Greek
English
French
German
Italian
SpanishΗ χώρα που μας φιλοξενεί ζει σε έντονους ρυθμούς εθνικών εκλογών. Θα είναι το Βέλγιο, μετά τις εκλογές της ερχόμενης Κυριακής, 13 Ιουνίου, ένα ομοσπονδιακό κράτος ή θα συντελεστεί η μετάλλαξή του σε συνομοσπονδιακό; Θα μείνουν ενωμένες η Φλάνδρα και η Βαλλονία; Οι πολιτικοί παίζουν με τις λέξεις και κάποιοι έφτασαν να λένε, ότι το ζητούμενο είναι η ουσία, όχι οι έννοιες. Εν τούτοις, οι δάσκαλοι μου της Νομικής, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ήταν άλλης γνώμης, δηλαδή αυτά τα δύο, ομοσπονδία-συνομοσπονδία, ποτέ δεν ήταν ένα και το αυτό πράγμα! Σε μεγάλες περιπέτειες έβαλε, λοιπόν, την χώρα του, με την παραίτησή του, για όποιους λόγους και αν το έκανε, πριν ένα μήνα περίπου, ο βέλγος πρωθυπουργός, Yves Leterme.
Και στην γειτονική Γερμανία άλλη παραίτηση κι εκεί: ο Πρόεδρος της χώρας, Horst Köhler, παραιτήθηκε, χθες ξαφνικά από το αξίωμά του, λέγοντας, όπως μετέδιδαν όλα τα μέσα ενημέρωσης, ότι θεωρεί τιμή του, που υπηρέτησε την πατρίδα του από το πόστο αυτό, αλλά η κριτική που του ασκήθηκε τις τελευταίες μέρες για κάποιες παρεξηγημένες (το σωστό θα ήταν ατυχέστατες!) εκφράσεις του σε μια δημόσια ομιλία του, δεν του επιτρέπει να συνεχίσει αλώβητος να είναι ο αρχηγός του Κράτους. Πρώτη φορά συμβαίνει αυτό στην μεταπολεμική Γερμανία να παραιτείται ο Πρώτος Πολίτης της χώρας, σε μια κρίση προσωπικής του προσβολής. Πολλοί μιλούσαν για «παιδαριώδες» φέρσιμο και άλλοι για υπερβολική ευαισθησία. Γεγονός είναι ότι η χώρα μπήκε σε μια άνευ προηγουμένου και χωρίς σοβαρό πολιτικό λόγο περιπέτεια, εν μέσω μάλιστα οικονομικής κρίσης.
Προσπάθησα να φέρω στην μνήμη μου έστω και μια περίπτωση, τελευταίως, που στην Ελλάδα ένα δημόσιο πρόσωπο παραιτήθηκε από το πόστο του οικειοθελώς, αυθόρμητα και για λόγους ευθιξίας και δεν τα κατάφερα! Μοιάζει να είναι από τα σπάνια χαρίσματα, που ευδοκιμούν ίσως περισσότερο στα βόρεια διαμερίσματα της Ευρώπης. Γιατί πώς να εξηγήσω αλλιώς, αυτόν τον εσωτερικό διασυρμό της χώρας και την κυνικότητα με την οποία αντιμετωπίζονται τα θέματα διαφθοράς και αδιαφάνειας, που έρχονται καθημερινά στη δημοσιότητα; Άκρα του τάφου σιωπή …
Κάποιοι βέβαια, και δεν είναι μόνο ο ένας βουλευτής που το τόλμησε δημόσια και χωρίς αιδώ, προσπαθούν με κηρύγματα περί «ηθικού» και «νομίμου» να δώσουν την δική τους λογική στην κριτική που τους ασκείται. Μένοντας όμως σφικτά γαντζωμένοι στον όποιο θώκο τους. Αληθινή κατάντια!
9 comments
Leave a Reply
<< Solidarity
Ioanna Sahinidou · 02/06/2010 at 21:58
Για να μην βλέπω την κατάντια, τους γάντζους και τους θώκους ανοίγω και βλέπω το όμορφο πρόσωπο και το χαμόγελό σου Αλτάνα.
ΚΑΛΦΟΓΛΟΥ ΒΙΚΥ · 02/06/2010 at 23:13
Ομοσπονδιακό – συνομοσπονδιακό – Μας δίνεις, παρακαλώ, τους νομικούς ορισμούς και την ειδοποιό διαφορά; Bundesstaat – Staatenverbund έχουν σχέση με τη συγκεκριμένη διαφορά;Από τη δική μου βιβλιογραφία: “Nach einem Grundsatzurteil des Bundesverfassungsgerichtes vom Oktober 1993 gilt die Europäische Union staatsrechtlich als “Staatenverbund”, d.h. als Staatenbund mit bundesstaatlichen Grundzügen.”
Altana · 03/06/2010 at 18:43
Άραγε, Ιωάννα, σ΄ενοχλούν και σένα, δεν είν΄έτσι;
Δεν περιμένουμε βέβαια στην πρώτη στραβοτιμονιά, στο πρώτο λάθος, να αρπάζει ο άλλος το καπέλο του και να φεύγει! Τόσο στην πολιτική όσο και σε άλλες σχέσεις επαγγελματικές ή κοινωνικές υπάρχουν σίγουρα και άλλοι τρόποι επανόρθωσης, αρκεί να υπάρχει η θέληση. Ίσως και οι σωστοί συμβουλάτορες!
Altana · 03/06/2010 at 19:25
Με απλά λόγια, το κύριο πρακτικό χαρακτηριστικό της ομοσπονδίας είναι ο διαμερισμός της εξουσίας ανάμεσα σε κεντρικές και περιφερειακές αρχές. Αναφορικά με τις εξωτερικές της σχέσεις και γενικά στο διεθνές δίκαιο, το χαρακτηριστικό της είναι η ενιαία προσωπικότητα, δηλ. είναι αυθύπαρκτο κράτος και μόνο του στο διεθνές δίκαιο, ενώ τα ομόσπονδα κρατίδια, τα οποία επιθυμούν να είναι ενωμένα αλλά όχι ενιαία, δεν εμφανίζονται σ΄αυτό το επίπεδο. Παράδειγμα η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας.
Συνομοσπονδία τώρα είναι η σύνδεση κυριάρχων (ανεξαρτήτων) κρατών, που το καθένα διατηρεί την δική του ξεχωριστή διεθνή προσωπικότητα,αλλά που αναθέτουν όμως σε μια κεντρική αρχή ορισμένες αρμοδιότητες, η οποία όμως αρχή ενεργεί στην πράξη ως εντολοδόχος ή αντιπρόσωπός τους.Ψάχνοντας για ένα σύγχρονο παράδειγμα συνομοσπονδίας βρήκα εκείνο της Γαμβίας και της Σενεγάλης, όταν με διεθνή συνθήκη το 1981 οι δύο χώρες αποφάσισαν να δημιουργήσουν την “Συνομοσπονδία της Σενεγαμβίας”.
Και για να έλθουμε και πιό κοντά μας και συγκεκριμένα στην Κύπρο, η οποία είναι τώρα, σύμφωνα με το σύνταγμά της, ένα ενιαίο κράτος, μετά τον τερματισμό των διαβουλεύσεων των δύο πλευρών, οι μεν ελληνοκύπριοι “συμβιβάζονται” με την ομοσπονδία, οι δε τουρκοκύπριοι “σκοπεύουν” σε συνομοσπονδία. Όσο για την Ευρωπαϊκή Ένωση, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, ως συνομοσπονδία, παρά το γεγονός, ότι δεν χρησιμοποιήθηκε επίσημα μέχρι σήμερα ο όρος. Για το διεθνές δίκαιο αποτελεί μια νέα έννομη τάξη.
Μένει να δούμε πού θα καταλήξει το Βέλγιο, μιας και αυτό ήταν η αφορμή αυτών των σκέψεων.
Ο Tin Tin πάντως δεν μιλούσε φλαμανδικά…
ΚΑΛΦΟΓΛΟΥ ΒΙΚΥ · 03/06/2010 at 21:08
Ευχαριστώ για τις σαφέστατες διευκρινήσεις. Σύμπτωση – αυτή τη φράση για τον Τ.Τ. τη διάβασα ως τίτλο άρθρου σ’ ένα αφιέρωμα για τα 50 χρόνια της ανεξαρτησίας του Κογκό που πήρα απ’ τις Βρυξέλλες.Εκεί αναφερόταν στο γεγονός ότι τα Φλαμανδικά δεν προωθήθηκαν ποτέ στο Κογκό.
Έχει αρχίσει να μ’ ενδιαφέρει ιδιαίτερα αυτή η σχέση Βελγίου – Κογκό, όπως πάντα και η υπόθεση της Ρουάντα, για την οποία έχω αρκετή βιβλιογραφία. Μας άρεσε πολύ το Μουσείο στο Tervuren και το εξαίσιο περιβάλλον. Απ’ ότι είδα θα έχει μετά τις 11 Ιουνίου μια ειδική έκθεση για την ανεξαρτησία.
Και πάλι ευχαριστώ.
Αλτάνα · 05/06/2010 at 11:38
Μιάς και αναφέρθηκες στο Κογκό, το πάλαι ποτέ βελγικό, θυμήθηκα το συσχετισμό που έκανα, όταν διάβαζα για την ιστορία του κράτους του Βελγίου, το οποίο έχει κοινό χρόνο ίδρυσης με το νέο ελληνικό κράτος.Τότε λοιπόν, όταν οι Μεγάλες Δυνάμεις έψαχναν ανάμεσα στους βασιλικούς οίκους της Ευρώπης, ποιόν να στείλουν, ως βασιληά στην Ελλάδα και ποιόν στο Βέλγιο, αποφάσισαν να στείλουν, ως πρώτη επιλογή και φιλέλληνα, τον Όθωνα στην Ελλάδα και τον ξάδελφό του, Λεοπόλδο Α’ στο Βέλγιο. Λίγα χρόνια αργότερα, ο Λεοπόλδος Β΄, “κατέκτησε” μιά τεράστια έκταση στο κέντρο της Αφρικής και δημιούργησε το τότε Βελγικό Κογκό.
Αν δηλ. είχε έλθει ο Λεοπόλδος στην Ελλάδα αντί του Όθωνα, θα μιλούσαμε σήμερα για “Ελληνικό Κογκό”; Τι λέει η ιστορικός;
Ρούλη · 05/06/2010 at 09:43
Η πρόσφατη δημοσίευσή σου, απίθανη και απόλυτα επίκαιρη. Και η πρώτη μου σκέψη σε έμμετρο, που κυκλοφορεί στην Ελλάδα, είναι: “Ω Ελλάδα, πρώτη χώρα / τι γ——-α τρέφεις τώρα”! Θα πρόσθετα και παχύδερμα. Και δε μιλώ μόνο για την πολιτική και τους πολιτικούς που έφεραν την πατρίδα σε αυτή τη φοβερή κατάσταση. Μιλώ και για τους άλλους, τους θρησκευτικούς…, που θεωρούν εαυτούς “ποιμένας” και διασκορπίζουν το ποίμνιο, γιατί είναι “λύκοι βαρείς”. Είναι “Διοτρεφείς”… σε όλη τους τη μεγαλοπρέπεια. Αυτή την υστεροφημία επιδιώκουν;
Κύριε, σώσε, Σε παρακαλώ, την Ελλάδα. Σώσε, τους πιστούς της εκκλησίας Σου.
Έ. Φίλος · 05/06/2010 at 14:57
Ρούλη, μου κάνει εντύπωση – και κάνει και σε πολλούς στο εξωτερικό την ίδια εντύπωση – ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα όπου οι πραγματικοί ένοχοι ποτέ δεν τιμωρούνται … Υπάρχει τόση ανοχή στους πολίτες που διερωτάται κανείς μήπως όλοι είναι κάπως (ή μέσω κάποιου δικού τους) μπλεγμένοι στην παρανομία που επικρατεί: κράτος – εκκλησία – πολίτες. Ο Θεός να ελεήσει την χώρα μας.
Ρούλη · 06/06/2010 at 17:01
Έραστε, δε θεωρώ πως όλοι είναι “κάπως μπλεγμένοι στην παρανομία που επικρατεί”. Ο Έλληνας είναι συνήθως ο τύπος του ανθρώπου που ό,τι δεν τον αγγίζει άμεσα, το προσπερνάει. Αρκεί να μη χαλάσει την ησυχία του. Και όταν ξαφνικά καταλάβει πόσο άμεσα τον άγγιζε, τότε βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση προς το χάος! Τι λες, θα τα καταφέρουμε στην… προσγείωση; Μακάρι του Θεού το έλεος να μας βοηθήσει.