Τα πρώτα χρόνια στις Βρυξέλλες, όταν με ρωτούσαν με τι ασχολούμαι επαγγελματικά και τους απαντούσα γενικά, «με τα ανθρώπινα δικαιώματα», έβλεπα την έκπληξη στα μάτια των απέναντι. Όταν στη συζήτηση κατόπιν, αν τύχαινε να υπάρχει ενδιαφέρον, γινόταν η αναφορά σε αυτό της Θρησκευτικής Ελευθερίας, «διάβαζα» στα μάτια τους την απορία: Νομικός και να ασχολείται με θρησκείες κλπ. και μάλιστα στις Βρυξέλλες!
Έχουν περάσει από τότε κοντά δυο δεκαετίες. «Οι θρησκείες» έχουν γίνει πλέον του σαλονιού! Δεν υπάρχει εφημερίδα εδώ, που να μην έχει ένα τουλάχιστον άρθρο καθημερινά, σχετικά με θέματα εκκλησιών ή θρησκευτικών δραστηριοτήτων.
Οι Ευρωπαίοι Επίτροποι μέχρι και το 2005 δεν είχαν ασχοληθεί καν με θέματα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Σήμερα μια Επίτροπος, η κυρία Viviane Reding, ασχολείται αποκλειστικά με τέτοια θέματα. Ως και η Συνθήκη της Λισαβόνας, σε ισχύ από το 2009, συμπεριέλαβε την Χάρτα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο κείμενό της. Έτσι το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Λουξεμβούργο, ως ανώτατο δικαιοδοτικό όργανο επαγρυπνεί πλέον, σε αγαστή συνεργασία με το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο και για την πλήρη εφαρμογή των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, όπως αυτό της Θρησκευτικής Ελευθερίας, σε όλα τα κράτη μέλη της Ένωσης. Καμιά φορά σκέφτομαι, ότι εκεί που τέτοια θέματα ανήκαν παλιά σε στενά εκκλησιαστικούς κύκλους, τώρα δυο ολόκληρα ευρωπαϊκά δικαστήρια στον ανώτατο βαθμό ασχολούνται μαζί τους για την δίκαιη και πλήρη εφαρμογή τους στον ευρωπαϊκό χώρο. Σ΄ έναν χώρο που βίωσε ήδη έναν ανήλεο τριακονταετή πόλεμο (1618-1648 ), ακριβώς εξ αιτίας της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας των ανθρώπων και που έληξε τότε με την Συνθήκη της Βεστφαλίας το 1648.
Αφορμή για τις σκέψεις αυτές μου έδωσε ένα συνέδριο στις Βρυξέλλες, που μόλις έληξε, συνδιοργάνωση του Συμβουλίου Ευρωπαϊκών Εκκλησιών (CEC) και της Αντιπροσωπείας της Γερμανικής Ευαγγελικής Εκκλησίας στις Βρυξέλλες, με θέμα: «Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Εκκλησίες». Απευθυνόταν κυρίως στους νομικούς των εκκλησιών για ενημέρωση και ανταλλαγή απόψεων. Έγινε όμως από την αρχή του συνεδρίου επιτακτική η ανάγκη δημιουργίας ενός άτυπου δικτύου πληροφόρησης μεταξύ μας. Όπερ και εγένετο!
Από τη στιγμή που η εκκλησία, επιτελώντας και το κοινωνικό της έργο, είναι κοντά στους ανθρώπους και στις ανάγκες τους, θέματα, όπως η προστασία προσωπικών δεδομένων ή η καταπολέμηση των διακρίσεων, λόγω φύλου, φυλής, γλώσσας, θρησκείας κλπ., είναι πλέον στην ημερήσια διάταξη. Ο χριστιανός πολίτης δεν παύει να είναι μέλος μιας κοινωνίας, που στηρίζεται στην ελευθερία και στην δημοκρατία, για την κατάκτηση των οποίων χύθηκε πολύ αίμα στον χώρο που ζούμε και τις απολαμβάνουμε εμείς σήμερα.
Για τις πνευματικές του αναζητήσεις και τις εκκλησιαστικές του τοποθετήσεις είναι ο καθένας ελεύθερος να διαλέξει. Τα Ευρωπαϊκά Όργανα σε ανώτατο βαθμό τον προστατεύουν σ΄ αυτή την ελευθερία επιλογής του. Και όχι μόνο αυτό αλλά του παρέχουν και όλα τα μέσα να διεκδικεί ελεύθερα και προς πάσαν κατεύθυνση το δικαίωμά του να διακηρύττει, ιδιωτικά ή δημόσια με άλλους μαζί, τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις.
Αυτό είναι αυτονόητο, θα πει κάποιος. Μα αυτός είναι και ο ευρωπαϊκός στόχος: να μην δίνονται μάχες πλέον για τα αυτονόητα!
No tags
Ioanna Sahinidou · 24/02/2013 at 14:01
“Μα αυτός είναι και ο ευρωπαϊκός στόχος: να μην δίνονται μάχες πλέον για τα αυτονόητα!” Είναι τόσα πολλά τα αυτονόητα για τα οποία δίνονται μάχες, που αν τα ξεχωρίζαμε δε θα έμενε τίποτα έξω από τα αυτονόητα για να αγωνιστούμε… Ή μάλλον καλλίτερα τα μη αυτονόητα για τα οποία αγωνιζόμαστε είναι εκείνα για τα οποία ασκείται δύναμη, εξουσία, η τάση να υποτάσσουμε τους άλλους στην εξουσία μας, το μεγάλο ψάρι να τρώει το μικρό… Στις σημερινές κοινωνίες αυτονόητα είναι κάθε λαός να έχει την ελευθερία του, κάθε άνθρωπος να έχει τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ίσως οι συρράξεις, οι πόλεμοι, οι κάθε είδους εχθροπραξίες γίνονται γιατί ο καθένας διεκδικεί περισσότερο από ότι δίκαια του ανήκει.
Δημήτρης Γαντές · 05/02/2014 at 06:16
Συμφωνώ κι εγώ με τη σκέψη της Ιωάννας. Γράφω τούτες τις σκέψεις περίπου ένα χρόνο μετά από τις δικές σου Άλτα με αφορμή ένα άρθρο που διάβασα και παραθέτω τον σύνδεσμο: http://gr.news.yahoo.com/%CE%B1%CF%85%CF%83%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%B7-%CF%84%CF%81%CF%8C%CE%B9%CE%BA%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%B9%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CF%84%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B9%CE%BD%CE%B1-162718952.html
Σχετίζεται με το αν η τρόϊκα, λίγο ή πολύ, καταπατεί τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα με τον τρόπο που αντιμετωπίζει τον Έλληνα πολίτη, εργαζόμενο και νοικοκύρη στο σπίτι του. Δεν ξέρω αν το έχεις διαβάσει. Στη δική μου απλή και κοινή λογική δεν χωράει αμφιβολία πως η προσπάθεια που γίνεται για τη διάσωση της χώρας μας φαίνεται να στέφεται με επιτυχία αλλά οι Έλληνες “ασθενείς” αποθνήσκουν. Ποιος άραγε ενδιαφέρεται ανθρώπινα για τους ανθρώπους Έλληνες; Μήπως και άλλοι νομικοί θα πρέπει να δουν σοβαρά την “κίνηση” αυτή του νομικού που το άρθρο μας κάνει γνωστή και να ενωθούν σε μια σοβαρή προσπάθεια ανθρώπινης βοήθειας προς τον Έλληνα πολίτη;