τάξη του Χιονιού, 10 ολόκληρες μέρες στα χιόνια, στις γαλλικές Άλπεις. Θυμάμαι τις δικές μας προετοιμασίες κάθε φορά, όταν τα παιδιά ήταν ακόμη στο σχολείο. Τις μέρες στο κοντινό δάσος και την εβδομάδα στη θάλασσα, τις περάσαμε ανώδυνα και χωρίς ιδιαίτερα «δράματα». Την Τάξη του Χιονιού, όμως, την αντιμετωπίσαμε από την αρχή αλλιώς και όσο πλησίαζε ο καιρός, θυμάμαι, των γονέων σφιγγόταν η καρδιά, των δε παιδιών, αντίθετα, πετούσε! Τόσες μέρες χωρίς σχολείο, στα χιόνια και μεσούσης της σχολικής χρονιάς, μακριά από το μάτι των μαμάδων και με όλους τους φίλους και συμμαθητές γύρω τους, έ, δεν θέλει και πολύ για να καταλάβει κανείς τον ενθουσιασμό των παιδιών. Οι γονείς απαγορευόταν σ΄ αυτό το διάστημα να έχουν επικοινωνία με τα παιδιά! Τέλεια απομόνωση δηλαδή!
Αναμνήσεις… Το έπαθλο Χιονιού είναι ακόμη καρφιτσωμένο στον τοίχο μας. Θυμήθηκα την μέρα που θα γύριζαν από τα χιόνια και την ανακούφιση όλων μας, όταν είδαμε πρωί-πρωί τα πούλμαν να μπαίνουν στο προαύλιο του σχολείου. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί έπρεπε να ταξιδεύουν νύχτα! Όλοι γεροί πίσω, ανακοίνωσε ο δάσκαλος και οι γονείς χειροκροτήσαμε, βάζοντας τη σακούλα με τα κρουασάν της υποδοχής κάτω από την μασχάλη μας.
Την περασμένη Τετάρτη, όμως ένα από αυτά τα πούλμαν της Τάξης του Χιονιού δεν γύρισε στο Βέλγιο και ολόκληρη η χώρα βυθίστηκε στο πένθος για τα 22 αγγελούδια που χάθηκαν μαζί με τους 6 μεγάλους που ήταν στο ίδιο πούλμαν και τα 4 ακόμη που χαροπαλεύουν σε νοσοκομεία. Σ΄ ένα τούνελ της Ελβετίας σταμάτησε η ζωούλα τους καθώς το πούλμαν προσέκρουσε στο μπετόν της σήραγγας… Έσπευσαν στον τόπο της τραγωδίας ο βέλγος Πρωθυπουργός και άλλοι αξιωματούχοι. Ο Βασιλιάς και η Βασίλισσα έτρεξαν στα σχολεία, συντετριμμένοι και άφωνοι. Έβλεπα τις εικόνες στην τηλεόραση και η καρδιά μου ράγιζε με το σφιχταγκάλιασμα των παππούδων και των γιαγιάδων μεταξύ τους, που είχαν πάει να περιμένουν τα παιδιά στο προαύλιο του σχολείου. Δεν υπάρχει χειρότερο, ψιθύρισε ένας παππούς, από το να χάνεις το παιδί του παιδιού σου, τη χαρά των γηρατειών σου! Τους έβλεπα όλους μαζί αγκαλιασμένους σαν μια σφιχτή μπάλα να κλαίνε με αναφιλητά. Δεν μας άφηναν 10 μέρες τώρα να μιλήσουμε με τα παιδιά, είπε μια γιαγιά. Είναι κι αυτό μέρος της εκπαίδευσης! Θυμήθηκα τα δικά μας παρακάλια τότε, να ενημερώνεται έστω ένας γονέας κάθε βράδυ για το πώς πέρασαν την μέρα τους. Χιόνια ήταν αυτά, παιδιά επάνω στην τρέλα τους και χωρίς επίγνωση των κινδύνων, αραδιάζαμε τα επιχειρήματά μας οι μαμάδες έχοντας να αντιμετωπίσουμε και την ειρωνεία των μπαμπάδων που ήθελαν να φαίνονται υπεράνω. Φαντάσου να φεύγανε και για τον πόλεμο τα παιδιά, λέγαν τότε μεταξύ τους κοιτάζοντας προς το μέρος εμάς των μαμάδων. Αυτό θυμήθηκα ακούγοντας τη βελγίδα γιαγιά σήμερα να λέει με κατακόκκινα από το κλάμα μάτια, «πρώτη φορά που δεν του ευχήθηκα καλό ταξίδι, δεν το επέτρεπαν»! Είναι γνωστός ο σύνδεσμος της βελγικής οικογένειας μεταξύ τους και καλά που είναι έτσι, γιατί μια τέτοια τραγωδία δεν περνάει μοναχικά, ο καθένας στον πόνο του. Δίπλα-δίπλα τα χαροκαμένα σπίτια, στο σχολείο του χωριού θα λείπει μια ολόκληρη τάξη πλέον, αυτή του Χιονιού! Μεσίστιες οι σημαίες σ΄ όλη τη χώρα, σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες και σ΄ όλες τις ξένες πρεσβείες στις Βρυξέλλες. Την Παρασκευή στις 11 το πρωί άρχισαν να χτυπούν πένθιμα όλες οι καμπάνες των εκκλησιών μαζί, πρώτη φορά το βίωνα αυτό στο Βέλγιο. Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στα σχολεία και σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή. Μια αγκαλιά συμπαράστασης όλη η χώρα.
Σκέφτομαι τους γονείς, τις οικογένειες που θα υποφέρουν για ολόκληρη τη ζωή τους… Ήταν όλα ακόμη παιδιά, το μέλλον της χώρας…
Είναι σκληρό, δεν βρίσκει κανείς λόγια να περιγράψει αυτόν τον πόνο! Ο Θεός, ο Μόνος που μπορεί να παρηγορεί, ας στηρίζει τις οικογένειες…
No tags
Vicky Kalfoglou · 17/03/2012 at 20:43
Αυτήν ακριβώς την τελευταία φράση έγραψα στα Γερμανικά στη σελίδα που άνοιξε το σχολείο, το St.Lambertus, για να γραφτούν συλλυπητήρια. Λίγο τα καταλαβαίνω τα Φλαμανδικά. Μόνον ο Θεός με τον δικό Του, μυστηριώδη και ήσυχο τρόπο, μπορεί να παρηγορήσει. Δεν φεύγουν απ’τη σκέψη μου οι γονείς, τα θλιμμένα προσωπάκια. Στ’αλήθεια ζούμε στη ”χώρα της Σκιάς”.
Αλτάνα · 25/03/2012 at 11:05
Η Άνοιξη στο Βέλγιο σταμάτησε φέτος στο Lommel! Την Πέμπτη έλαβε χώρα ο αποχαιρετισμός. Αβάσταχτη θλίψη και σιωπή στην ατέλειωτη πένθιμη πομπή.Ο Βασιλιάς, η Βασίλισσα, το πριγκηπικό ζεύγος της Ολλανδίας (το χωριό είναι στα σύνορα με την Ολλανδία και ήταν και ολλανδοί μαθητές μαζί), η Πρωθυπουργός της Ελβετίας, Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πλήθος κόσμου ήταν εκεί παρόντες. Κάποιοι γονείς αποχαιρέτησαν, δημόσια, οι ίδιοι τα παιδιά τους:
– ” Είναι σκληρό να χάνεις, ό,τι πιό πολύτιμο έχεις σ΄αυτή τη γη, ως γονέας. Να είσαι εδώ και να λες, αντίο, χωρίς να μπορείς να φωνάξεις και να ακούσει, το τελευταίο, σ΄αγαπώ…”.
– “Σ΄έβλεπα προχτές στον ουρανό, ένα αστέρι φωτεινό δίπλα στο φεγγάρι. Μετά προχώρησε η νύχτα και γέμισε ο ουρανός αστέρια.Σ΄έχασα, για πάντα…”
– “Ξεχνούσες να κάνεις τα μαθήματά σου και σε μάλωνα…Είχες μόνο μυαλό για τα χιόνια. Μου είπαν ότι τα περάσατε εξέχαστα…”
– ” Ο μεγάλος σου αδελφός μου είπε να σου πω, ότι του λείπεις αφάνταστα…”
– ” Άρχισες να ανδρώνεσαι τον τελευταίο χειμώνα και σε καμαρώναμε. Στην απουσία σου στα χιόνια, πετάξαμε το παιδικό κρεβάτι και ένα καινούργιο δωμάτιο σε περίμενε, που δεν θα το δεις ποτέ πιά…”
– “Έφυγες για πάντα από κοντά μας την ημέρα των γενεθλίων σου…”
_ ” Ελίν, αγαπημένη, μούμεινε η λίστα που είχες κάνει με τις χώρες τις μακρινές που ήθελες να επισκεφτούμε μαζί…”