Greek
English
French
German
Italian
Spanish
Ο πρώτος χρόνος που έζησα εκτός Ελλάδος ήταν και ο τελευταίος της χώρας πριν μπει στην τότε ΕΟΚ. Με ένα πανεπιστημιακό πτυχίο στην τσέπη και την περηφάνια της νιότης, που τα ξέρει όλα και τα θέλει όλα έφτασα στο Αμβούργο της Γερμανίας. Είχα γαλουχηθεί με την ιδέα της υπεροχής, έναντι των ξένων, λόγω Πλάτωνα, Αριστοτέλη και Σωκράτη. Γράφτηκα στο εκεί Πανεπιστήμιο για μεταπτυχιακό και ένιωθα έτοιμη να αντιμετωπίσω τους πάντες και τα πάντα. Μέχρις εκείνο το πρωί στην πανεπιστημιακή κλινική του Έπεντορφ. Η νοσοκόμος ζήτησε να επαναλάβω την υποχρεωτική για όλους τους ξένους ακτινογραφία, γιατί η πρώτη έδειξε ότι έπασχα από φυματίωση! Με όσα γερμανικά ήξερα τότε προσπάθησα να της εξηγήσω ότι κάποιο λάθος θα έγινε, γιατί εγώ, σε αντίθεση με όλους τους υπόλοιπους αφρικανούς που περίμεναν στην ουρά, ερχόμουν κατευθείαν από μια ευρωπαϊκή χώρα και στην Ευρώπη η συγκεκριμένη ασθένεια είχε από δεκαετίες εκλείψει. Δεν ήθελα να υποστώ δεύτερη ανώφελη ακτινοβολία. Με ένα ζόρι που δεν ήμουν συνηθισμένη με πήγε πάλι στα εργαστήρια. Ήμουν από χώρα εκτός Ευρώπης μου είπε αυστηρά, σχεδόν επιτιμητικά και εκείνη έπρεπε να ακολουθήσει την διαδικασία που ισχύει γι΄αυτές τις «τρίτες» χώρες, χωρίς καμιά εξαίρεση. Πολύ με πείραξε, αυτό το «τρίτες χώρες», περισσότερο από την πιθανή ασθένεια, καθώς ήμουν και σίγουρη ότι δεν την είχα. Μου θύμιζε πεινασμένα παιδάκια με πρησμένες κοιλιές και άλλα τέτοια τραγικά.
Λίγες μέρες αργότερα, στις 8 το πρωί χτυπάει το κουδούνι στο σπίτι. Ο σύζυγός μου είχε ήδη φύγει νωρίς για το Πανεπιστήμιο και ήμουν μόνη. Μια κυρία εμφανίστηκε στην πόρτα και μου ζήτησε να μπει. Φαντάστηκα ότι θα ήταν κάποια γειτόνισσα ή τέλος πάντων κάποια γνωστή της οικογένειας για να μας χτυπήσει τέτοια ώρα το κουδούνι. Την ρώτησα, αν ήθελε καφέ. Αντί για απάντηση με ρώτησε πού είναι η κρεβατοκάμαρά μας! Την κοίταξα παράξενα αλλά το βλέμμα της δεν μου άφηνε περιθώρια για άρνηση. Ξέστρωσε το κρεβάτι με μια απότομη κίνηση, άνοιξε συρτάρια, μπήκε στο μπάνιο και μέτρησε τις οδοντόβουρτσες. Την ακολουθούσα σα χαμένη. Στην κουζίνα άπλωσε στο τραπέζι ένα ντοσιέ και άρχισε τις ερωτήσεις. Πότε και που παντρευτήκαμε με τον άνδρα μου, από τι χρήματα ζούμε και αν εργάζομαι και που; Της είπα ότι το επάγγελμά μου είναι δικηγόρος αλλά δεν το εξασκώ. Με κοίταξε κάπως διφορούμενα. Δεν την κατάλαβα την απάντησή της μόνο τις τελευταίες λέξεις έπιασα, ότι τάχα ξέρει ότι υπάρχουν πολλά ελληνικά εστιατόρια στην πόλη… Όταν έμεινα και πάλι μόνη είχα εκείνη τη στυφή γεύση στο στόμα και στην καρδιά, ότι ήμουν μια οποιαδήποτε «τρικοσμική» γι΄αυτή την υπάλληλο, όπως έμαθα εκ των υστέρων, που έκανε απλά τη δουλειά της, να ανακαλύψει δηλαδή παράνομους οικονομικούς μετανάστες, που με δήθεν νόμιμα χαρτιά, εικονικού γάμου για παράδειγμα, εισέβαλαν στη χώρα.
Ένα χρόνο αργότερα από το περιστατικό αυτό, πραγματοποιήθηκε επιτυχώς η ένταξη της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ. Αυτόματα και χωρίς ιδιαίτερες διαδικασίες από «τριτοκοσμική» έγινα ισότιμη πολίτις σε όσα ευρωπαϊκά κράτη έζησα και ζω μέχρι σήμερα και έτσι με αντιμετωπίζουν πλέον οι δημόσιες υπηρεσίες της κάθε ξένης χώρας. Έχω πάντα το ελληνικό μου διαβατήριο, αλλά σπάνια το χρησιμοποιώ γιατί αρκεί η ελληνική αστυνομική μου ταυτότητα, όπως ισχύει για όλους τους υπόλοιπους ευρωπαίους. Ήταν για μένα, μετά τις πρώτες τραυματικές εμπειρίες, ως «τριτοκοσμική», θέμα αξιοπρέπειας να έχω ίδια δικαιώματα με τους υπηκόους του εκάστοτε κράτους και να με αντιμετωπίζουν ισότιμα. Και σε περιπτώσεις που δεν συνέβαινε αυτό – «ξινοί» υπάρχουν παντού! -, ως πολίτις της μετέπειτα Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) ήξερα να διεκδικώ το δίκιο μου γιατί ένιωθα αυτή τη μεγαλόπνοη ιδέα των Σούμαν, Μονέ, Άντεναουερ και άλλων σοφών ευρωπαίων που οι περισσότεροι διαπνέονταν από χριστιανικά ιδεώδη, σαν δίχτυ ασφαλείας κάτω από τα πόδια μου. Και δεν αναφέρομαι σε οικονομικά ή άλλα οφέλη, αλλά στα μικρά και καθημερινά, που αντιμετωπίζει κάθε ξένος υπήκοος σε άλλη χώρα. Σκέφτομαι, λοιπόν, τα όσα θα κληθούν οι βρετανοί υπήκοοι να αντιμετωπίσουν σε χώρες της ΕΕ, ως «τριτοκοσμικοί» πλέον συν τοις άλλοις, μετά το πρόσφατο δημοψήφισμα υπέρ της εξόδου της χώρας των από την ΕΕ.
Μπορεί να είναι έτοιμος κανείς να ρισκάρει πολλά στη ζωή του, αλλά το άθλημα της σχοινοβασίας, χρειάζεται δίχτυ ασφαλείας από κάτω, αλλιώς είναι παιχνίδι με τη φωτιά, εις βάρος του σχοινοβάτη φυσικά πάντα!
No tags
Μάρκος Μπούσιος · 26/06/2016 at 17:36
Πολύ ωραίο και ενδιαφέρον!
Anonymous · 26/06/2016 at 19:02
Y.M.: i laughed-tragically of course-
and then i remembered an analogous
experience of mine in the States: i was asked
if…i know how to use the phone (!). “Oh. no”, i said sarcastically.
“what’s a phone?” i was given elementary info about technological
devices for the purpose of long distance communication. “I see”,
i replied in fake wonderment. but then THEY were curious to know how do WE
communicate in Greece. “We use the tam tam” i replied arrogantly!!!
Anonymous · 26/06/2016 at 20:55
E.Z. :WOW experience. I hope all those who went to Germany last year won’t have surprises like yours. And something more… the same thing with chest x-rays happened to me in Athens, but the nurse did not have me do another x-ray she simply did the mantou test… he!he! difference in thinking!! I wish all Greeks could understand the qualities that permeate our culture and society, there is loooots of potential in Greece and Greek culture… and I think it is time to show it in this time of crisis in micro and macro levels.
Μάρκος Μπούσιος · 27/06/2016 at 10:20
In the late fifties in America, I had a kid ask me where I was from. From Greece, I answered. The boy was shocked! Is there such a country? And (Taking Greece for grease) how do you walk there?
Anonymous · 27/06/2016 at 20:23
C.F.: Η περιγραφή κι ανάλυση το προ-ευρω-ενωσιακών και μετ-ενωσιακών εντυπώσεων κι εμπειριών σας έχουν δοθεί με γλαφυρότητα, παραστατικότητα και αντικειμενικότητα. Επειδή η εξοικείωση αμβλύνει την αντίληψη, έχουμε συνηθίσει τις τεράστιες πολυτέλειες του κοινού νομίσματος, της ελεύθερης εγκαταστάσεως σε 27 Ευρωπαϊκές, την διέλευση από και την επίσκεψη εις αυτές με μόνο την ταυτότητα μας και, κυρίως, αυτήν της πεποιθήσεως πως ανήκεις στην ισχυρότερη και εγκυρότερη σύμπραξη των κορυφαίων Ευρωπαϊκών χωρών. Πάντως, όχι μόνο δεν ένιωσα ποτέ κατώτερος έναντι των άλλων Δυτικοευρωπαίων -αφού οι Ανατολικοί Ευρωπαίοι του σιδηρούν παραπετάσματος ήσαν για λύπηση- αλλά και ανώτερος, ως πολύγλωσσος και πιανίστας από παιδί και εγκυκλοπαιδικώς μορφωμένος ως μεγάλος, απ’ αυτούς σε πληθώρα περιστάσεων. Η Γαλλία, Βρετανία, Ολλανδία κι Ιταλία ήσαν κι αυτές φτωχές χώρες κατά τις δεκαετίες των ’60 κι ’70 κι οι δύο πρώτες εξήγαγαν αθρόως χορεύτριες, “συνοδούς”, γκουβερνάντες, δασκάλες και δάσκαλους Αγγλογαλικών. Όταν πρωτομπήκα σε Αγγλικά και Γαλλικά σπίτια στη εφηβεία μου ένιωσα ότι ζούσα σε παλάτι και σε ευδαίμονα στην Ελλάδα.
Anonymous · 27/06/2016 at 20:27
V.S.:Πολύ φοβάμαι ότι οι Βρετανοί έχουν πολύ ισχυρό δίχτυ ασφαλείας, την οικονομία τους, τη διπλωματία τους και τη γλώσσα τους που μιλιέται σε όλο τον πλανήτη! Όπως λένε και στα μέρη μας “τον καβαλάρη που πάει καβάλα στ’ άλογο, μην το κλαις”! (πέρα από αυτή τη διαφωνία, το άρθρο σου μου άρεσε πολύ!)
Anonymous · 27/06/2016 at 20:29
S.I.: Ωραία περιγραφή εγω σπουδαςα, στην Αγγλία….είχα μια φίλη δασκάλα που με κάλεσε στη τάξη της για να μιλήσω για τη Ελλάδα, τα παιδιά με ρωτούσαν αν ζούσαμε σε σπίτια η σε καλύβες…..αν είχαμε δρόμους κλπ!! Άλλοι καιροί……
Anonymous · 27/06/2016 at 20:32
G.A. :Πέρα απο τις ξεχασμένες αλήθειες που αναφέρεις (αλήθεια πόσο επιλήσμων λαός είμαστε…) υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος.Ευρωπαίοι γίναμε με διοικητικά μέτρα, αλλά στην ουσία? Οι κυρίες που μετά το 81 μας σέβονταν και δεν μας θεωρούσαν πια τριτοκοσμικούς, πως αισθάνονταν με τα αυτοκίνητα που έσπευδαν να τις πατήσουν στις διαβάσεις όταν έρχονταν γα διακοπές, με τους οδηγούς που παρέκαμπταν τις ουρές για να μπουν μπροστα τους στις προς τα αριστερά στροφές, σήμερα πως αισθάνονται που είναι οι μόνες που δεν καπνίζουν στις ελληνικες ταβέρνες,πως, πως , πως…
Anonymous · 27/06/2016 at 20:34
M.P.: Αλτανα μου θα σε λυπησω αλλα ο τρόπος των Γερμανων διολου δεν επηρεαζεται απο τον αν εισαι η οχι στην ΕΕ…… και εχω πειραν μακραν…Ο λόγος; ειναι τα αφεντικά της. και κατι ακομη, πώς εσυ μια χριστιανη, επιθυμεις να εχεις προνομιακη μεταχειριση απο αυτους τους..τριτοκοσμικους; Δεν πιστευω αυτα που διαβαζω…
Anonymous · 27/06/2016 at 20:37
E.A.-D.: Αχ βρε Αλτα μου εχειςς εναν μαγiκο τρόπο οταν γράφης. Οτι ενοιωθες με εκανες να το νιώθω κι εγω. Σε καταλαβα πλήρως αν και ως διαμενουσα στην Αθηνα εχω πολλες αντιρησεις σε οσα γράφεις. Εγω δεν αισθάνομαι εδω οτι ειμαι Ευρωπαία αλλα κατοικος Πακισταν, Μπακλαντες.