Χάρη στην ευρεία επίδρασή της, η καινοτομία θεωρείται, ως ο πλέον σημαντικός παράγοντας για μια οικονομία, τις επιχειρήσεις της, την επιχειρηματικότητα και γενικά την ευημερία μιας κοινωνίας. Πολλές καινοτομίες έχουν οδηγήσει σε περισσότερη άνεση, ευκολία και αποδοτικότητα. Για παράδειγμα, στην Ευρώπη οι καινοτομίες που οδήγησαν στη δημιουργία σιδηροδρόμων υψηλής ταχύτητας έκαναν το ταξίδι για τους επιβάτες πιο άνετο, γρήγορο και προσιτό. Καινοτομίες στη κινητή τηλεφωνία και στην πρόσβαση στο διαδίκτυο προσφέρουν νέες δυνατότητες για ευκολότερη και πιο άνετη επικοινωνία κι ενημέρωση.
Οι ρίζες της καινοτομίας ξεκινούν από τη σκέψη και εξαρτώνται για την υλοποίησή τους, κατά πολύ από τη νοοτροπία και τις αντιλήψεις, το κοινωνικό πλαίσιο, την παιδεία και – γενικά – την κοινωνική κουλτούρα στην οποία εντάσσεται ένα άτομο. Οι αρχαίοι Αθηναίοι και οι ξένοι που βρίσκονταν κοντά τους, εις ουδέν έτερον ηυκαίρουν ή λέγειν τι ή ακούειν τι καινότερον. Έτσι μας διαβεβαιώνουν τα βιβλικά κείμενα (Πράξεις 17,21). Η «καινοτομία», έστω και αν η ίδια η λέξη δεν χρησιμοποιείται στις Γραφές, είναι έννοια βιβλική. Ο Χριστός διδάσκει, πως μπαλώματα σε παλιά ρούχα ή το νέο κρασί σε παλιούς ασκούς μόνο χειροτερεύουν μια κατάσταση. Η Καινή Διαθήκη, για την οποία μιλάει ο Χριστός, αποτελεί μια καινοτόμο προσέγγιση του ανθρώπου προς τον Θεό, μέσω της πίστης. Αντικαθιστά την Παλαιά Διαθήκη που προϋπέθετε την προσέγγιση του Θεού μέσω του μωσαϊκού νόμου.
Τόσο η διδασκαλία του Χριστού («μετανοείτε», αλλάξτε δηλαδή νοοτροπία) όσο και τα υπόλοιπα κείμενα της Καινής Διαθήκης, στο σύνολό τους, μιλούν για καινοτομία και όχι για μπαλώματα, για ένα μεταμορφούσθε τη ανακαινώσει του νοός υμών.
Πρόκειται για αντίληψη απέναντι στη ζωή γενικά.
Κατεβάστε το άρθρο εδώ: Innovation-of-the-Mind
Σε άρθρο του, που δημοσιεύτηκε στο τεύχος Σεπτέμβρη 2011 του περιοδικού 
Η Μεταρρύθμιση δεν περιορίστηκε στο θρησκευτικό χώρο. Στην πορεία της ιστορίας των χωρών όπου εκείνη επικράτησε, οι συνθήκες για την ανάπτυξη των επιστημών και της τεχνολογίας ήταν θετικές για τη ραγδαία ανάπτυξή των στον 16ο και 17ο αιώνα.
Όταν ο Απόστολος Παύλος στην ομιλία του στον Άρειο Πάγο αναφέρθηκε στην ανάσταση του Χριστού, οι Αθηναίοι τον χλεύασαν και έπαψαν να τον ακούν. Η ανάσταση των νεκρών γι’ αυτούς ήταν “μωρία,” επειδή δεν είχε ποτέ συμβεί, ούτε υπήρχε σοβαρή ανάγκη, στον κόσμο των ιδεών τους, για κάτι τέτοιο. Για τους Ιουδαίους συμπολίτες του η ανάσταση αποτελούσε “σκάνδαλο” – ο Θεός δεν πεθαίνει ούτε ανασταίνεται.
Η Φυσική καταδεικνύει όρια στην ανθρώπινη σκέψη. Το ερώτημα «τί είναι ύλη;» δεν βρίσκει εύκολη απάντηση. Στη προσπάθειά μας να προσεγγίσουμε την εξήγηση, η Αρχή της Αβεβαιότητας μας «απαγορεύει» να προσδιορίσουμε με σαφήνεια την απάντηση, όπως έγραψε χαρακτηριστικά ο συγγραφέας Άρθουρ Κέσλερ: «Η μοντέρνα Φυσική μοιάζει σα να υπακούει στη Δεύτερη Εντολή: Ου ποιήσεις σ’ εαυτώ είδωλον – ουδέ του Θεού ουδέ των πρωτονίων».
Το δοκίμιο του Daniel Vernet που γράφτηκε το 1971 και εκδόθηκε για πρώτη φορά στα ελληνικά το 1982 με τίτλο «Πίστη και Αθεϊσμός Σήμερα», αποτελεί μια εμπεριστατωμένη μελέτη, εμπλουτισμένη με προσωπικές μαρτυρίες επιστημόνων του 20ου αιώνα. Το θέμα που πραγματεύεται, «Πόσοι από τους σημερινούς επιστήμονες δηλώνουν πίστη στο Θεό και πόσοι είναι άθεοι;» παραμένει ενδιαφέρον και στον 21ο αιώνα. Το αποτέλεσμα στο οποίο καταλήγει είναι παρόμοιο με αυτό της πρόσφατης έρευνας στην Αμερική. Αυτό ίσως αποτελεί έκπληξη για εκείνους που στην σημερινή εποχή, απογείωσης της επιστημονικής γνώσης και ραγδαίας τεχνολογικής επανάστασης, θεωρούν την πίστη στο Θεό αναχρονισμό.
Ο
Η επιστήμη του 20ού αιώνα χαρακτηρίζεται από τρείς κύριες επαναστατικές επιτεύξεις: τη θεωρία της σχετικότητας, την κβαντική μηχανική και τη θεωρία του χάους. Αν η θεωρία της σχετικότητας έδωσε τέλος στην νευτωνική αντίληψη ενός απεριόριστου χώρου και χρόνου, και η κβαντική θεωρία έδωσε τέλος στο νευτωνικό όνειρο μιας αντικειμενικής προσέγγισης στη φύση, η θεωρία του χάους δίνει μια για πάντα τέλος στην ουτοπία του Laplace περί αιτιοκρατικής προβλεπτικότητας. Το άρθρο καταλήγει πως ενώ στην αρχαιότητα το χάος αποτελούσε το πρώτο στοιχείο της κοσμογονίας, σήμερα συνδέουμε με αυτό πλήρη σύγχυση και αταξία. Στη φυσική το χάος συνδέεται με μη προβλεπτικότητα και έλλειψη πληροφορίας. Η Βίβλος διδάσκει πως όσο ο Θεός υπερβαίνει τη φύση που δημιούργησε, τόσο ταυτίζεται μ’ αυτήν, τόσο και συνυπάρχει μαζί της. Η θεία υπεροχή φανερώνεται ιδιαίτερα σε στιγμές που ο άνθρωπος, το δημιούργημά του, τον αρνείται, τον απομακρύνει από τη σκέψη του και κατόπιν μόνος του αναγνωρίζει την αδυναμία του και την ανικανότητά του απέναντι στο μεγαλείο που συναντάει στη φύση.
ιώνες να απασχολεί σοβαρά την επιστήμη. Το αποκορύφωμα της σταδιοδρομίας της ιδέας αυτής είναι τα νέα πειράματα στο Ευρωπαϊκό Ερευνητικό Κέντρο CERN που ξεκίνησαν με επιτυχία στις αρχές Απριλίου 2010. Το άρθρο επιχειρεί να ανασκοπήσει την εξέλιξη της έρευνας του υπο-ατομικού κόσμου για να καταλήξει ότι καθώς η επιστήμη εισχωρεί με δριμύτητα σε νέες δομές, οι επιστήμονες «ανιχνεύουν» αργά αλλά σταθερά τα μυστήρια της Δημιουργίας.