Greek
English
French
German
Italian
SpanishΉταν μόνο μια καλοκαιρινή καταιγίδα. Η παραλία άδειασε ξαφνικά από τον κόσμο και μείναμε μόνοι εμείς να χαζεύουμε τα μαύρα σύννεφα στον θαλασσινό ορίζοντα. Βολευτήκαμε όπως-όπως κάτω από το κιόσκι, όταν άρχισε η βροχή, που ομολογουμένως δεν την περιμέναμε τόσο γρήγορα. Το τοπίο γύρω μας άλλαξε στη στιγμή. Ο ουρανός σκοτείνιασε και η θάλασσα έγινε μαύρη, τόσο όσο δεν την είχα δει ποτέ μέχρι τότε. Αστραπές βροντές και κεραυνοί έκαναν τα τέσσερα παιδικά πρόσωπα δίπλα μου να αλλοιώνονται από το φόβο κι εμένα να αναρωτιέμαι, πώς άφησα να παρασυρθώ από το αρχικό φυσικό μεγαλείο και να παραβλέψω τον κίνδυνο. Δέος μας κατέλαβε όλους! Αγκαλιαστήκαμε σφιχτά και περιμέναμε να ανοίξει ο ουρανός.
Το ίδιο δέος νιώθω και σήμερα στο ξεκίνημα της καινούργιας χρονιάς! Μαύρα και βαριά σύννεφα από παντού στον ορίζοντα απειλούν κράτη και κοινωνίες. Οι ανθρώπινες σχέσεις στο ναδίρ. Οι αρρώστιες θερίζουν και η μοναξιά χτυπά στο κόκκινο. Όση κακία μπορεί να χωρέσει η ανθρώπινη καρδιά ξεχύνεται με ορμή προς τα έξω και όποιον πάρει η μπόρα …
Ευτυχείς όσοι έχουν ένα «κιόσκι» να απαγκιάσουν και μια αγκαλιά να ζεσταθούν. Έναν «άνθρωπο» να πουν τον πόνο τους και μια πόρτα ανοιχτή στην καταιγίδα, που σίγουρα θα ξανάρθει. Έναν «δικό» να χαρεί μαζί τους στη χαρά τους και έναν φίλο να κάτσει στο πλευρό τους, όταν όλα δείχνουν πως έχουν χαθεί. Προτείνω το αυτονόητο και την ίδια στιγμή αναγνωρίζω, ότι είναι το δυσκολότερο, ίσως!
Διαβάζω αυτές τις μέρες το βιβλίο του Έρικ Μεταξά, «Dietrich Bonhoeffer», και στέκομαι νοερά με δέος μπροστά στην ευγενική αυτή ψυχή, τον ποιμένα, τον αγωνιστή, τον μάρτυρα αλλά και προφήτη, που αντιστάθηκε στη λαίλαπα του ναζισμού και πλήρωσε με τη ζωή του αυτό του το τόλμημα. Από την φυλακή που ήταν κλεισμένος έγραψε στους δικούς του, την τελευταία Πρωτοχρονιά του 1945 για να τους ενθαρρύνει (σε ελεύθερη απόδοση): «Προστατευμένοι γύρω-γύρω από ουράνιες δυνάμεις και σε ασφάλεια θα περιμένουμε με θάρρος και εγκαρτέρηση ό,τι κι αν έρθει. Ο Θεός είναι μαζί μας κάθε βράδυ και κάθε πρωί και σίγουρα την κάθε καινούργια μέρα».
Τα λόγια μελοποιήθηκαν αργότερα. Σιγοψιθύριζα την νοσταλγική μελωδία τους καθώς άλλαζε ο χρόνος. Ομολογώ ότι μου ζέσταναν την καρδιά και την γέμισαν προσμονή και ελπίδα για το καινούργιο που μόλις ξεκίνησε.
Καλή Χρονιά! Όλα να πάνε καλά!
No tags
Markos Boussios · 01/01/2013 at 12:53
Πολύ ωραίο και συγκινητικό. Καλή χρονιά, ναί, αλλά “περιμένοντας τον Κύριο”, του Οποίου οι ευλογίες, εύχομαι και προσεύχομαι, να είναι πλούσιες σε σας και τους δικούς σας!
Admin comment by altana · 01/01/2013 at 14:40
Ioanna Sahinidou: Μας ζέστανες & εμάς την καρδιά, τη γέμισες προσμονή & ελπίδα για το καινούργιο που μόλις ξεκίνησε. Είθε η πίστη στον ενσαρκωμένο & αναστημένο Χριστό, η ελπίδα του ερχομού Του & πάλι & η αγάπη Του που μας δημιούργησε, μας συντηρεί στην ύπαρξη & μας αναδημιουργεί να απαλύνει τους πόνους, τους φόβους & τις απογοητεύσεις που βιώνουμε. Μέχρι Εκείνος να απαλείψει κάθε δάκρυ & κάθε πόνο. Καλή χρονιά Αλτάνα! Ευχαριστούμε για την πολύτιμη συντροφιά σου!
AFRA · 03/01/2013 at 19:18
Καλη και δημιουργικη χρονια Αλτανα μου,με ανανεωμενη διαθεση σε πεισμα των καιρων!
Vicky Kalfoglou · 09/01/2013 at 00:18
Από ένα κείμενο που είχα γράψει μια παλιότερη Πρωτοχρονιά και το αγαπώ πολύ. Επίκαιρο τελικά και τώρα – θαυμάσιο να επικοινωνούμε μέσα από αυτούς τους τόσο δυνατούς στίχους: “Καθώς πλησίαζε η Πρωτοχρονιά του 1945, η τελευταία που θα περνούσε σ’ αυτό τον κόσμο, ο Bonhoeffer έστειλε στους δικούς του ένα πολύ ιδιαίτερο δώρο. Πρόκειται για ένα ποίημα – καθρέφτη της ψυχής και των συναισθημάτων του, καθώς αντικρύζει τη χαραυγή της Νέας Χρονιάς σκοτεινή όσο ποτέ άλλοτε. Διακρίνει κανείς την καθαρή ματιά ενός πιστού δοκιμαζόμενου ανθρώπου, ο οποίος βλέπει κατάματα την πραγματικότητα, δεν τρέφει καμμιά αυταπάτη σχετικά με τους κινδύνους που τον απειλούν, συγχρόνως όμως διατηρεί την πεποίθηση πως ο Θεός είναι δυνατός να επέμβει και να αλλάξει τα δεδομένα. Κι ακόμη : δηλώνει την απόφασή του να δεχθεί ό,τι επιφυλάσσει γι’ αυτόν το θέλημα του Θεού ζητώντας συγχρόνως Εκείνος να «του ανοίξει τα μάτια», ώστε να μπορέσει να «δει» την Αλήθεια πάνω από τα βαριά σύννεφα που σκεπάζουν τη ζωή του. Ζητά να δει την πραγματικότητα με «το Μάτι του Θεού». Και τέλος, σαλπίζει θριαμβευτικά την πεποίθησή του: «ο Θεός είναι μαζί μας την κάθε στιγμή».
Το ποίημα («Von guten Mächten wunderbar geborgen») έχει μελοποιηθεί σε μια λιτή, «στοχαστική» μελωδία και ψάλλεται την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς σε πολλές Γερμανικές Εκκλησίες. Σκέφτηκα πως αξίζει να συνοδέψει και τα δικά μας βήματα, καθώς ξεκινούμε το ταξίδι μας αυτή την Καινούρια Χρονιά. Προσπάθησα να το αποδώσω ελεύθερα, χωρίς να προδώσω το νόημά του. Είναι αυτονόητο όμως, πως χάνονται τόσο η ομορφιά όσο και η πυκνότητα του Γερμανικού πρωτοτύπου .
*«Ολόγυρά μας αγρυπνούν πιστά Ουράνιες, αγαθές Δυνάμεις – αθόρυβα μας περιστοιχίζουν κι εμείς στέκουμε κάτω από τη θαυμαστή τους προστασία και παρηγοριά –
Έτσι θέλω να ζήσω μαζί σας αυτές τις μέρες –
Έτσι θέλω να δρασκελίσω μαζί σας το κατώφλι του Καινούριου Χρόνου.
*Ακόμα επιμένει το παρελθόν να βασανίζει τις καρδιές μας
Ακόμα μας πιέζει το βάρος των ζοφερών ημερών που ζήσαμε –
Ω, Κύριε, δώσε στις τρομαγμένες μας ψυχές τη δική Σου ανάπαυση, αφού γι’ αυτήν μας δημιούργησες!
*Κι αν είναι να μας δώσεις, αν πρέπει να πιούμε το πικρό Ποτήρι του Πόνου, ξέχειλο ως πάνω, ως τα χείλη-
Θα το δεχθούμε μ’ ευγνωμοσύνη κι άτρεμο χέρι,
Αφού θα το πάρουμε απ’ το δικό Σου, to αγαθό κι αγαπημένο Χέρι.
*Αν πάλι θέλημά Σου είναι να μας δωρίσεις και πάλι τη χαρά, να τη ζήσουμε σ’ αυτό τον κόσμο, μέσα στο φως του ήλιου,
Τότε, κι ας μην πρόκειται ποτέ να ξεχάσουμε όσα περάσαμε, θα ζήσουμε μια ζωή αφιερωμένη ολότελα σε Σένα.
*Ας λάμψουν σήμερα ζεστά, ολόφωτα, τα κεριά που Εσύ έφερες μέσα στο σκοτάδι μας –
Αν αυτό είναι δυνατόν, κάνε να σμίξουμε όλοι μαζί και πάλι!
Το ξέρουμε καλά, το δικό Σου Φως Σου μπορεί και λάμπει μέσα στη νύχτα μας!
*Καθώς τώρα ολόγυρά μας απλώνεται βαθιά η σιωπή,
Δώσε μας, Κύριε, τούτη τη Χάρη – ν’ ακούμε εμείς τον εξαίσιο ήχο και τις μελωδίες του κόσμου που αθέατος μας περιβάλλει –
Ν’ ακούμε τον δοξαστικό Ύμνο των μυριάδων δικών Σου παιδιών!
*Έτσι, κάτω απ’ τη θαυμαστή προστασία των Ουράνιων, Αγαθών Δυνάμεων
Περιμένουμε γαλήνια – η καρδιά μας παρηγορημένη – ό,τι είναι να’ρθει.
Στη Δύση και στο Ξημέρωμα ο Θεός στέκει πλάϊ μας –
Σίγουρα Εκείνος θα’ναι μαζί μας και την Αυγή κάθε καινούριας μέρας.»