Οι ωραίοι άνθρωποι, τα ωραία πράγματα, οι ωραίες στιγμές είναι μια δρασκελιά από σένα! Μπορεί να μην είναι μεγάλα, φαντασμαγορικά  και ανεπανάληπτα ούτε να θέλουν να ορίζουν τη ζωή και το μέλλον σου, αν και δεν το αποκλείω κι αυτό.

Κάποια μικρά και ασήμαντα, αυτά που μπορεί κανείς και τα εφαρμόζει με το που τα σκέφτεται ή που προκύπτουν, είναι, λένε οι ειδικοί, που δίνουν την μέγιστη ικανοποίηση, γιατί το αποτέλεσμα είναι άμεσο και το έχεις μπροστά σου. Είναι μια κίνηση, για παράδειγμα, να σηκωθείς δηλαδή από τον καναπέ της αδράνειας και να αγκαλιάσεις το αγαπημένο σου πρόσωπο. Ένα χαμόγελο με την καλημέρα. Η απόφαση να βγεις δυο βήματα στο μπαλκόνι και παρά το κρύο, που σε τσούζει στο πρόσωπο, να κοιτάξεις ψηλά το αποψινό φεγγάρι, μια λεπτή ασημένια πινελιά στον ξάστερο ουρανό με ευθυγραμμισμένη την Αφροδίτη αριστερά επάνω. Η ομορφιά σε όλη την απλότητα, που γαληνεύει την ψυχή.

Ήταν το βράδυ της δεύτερης μέρας των Χριστουγέννων. Η κόρη επέμενε να βγούμε μια βόλτα στη νυχτερινή πόλη. Θες το κρύο, θες ο φόβος που είχε παραλύσει τις ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις, μετά το άνανδρο κτύπημα στη χριστουγεννιάτικη υπαίθρια αγορά του Βερολίνου, συνέχιζα για ώρα να αρνούμαι να αφήσω τη σπιτική θαλπωρή και ασφάλεια. Την Grande Place στολισμένη, την έχω δει, άλλωστε τόσα χρόνια όλο τα ίδια, αντέτεινα. Μα αλλού θα μας πήγαινε, είπε. Μια φίλη της περίμενε εμάς για να ξεκινήσει κι εκείνη για τον ίδιον προορισμό. Όλοι και όλα δηλαδή είχαν συνωμοτήσει να με βγάλουν από τη βολή μου…

Φτάσαμε στην Sainte-Catherine, την επιβλητική εκκλησία στο κέντρο των Βρυξελλών, την στιγμή ακριβώς που άρχιζε η προβολή των Origami Lights στην πρόσοψη, ευγενική προσφορά της Ιαπωνίας προς το Βέλγιο για τα 150 χρόνια της μεταξύ τους φιλίας και συνεργασίας και στο πλαίσιο των Plaisirs d´Hiver. Θα ευχόμουν να είσασταν εκεί! Ν΄ ακούγατε τις καμπάνες από το τέμπλο του Shinto να αναγγέλουν το ταξίδι, σε 3D, στην παραδοσιακή και σύγχρονη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου. Να βλέπατε τα χρώματα και τα σχήματα να εναλλάσσονται στα ρελιέφ των τοίχων της εκκλησίας. Να βλέπατε τους πελαργούς με ανοιχτά διάπλατα τα φτερά τους να μπαινοβγαίνουν στα καμπαναριά της εκκλησίας και να τραβάνε πέρα, πάνω από τις ολάνθιστες κερασιές. Το μαβί της μπουκαμβίλιας να αναρριχάται αργά μέχρι ψηλά την κορυφή και να χάνεται στον νυχτερινό ουρανό. Πράσινα λιβάδια και δάση από μπαμπού να έρχονται και να γλιστρούν απαλά στο πλάι και να δίνουν τη θέση τους σε ήρεμα ποτάμια και γλυκόστρωτες λίμνες. Και μετά τα κύματα… Τι ομορφιά εκεί μπροστά στα έκπληκτα μάτια εκατοντάδων ανθρώπων που άφησαν, όπως εγώ, τη οικεία νωχελική κατάσταση, για το κάτι που δεν προμηνυόταν δα από την αρχή και εξαιρετικό, αυτό δηλαδή που θα άξιζε την «θυσία». Κι όμως! Ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να περάσει μπροστά από τα μάτια μου στο τέλος μιας δύσκολης χρονιάς. Με αντάμειψε και με το παραπάνω η απόφαση να σηκωθώ και να πάω.

Και σήμερα, στη αρχή μιας άλλης χρονιάς, όλα τα ωραία είναι μπροστά, σ΄ όσους έχουν μάτια να τα δουν και να τα πιστέψουν. Άδειες οι σελίδες στην ατζέντα της ζωής σου ακόμα. Βάλε μπόλικο χαμόγελο από την αρχή σε κάθε σελίδα, πολλή αγάπη και μια ιδέα λησμονιάς από τώρα για όσα μπορεί να σε λυπήσουν και να σε πικράνουν. Και πάρε την απόφαση να ξεκινάς την κάθε μέρα για ένα νέο «ταξίδι», κοιτώντας πάντα ψηλά για οδηγία. Και πρόσμενε τα όμορφα και ωραία, που δεν μπορεί παρά να ρθούνε.

Και μη ξεχνάς, μικρό ή μεγάλο το «ταξίδι», πάντα με ένα πρώτο βήμα ξεκινάει, και αυτό θα πρέπει να το κάνεις εσύ ο ίδιος!

Καλή χρονιά!

No tags

No comments yet.

<< Sola scriptura

Θρησκευτική Ελευθερία και ευρωπαϊκή πολιτική ατζέντα >>