Ήταν ψέμα ότι η Ελλάδα βρισκόταν όλα αυτά τα χρόνια στην άκρη του γκρεμού. Η αλήθεια είναι ότι κατρακυλούσε στην άβυσσο.

Ήταν ψέμα ότι οι ξένοι υπονόμευαν συνειδητά την χώρα και την έσπρωχναν στην καταστροφή. Η αλήθεια είναι ότι αυτό το κατάφερναν και από μόνοι τους οι εγχώριοι πολιτικοί με τον λαό να μην είναι άμοιρος των ευθυνών του.

Ήταν ψέμα ότι έστειλαν στην Ελλάδα, τελευταίως, τελεσίγραφο για έξοδο από την «ευρωπαϊκή οικογένεια». Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα δια του Πρωθυπουργού της εγκατέλειψε απρόβλεπτα, κακόπιστα και αιφνίδια το τραπέζι των διαπραγματεύσεων από μόνη της.

Ήταν ψέμα ότι η Δημοκρατία στην Ελλάδα απαιτούσε την ετυμηγορία του λαού στο τεράστιο πρόβλημα που προέκυψε. Η αλήθεια είναι ότι με το τελευταίο δημοψήφισμα πετάχτηκαν εσκεμμένως οι ευθύνες στον λαό για να αποφασίσει τελεσίδικα για κάτι που ούτε τη γνώση είχε ούτε τις συνέπειες μπορούσε να υπολογίσει.

Ήταν ψέμα ότι κατέθετε η Ελλάδα, όλους αυτούς τους μήνες των διαπραγματεύσεων, σοβαρές προτάσεις εξόδου από την κρίση στα αρμόδια όργανα, όπως η ίδια τα είχε προσδιορίσει. Η αλήθεια είναι ότι ο αρμόδιος και εκ του λαού εκλεγμένος εκπρόσωπος μπλοφάριζε συνεχώς προτείνοντας παιδαριωδώς, αλλά με τον πλέον επίσημο τρόπο, να καλωδιώνονται για παράδειγμα ξένοι τουρίστες στο αγώνα πάταξης της φοροδιαφυγής στα νησιά.

Ήταν ψέμα ότι γινόταν συλλογική προσπάθεια απ’ έξω απομόνωσης της χώρας. Η αλήθεια είναι ότι γινόταν φιλότιμη προσπάθεια από τους έλληνες εκπροσώπους να εξοργίζουν κάθε μέρα και περισσότερο και τους δεκαοκτώ εταίρους της Ελλάδας στη νομισματική ένωση, συμπεριλαμβανομένης και της Κύπρου, σέρνοντας έτσι την χώρα σταθερά αλλά σίγουρα στην απομόνωση.

Ήταν ψέμα οι φωτογραφίες που ποστάριζαν, παραμονές του δημοψηφίσματος στο διαδίκτυο, κάποιοι ιδεολόγοι φανατικοί για τάχα μεγαλειώδεις διαδηλώσεις συμπαράστασης στο Παρίσι και αλλού υπέρ του «ΟΧΙ». Η αλήθεια είναι ότι παραπλανούσαν ηθελημένα με φωτογραφίες αρχείου, γιατί τα δέντρα στις πλατείες δεν είχαν φύλλα και ως γνωστό βρισκόμαστε στο καλοκαίρι …

Ήταν συνεπώς ψέμα το «ΟΧΙ» και η αλήθεια φάνηκε, εκ του αποτελέσματος, να είναι το «ΝΑΙ».

Και ήταν ψέμα ότι ο αγώνας ήταν «υπέρ πατρίδας και εστιών». Η αλήθεια είναι ότι, όπως όλα δείχνουν, ο αγώνας δίνεται «υπέρ εξουσίας και καρεκλών».

Όσο τα περί αξιοπρέπειας, που τόσο έχει κακοποιηθεί τελευταίως, ας την αφήσουμε να μας θυμίζει απλά και λαϊκά ότι πάνω απ’ όλα σημαίνει ανάληψη ευθυνών και συνέπεια των λόγων μας. Έγραφα πριν τρία χρόνια στο βιβλίο, «Βιώνοντας την κρίση», Εκδόσεις «Ο Λόγος», και απαντώντας στο ερώτημα, αν υπάρχει ελπίδα, «Ναι, υπάρχει, αν προσωπικά ο καθένας ξεκινήσει από τον ίδιο του τον εαυτό, όχι προσδιορίζοντας από συμφέρον την κάθε φορά την συμπεριφορά του στο περιβάλλον που ζει, αλλά αλλάζοντας ο ίδιος ριζικά, σταθερά και με ειλικρίνεια, ενστερνιζόμενος αρχές, απόψεις και ιδέες που θα τον βοηθήσουν στη σωστή ιεράρχηση αξιών στη ζωή του» (σελ. 66-67).

Και το πιστεύω ακόμη! Είναι αλήθεια ότι θα ήταν μια καλή αρχή πριν αρχίσουμε και πάλι να μοιράζουμε ευθύνες και να καταλογίζουμε λάθη σε όλους τους άλλους, εκτός του εαυτού μας!

No tags

4 comments

<< Στου πατρικού το μπαλκονάκι

‘Ενας αλλιώτικος Οιδίπους >>