Greek
English
French
German
Italian
Spanish
Μία-μία οι καθολικές εκκλησίες των Βρυξελλών αδειάζουν. Το χριστεπώνυμο ποίμνιο της πρωτεύουσας περνά κάπου αλλού τα κυριακάτικα πρωινά του, πάντως όχι στην εκκλησία της ενορίας του. Οι καμπάνες των εκκλησιών αυτών έχουν πάψει από χρόνια να καλούν τους πιστούς στη λειτουργία, επειδή κάποιοι κάτοικοι της περιοχής ήθελαν την ησυχία τους και τον κυριακάτικο ύπνο τους. Πέτυχαν λοιπόν την σιωπή των καμπαναριών. Τα άλλα ήλθαν μετά από μόνα τους …
Ο Επίσκοπος των Βρυξελλών αποφάσισε, ότι είναι πολλές οι 108 εκκλησίες που υπάρχουν στην πόλη και αν όχι όλες, τουλάχιστον οι περισσότερες πρέπει να κλείσουν ή να αλλάξουν χρήση. Δεν πάει ο κόσμος τις Κυριακές στην εκκλησία και τα κόστη για τους πέντε-δέκα πιστούς, κυρίως ηλικιωμένους, που απαιτεί η λειτουργία τους είναι αντιστρόφως ανάλογα με το αποτέλεσμα. Άνοιξε έτσι τον ασκό του Αιόλου και ανάγκασε «πιστούς» και «απίστους» ενορίτες – όλοι μας μπαίνουμε σε μια ανοιχτή εκκλησία και ανάβουμε ένα κεράκι γιατί ποτέ δεν ξέρεις, μούλεγε φίλος τις προάλλες! – να βγουν από το καβούκι τους και τη σιωπή τους. Με ένα ευρώ το χρόνο «φόρο» για κάθε κάτοικο της ενορίας, μπορούν να καλυφθούν τα κόστη λειτουργίας, απάντησαν στον Επίσκοπο. Με έρευνα έδειξαν, ότι οι «πιστοί» καθολικοί, αυτοί δηλαδή που πηγαίνουν κάθε Κυριακή στην εκκλησία είναι κάπου 144.000, ενώ ο Επίσκοπος ισχυρίζεται ότι μόλις περνούν τους χίλιους στην πόλη!
Στο μόνο που υποχώρησε είναι στο να αλλάξει την απόφαση, ώστε η επιβλητική εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης στο κέντρο των Βρυξελλών να μη γίνει κλειστή αγορά, όπως προβλεπόταν (είχα γράψει παλιότερα γι΄ αυτό) αλλά να παραμείνει εκκλησία, έστω και κλειστή προς το παρόν. Εξάλλου ανέφερε, ότι πολλά κτίρια εκκλησιών έχουν δοθεί σε ορθόδοξους, σέρβους και ρουμάνους για τις ανάγκες Λατρείας του Δόγματός τους. Όσες μένουν δεν συμφέρουν τον εκκλησιαστικό προϋπολογισμό. Θα μπορούσαν να γίνουν σχολεία, που πάσχει η πόλη, είπε.
Πώς έφτασε ο Επίσκοπος, λογικά ορμώμενος βέβαια και βάση στατιστικών, σε μια τέτοια ρηξικέλευθη απόφαση; Είναι τα κόστη λειτουργίας για τα κτίρια, που τον τρόμαξαν; Όχι τόσο, απάντησε ο ίδιος, όσο η αλλαγή πλεύσης των πιστών, στις Βρυξέλλες και παντού στην Ευρώπη, τις τελευταίες δεκαετίες. Δεν πάνε οι άνθρωποι πια στην εκκλησία και οι εκκλησίες δεν είναι ο τόπος που γράφεται η οικογενειακή ιστορία των ενοριτών. Σε κάποιες εκκλησίες που διακονούν κάποιοι «χαρισματικοί» ιερείς μαζεύεται κόσμος. Οι άλλες μένουν άδειες και δείχνουν μια θλιβερή εικόνα.
Στα καθ΄ ημάς τώρα, διάβαζα σήμερα για την απεργία των εργαζομένων σε μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις στην Ελλάδα, με αίτημα τη μη λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές, γιατί ούτε ωφέλιμο είναι αυτό για τους καταναλωτές, ούτε αναγκαίο.
Και θυμήθηκα, πως κάπως έτσι ξεκίνησε και σε κάποιες δυτικές χώρες, πριν κάποιες δεκαετίες, με την έμμεση κατάργηση δηλαδή της κυριακάτικης ανάπαυσης. Για τους «πιστούς» χριστιανούς αυτό σήμαινε κατάργηση της Κυριακάτικης Λατρείας, όπως την είχαν μάθει από τους γονείς τους. Ανοιχτά καταστήματα τις Κυριακές, σχολικές και άλλες δραστηριότητες τα κυριακάτικα πρωινά, δεν επέτρεπαν πλέον στην οικογένεια να εκτελέσει τα εκκλησιαστικά της καθήκοντα, με αποτέλεσμα να μένουν άδειες οι εκκλησίες, με λίγους ηλικιωμένους να φυλάνε Θερμοπύλες …
Τίποτα δεν έρχεται τελικά από μόνο του! Αίτιο και αιτιατό, που λένε και οι φυσικοί …
No tags
Anonymous · 17/07/2016 at 17:01
B.K.: Και πέρα από την ουσία: πόσο αγαπώ τον ήχο της καμπάνας. Πόσο μ’ αρέσει στη Γερμανία, 10.00π.μ. το άκουσμά τους πριν την αρχή της λατρείας σε όλες τις εκκλησίες.
Anonymous · 17/07/2016 at 20:23
Ioanna Sahinidou
I. S.: “Δεν πάνε οι άνθρωποι πια στην εκκλησία και οι εκκλησίες δεν είναι ο τόπος που γράφεται η οικογενειακή ιστορία των ενοριτώ” Η φράση σου αυτη με προβλημάτισε ιδιαίτερα.Έχω την αντύπωση όττι ατομικά δικαιωματα που αναζητούσαμε χαλαρώνουν τελικά την “οικογένεια”.
Anonymous · 17/07/2016 at 21:58
N. Κ.: Ασφαλώς και η Ελλάδα ζει την δική της φάση εκκοσμίκευσης. Για να πάρει η Ορθόδοξη Εκκλησία παράδειγμα από το τι έγινε στις Ρωμαιοκαθολικές και Προτεσταντικές χώρες ούτε λόγος. Βέβαια και εκεί τα παραδείγματα που προσπάθησαν να απαντήσουν στο φαινόμενο δεν είναι ιδιαίτερα επιτυχημένα. Ελπίζω να μην δούμε και δικούς μας ναούς να γεμίζουν με πουφ. Ίσως πρέπει απλά να αποδεχτούμε πως οι Ευρωπαίοι δεν επιθυμούν, πια, να έχουν οργανική σχέση με εκκλησιαστικές κοινότητες…
Υ.Γ. Λυπάμαι που έμαθα τα σχετικά με τον ναό της Αγ. Αικατερίνης…
Μάρκος Μπούσιος · 18/07/2016 at 06:40
Η εποχή μας είναι πια σαφώς μεταχριστιανική. Ας μη επιχαίρουν όμως οι άπιστοι, και όσοι κατάφεραν τον αποχριστιανισμό της Δύσης. Τα αποτελέσματα ήδη φαίνονται. Το φαινόμενο είναι γενικό. Οι άνθρωποι (αυτοί που ομολογούν πίστη στον Χριστό) είναι “φιλήδονοι μάλλον, παρά φιλόθεοι”. Η Κυριακή ως ημέρα του Κυρίου έχει προ πολλού καταργηθεί. Οι εκκλησίες και οι λατρευτικές συναθροίσεις αδειάζουν και δραματικά συρικνώνονται. Τραβάει περισσότερο η θάλασσα, το εξοχικό, η εκδρομή, παρά το “συνέρχεσθαι ομού”. Οι λίγοι εναπομείναντες πιστοί, ας κρατάμε γερά, όταν οι άλλοι θα κλαίνε εμείς θα απολαμβάνουμε τη χαρά του Κυρίου μας.
Ioanna Sahinidou · 18/07/2016 at 09:12
Η Ευρώπη αποχριστιανίζεται. Για μένα είναι πολύ σημαντικό το οτι στην Ελλάδα οι Ορθόδοξες εκκκλησίς είναι πάντα ανοικτές και μπορείς να καθήσεις, να προσευχηθείς, να έχεις περισυλλογή. Ακόμα και σε απόμερα εκκλησάκια η πόρτα είναι ανοικτή. Εκείνο που με θλίβει είναι και το έχω ακούσει είνα ότι για πολλούς η σχέση με την εκλησία είναι: ήθη και έθιμα. Από την άλλη στη Δύση πολλοί δεν θέλουν να έχουν σχέση με το Θεό. Ηλικιωμένη που έζησε πολέμους, κακουχίες, χηρεία και στάθηκε στα πόδια της μου είπε: ΠοιοςΘεός, μόνη μου τα κατάφερα. Πολλές φορές η ευημερία μας απομακρύνει από ττο Θεό.
Anonymous · 18/07/2016 at 11:26
I.S.:Περιμένω πάντα τα κείμενά σου Altana γιατί με ένα δικό σου μοναδικό τρόπο βάζεις στο τραπέζι πολύ σοβαρά θέματα και τα χειρίζεσαι με προσοχή, χωρίς πωλώσεις και ακρότητες.