Greek
English
French
German
Italian
Spanish“Από την πατρίδα με αγάπη” είναι το σημερινό σημείωμα. Λόγοι προσωπικοί και επαγγελματικοί με έφεραν, εν μέσω καύσωνος, στα πάτρια εδάφη
Αφήνω εκτός σχολίων τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων για τους “επίορκους εφοριακούς”, για το ειδικό σώμα “Ράμπο” στο κυνήγι των πλουσίων, για τις προωθούμενες αλλαγές στο ασφαλιστικό και τις εργασιακές σχέσεις και για τον πολιτικό λαβύρινθο των σκανδάλων. Ούτε θα συζητήσω το κύμα απεργιών, σε σιδηροδρόμους, μετρό, βαθμολογητές γραπτών σε πανελλήνιες εξετάσεις, άκουσον άκουσον
Για όλα αυτά και πολλά άλλα ταιριάζει γάντι η διαφήμιση (με άλλο νόημα βάβαια) που τυχαία είδα κάπου: “Μπορούμε. Είμαστε Έλληνες”. Και βέβαια μπορούμε, το αποδείξαμε και στο … μουντιάλ, με την ιστορική νίκη, όπως έγραφαν οι εφημερίδες, της Ελλάδας επί της Νιγηρίας. Άρχισε η χώρα να χαμογελά! Ξεχάστηκαν οι ξένοι ελεγκτές, που βρέθηκαν αυτές τις ημέρες στην Αθήνα και ούτε λόγος πιά, τουλάχιστον στις παρέες, περί “πτώχευσης”. Καθώς τα σχολεία έκλεισαν, ξεχύθηκε ο κόσμος στις παραλίες. Ελλάδα σαν τον ήλιο σου, ήλιος αλλού δεν λάμπει, το τονίζω κι εγώ από καρδιάς μαζί με τον ποιητή. Το χαίρομαι και το απολαμβάνω μαζί με τα ανηψάκια μου!
Όταν έκλεινα το εισιτήριό μου για Αθήνα είχε λήξει αισίως η απεργία των υπαλλήλων στα Γραφεία Εξυπηρέτησης του Κοινού (ΚΕΠ). Είχα κάνει αίτηση για ένα πιστοποιητικό από τις αρχές Απριλίου και ήμουν σίγουρη ότι μέσα Ιουνίου θα ήταν έτοιμο, αν και η υπάλληλος μου είχε τονίσει τότε, ότι σε δυο-τρείς μέρες θα ήταν στο γραφείο της. Όταν πήγα να το αναζητήσω η ευγενέστατη υπάλληλος του ΚΕΠ μου είπε, ότι θα είναι έτοιμο σε λίγες μέρες, γιατί είχε …αρρωστήσει η υπάλληλος του πρωτοδικείου και προφανώς είχε πάρει τις αιτήσεις στο σπίτι της! Αναγκάστηκαν από το ΚΕΠ να στείλουν εκ νέου την αίτησή μου σε φωτοαντίγραφο. Μου ζήτησε να έχω κατανόηση για την “μικροκαθυστέρηση”!
Έκανα προσπάθεια για να παρακολουθήσω την προσπάθειά της να μου εξηγήσει, ότι “αυτά συμβαίνουν”! Το ίδιο δεν ισχυρίστηκε άλλωστε πρόσφατα και η πρώην διευθύντρια του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, όταν την ρώτησε ο ανακριτής γιατί είχε πάρει και κρατούσε τους φακέλους με απόρρητα στοιχεία του υπουργείου στο σπίτι της; Η τελευταία περίπτωση αφορούσε στο σκάνδαλο του Βατοπεδίου, μια σαφώς μεγαλύτερου βεληνεκούς υπόθεση, αλλά η ουσία είναι ότι στο σκεπτικό δεν διαφέρουν και πολύ!
Δεν θέλω κάτω από τον ήλιο της Ελλάδος να είμαι μίζερη … Χαμογελώ με την Ελλάδα που χαμογελά και χαίρομαι για κάθε βήμα της χώρας προς τα μπρος. Αλλά, επιεικώς, απογοητεύομαι συνδιαλεγόμενη με όλους αυτούς, που αντιμετωπίζουν την Ελλάδα, ως τσιφλίκι τους, που έχουν αναγάγει την φοροδιαφυγή σε εθνικό σπορ, που είναι της άποψης, “εγώ να περνάω καλά”, που τους συναντώ αναγκαστικά στο δρόμο μου και σε τελική ανάλυση προσπαθούν να με πείσουν ότι εγώ “στραβά αρμενίζω”!
Είναι ίσως λίγοι, αλλά αρκούντως ικανοί, να κάνουν “το μύρον του μυρεψού να βρωμεί και να αναβράζει”, όπως αναφέρεται και στον Εκκλησιαστή (10/1).
No tags
Ioanna Sahinidou · 26/06/2010 at 20:54
Μας περιγράφεις Αλτάνα μας την πραγματικότητα που ζούμε καθημερινά. Αυτό το βήμα προς τα εμπρός που είδες και χαμογελάς πες μου που το είδες να πάω να το δω και εγώ…
Είμαι απαισιόδοξη ή μάλλον ρεαλίστρια;
Αλτάνα · 27/06/2010 at 15:04
Είσαι αναμφίβολα ρεαλίστρια, Ιωάννα! Όταν, όμως είσαι μακρυά από κάτι που αγαπάς, ξεχνάς ή μάλλον βάζεις σε ένα συρτάρι τα στραβά του και παραδίδεσαι στο Όραμα. Κάπου εκεί τοποθετώ τον εαυτό μου.
Ένας φίλος του εξωτερικού μου έλεγε, ότι αυτό που λείπει από την Ελλάδα είναι η “Civil Society”. Όταν το έλεγε θυμήθηκα εκείνες τις μάνες, στη Χιλή νομίζω ήταν,που έβγαιναν και κάθονταν στη κεντρική πλατεία σιωπηλές, μη έχοντας άλλον τρόπο να διαμαρτυρηθούν για τα “εξαφανισμένα” παιδιά τους. Δεν ενοχλούσαν τους άλλους παρά μόνο το “σύστημα”. Ο Διεθνής Τύπος τις κατέγραψε και εκείνες πήραν τη θέση τους στην ιστορία.